Δεν ήσουν εδώ!

Δέκατο τρίτο μέρος.

Έμεινα μια μέρα στο νοσοκομείο. Γύρισα σπίτι κι ο Εμίρ ήταν ακόμη κοντά μου. Έμεινε δίπλα μου. Δεν ήθελε να με αφήσει μόνη αλλά κι εγώ δεν τον άφηνα να φύγει. Οι γονείς μου τον είχαν πλέον κι αυτόν σαν παιδί τους. Ιδιαίτερα όταν σταμάτησαν οι διακοπές κι άρχισαν ξανά τα σχολεία, ήμασταν μαζί όλη μέρα. Ακόμη, διαβάζαμε και μαζί. Είχα πάρει απόφαση να τελειώσω το λύκειο, δηλαδή να πάρω το απολυτήριο μου και για το μετά βλέπουμε. Είχα περιθώριο απουσιών. Πήγαινα σε ιδιωτικό σχολείο και οι εκπαιδευτικοί δεν δημιουργουσαν κανένα απολύτως πρόβλημα. Έδειχναν μεγάλη επιείκεια.

"Στέλλα, θέλω να σου πω κάτι." Είπε και ήρθε κοντά μου. Άφησε για λίγο τα  βιβλία.
"Πες μου." Του απάντησα χαμογελώντας.
"Ξέρεις ότι η οικογένειά μου, όσοι έχουν απομείνει δηλαδή,  είναι στην Τουρκία. Εγώ είμαι ανηλικος άρα δεν μπορώ να μείνω εδώ μόνος." Είπε και τον κοίταξα σαν να μην καταλάβαινα τίποτα από όσα έλεγε. Έδειχνε όμως χαρούμενος.

"Εγώ όμως, την Ελλάδα νιώθω σπίτι μου. Αγαπώ την Τουρκία. Όμως θέλω να μείνω εδώ. Όπως ξέρεις, τώρα μένω στο σπίτι της οικογένειας Χατζηελευθέρου. Ο Αλέξανδρος και η Τζένη αποφάσισαν να υιοθετήσουν και εμένα αλλά και την αδερφή μου." Είπε χαρούμενος.

"Αυτό είναι υπέροχο νέο." Είπα.
"Σήμερα θα πάνε για τα τελευταία χαρτιά. Για να γίνουμε κι επίσημα παιδιά τους. Χαίρομαι τόσο πολύ και ταυτόχρονα δεν θα το πιστεύω μέχρι να μπει και η τελευταία υπογραφή." Είπε.
"Έχεις άγχος;" τον ρώτησα.
"Γίνεται να μην έχω;" Απάντησε με ερώτηση.
"Έλα εδώ μωρε..." του είπα και τον αγκάλιασα. Ακούμπησε την κοιλιά μου.

"Κλωτσάει!" Είπε και η φωνή του ήταν γεμάτη χαρά. Γέλασα.
"Χάρηκε κι αυτή με τα καλά νέα." Εξήγησα.

Χτύπησε το τηλέφωνο. Απάντησε. Μίλησε για λίγο και ήρθε ξανά σε εμένα.

"Μπήκανε και οι τελευταίες. Τελείωσαν με τις υπογραφές. Έχω Ελληνική οικογένεια." Είπε καταενθουσιασμένος.
"Χαίρομαι τόσο πολύ για εσένα. Εύχομαι να πάνε όλα καλά από εδώ και πέρα." Είπα.
"Το επόμενο βήμα είναι να βαπτιστώ Χριστιανός Ορθόδοξος." Είπε.
"Και τι όνομα θα πάρεις;" ρώτησα
"Θα βαπτιστώ Ερμής. Είναι αρκετά κοντά στο πρώτο μου όνομα όμως είναι Ελληνικό. Η βάπτιση θα γίνει το συντομότερο." Είπε.

