Δέκατο τέταρτο μέρος.

26 4 0
                                    

Ο γάμος προγραμματιστηκε για την Κυριακή 14 Μαρτίου. Είναι γεγονός ότι από μικρό κορίτσι δεν θυμάμαι να ανυπομονώ για τον γάμο μου. Το σίγουρο όμως ήταν πως δεν τον είχα σκεφτεί ποτέ έτσι. Ίσως έφταιγε ότι σε δύο μήνες θα γεννουσα το παιδί κάποιου άλλου από τον άνδρα μου. Τον αγαπούσα πολύ όμως. Κι εκείνος αγαπούσε και εμένα αλλά και το παιδί μου. Ήταν τόσο καλός μαζί μου και για αυτό θα του είμαι για πάντα ευγνώμων. Για αυτόν θα τον φροντίζω και θα είμαι δίπλα του για πάντα.

Η ημέρα του γάμου έφτασε. Ένα απόγευμα Κυριακής, στις 6 παντρεύτηκα κι εγώ. Φόρεσα ένα άσπρο μακρύ φόρεμα με πολύ λίγο μανίκι και μια λευκή κορδέλα κάτω από το στήθος, φόρεσα σκουλαρίκια που μου είχε κάνει δώρο η γιαγιά μου όταν ήμουν μικρότερη όμως ήταν αρκετά καλά για τότε. Μια φίλη μου κομμώτρια μου έκανε κότσο σινιον τα μαλλιά κι ένα απαλό βάψιμο. Ο Εμίρ φόρεσε ένα κατάμαυρο κοστούμι με λευκό πουκάμισο. Έβαλε και ζελέ στα μαλλιά του, ήταν φρεσκοκουρεμένος. Πήγαμε μαζί στην εκκλησία. Δεν είχαμε πολύ κόσμο. Το πολύ εβδομήντα άτομα. Ήσυχα κι όμορφα έγινε το μυστήριο. Στα χέρια μου κρατούσα το μπουκέτο με τα πολύχρωμα λουλούδια που είχαμε επιλέξει. Ο παπάς μας πέρασε τις βερες και ύστερα από λίγο τα στεφανα. Κουμπάρα μας ήταν η Αλίκη. Είχαν συμφωνήσει ότι η Λυδία θα βάφτιζε την μικρή.

Μετά τον γάμο, έγινε τραπέζι στο δικό μου σπίτι αυτή τη φορά. Στο πατρικό μου δηλαδή. Πρώτη φορά είδα το σπίτι αυτό τόσο ανοιχτό, γεμάτο και φωτεινό.

"Λοιπόν Στέλλα μου, αποφάσισες που θα μείνουμε;" με ρώτησε ο Εμίρ.
"Αποφάσισα. Θα μείνουμε στο δικό σου σπίτι." Απάντησα.
"Αυτό είναι υπέροχο. Θα ερχόμαστε βέβαια συνεχώς εδώ. Δύο τετράγωνα πιο κάτω είναι έτσι κι αλλιώς." Εξήγησε.
"Μήπως όμως γίνουμε βάρος;" ρώτησα ανήσυχη. Η κυρία Τζένη ήταν πολύ κοντά και άκουγε τη συζήτηση.
"Μην το ξαναπείς αυτό κόρη μου. Πλέον είσαι παιδί μας. Είναι χαρά μας να μείνετε μαζί μας. Έτσι κι αλλιώς σε αυτό το σπίτι χανόμαστε. Θα καταλάβεις τι εννοώ όταν μείνεις εκεί." Είπε.
Δεν είχε και άδικο. Δύο μέρες έμεινα εκεί και κατάλαβα τι εννοούσε. Το σπίτι ήταν τόσο μεγάλο που κάθε μέρα ανακάλυπτα νέα πράγματα ή επίπεδα. Δεν μου έλειψε όμως τίποτα απολύτως.

 Δεν μου έλειψε όμως τίποτα απολύτως

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Δεν ήσουν εδώ!Where stories live. Discover now