Και πράγματι, σε δύο εβδομάδες έγινε η βάπτιση του Εμίρ και της μικρής αδερφής του, Άρτεμις. Μετά το μυστήριο οι νέοι τους γονείς έκαναν δεξίωση στο σπίτι τους. Ήταν ωραία. Όλοι έδειχναν πραγματικά χαρούμενοι κι ο Εμίρ ήταν σαν να είχε βρει που άνηκε. Ειχε βρει πλέον την οικογένειά του. Η Άρτεμις ήταν ακόμη αρκετά μικρή και δεν καταλάβαινε ακόμη τι ακριβώς είχε συμβεί.

Στο μικρό χρονικό διάστημα που ακολούθησε κατάλαβα πόσο μεγάλη σημασία είχε η οικογένεια για τον Εμίρ. Πλέον ήταν χαρούμενος. Αλλά κι εκείνοι δεν του χαλούσαν χατίρι. Ο κύριος Αλέξανδρος και η κυρία Τζένη δέχτηκαν κι αγκάλιασαν κι εμένα από την πρώτη στιγμή. Μου εξήγησαν πως πλέον το σπίτι τους είναι ανοιχτό για οτιδήποτε κι αν χρειαστώ.

Σε λίγες μέρες έρχονται τα γενέθλιά μου. Τα 18α γενέθλιά μου. Μια μέρα νωρίτερα έχει ο Εμίρ γενέθλια. Έχουμε μόλις μία μέρα διαφορά. Εγώ έχω γενέθλια στις 28 Φεβρουαρίου κι ο Εμίρ στις 27. Και οι δύο είμαστε χειμωνιάτικοι. Το κοριτσάκι μου θα είναι ανοιξιάτικο. Ο γιατρός υπολογίζει πώς θα γεννηθεί τέλη Απρίλη. Είναι μια αρκετά καλή εποχή. Οι απολυτηριες εξετάσεις στο σχολείο είναι τον Ιούνιο οπότε προλαβαίνω να παραβρεθώ. Όλα θα γίνουν στην ώρα τους.

_______________♡_______♡______________

Οι μέρες πέρασαν και ήρθαν τα γενέθλια του Εμίρ. Με κάλεσε σπίτι του. Αφού φάγαμε όλοι μαζί, πήγαμε στο δωμάτιό του. Ένα μεγάλο και σύγχρονο δωμάτιο. Ήταν σοβαρός.

"Στέλλα, θέλω να ξέρεις ότι σε αγαπάω πολύ." Είπε.
"Κι εγώ σε αγαπάω πολύ." Απάντησα.
"Θέλω το καλύτερο για εσένα και το παιδί που έχεις μέσα σου. Για αυτό θέλω να σου πω ότι έχω αποφασίσει να σταθώ δίπλα σου σαν πατέρας αυτού του παιδιού." Είπε. Γουρλωσα τα μάτια μου τόσο που πιστεύω ότι γυάλιζαν.
"Εννοείς ότι θα αναγνωρίσεις τι παιδί;" ρώτησα.
"Κι όχι μόνο... Στέλλα, θέλεις να με παντρευτείς;" ρώτησε. Γέλασα. Ένιωθα λίγο περίεργα. Αλλά ήταν όμορφα.
"Θέλω να σε παντρευτώ." Απάντησα. Μου φόρεσε ένα δαχτυλίδι που είχε μια πέτρα να το στολίζει.

Την επόμενη μέρα ήταν Κυριακή. Οι δύο οικογένειες βρέθηκαν στο σπίτι μας. Οι γονείς συζήτησαν αρκετά. Κατέληξαν πώς θα ήταν πολύ καλό το παιδί μου να γεννηθεί εντός γάμου. Οι δύο οικογένειες έδειχναν πρόθυμοι να βοηθήσουν. Ένιωθα σαν να ξεχνούσα την ηλικία μας ή την κατάσταση που υπήρχε μερικούς μήνες πριν. Όμως κάποιες φορές είναι καλό να συμβιβάζεσαι και να φροντίζεις μονάχα για το μέλλον.