Mistress Series 2: The Martyr Mistress

Chapter 7 :

Napatulala ako sa kaniyang mukha na ngayon ay pulang-pula dahil sa galit. Halata din sa kaniya ang pagkabigla ngunit mas pinili niya pa rin ang magalit sa walang dahilan kesa ang yakapin ako at humingi ng sorry. Sunod-sunod na nagtuluan ang mga luha ko.

Hindi ko inaasahan na kaya niya akong saktan. Sa tagal naming magkarelasyon, ngayon niya lang ako nagawang saktan ng pisikal.

" Now! Tell me! May relasyon ba kayo? Are you fuckin' cheeting me?! "

Paano ko magagawang kaliwain ka gayung tumingin nga sa iba ay hindi ko magawa ng matagal. Paano ko magagawang lokohin ka kung labis labis ang pagmamahal na nararamdaman ko sayo?

Sunod-sunod akong umiling sa kaniya. Nilamon na siya ng galit at selos. Sandali? Nagselos nga ba siya? Nagselos ba siya dahil mahal niya na ako o Nagselos lang siya dahil nasasaktan ang ego niya bilang lalaki.

" M-mark, Please hear me out! W-wala kaming relasyon...he just hugged me b-because h-he needs comfort... Im not cheating you! I can't do that things to you because you know how much I love you "

He smirked at me. Tumalikod siya sakin atsaka sinipa ang maliit na lamesa sa aking sala.

" Fuck It! I'LL KILL THAT FUCKING GUY! Damn It! "

Lumapit ako sa kaniya atsaka siya niyakap ng patalikod. Hingal na hingal siya dahil sa galit. Napapikit ako at dinama ang pagkakayakap sa kaniyang likod. I don't want him when he's angry. Grabe siyang magalit to the point na kahit ako kaya niya ng saktan phisically.

" Sorry. Im so sorry. Promise I can't do that again. Hindi na ako lalapit o makikipag-usap sa ibang lalaki. Huwag ka lang magalit at 'wag lang din maulit ang pagsampal mo sakin. Kahit kailangan nila ng comfort, magkukunwaring walang pakialam na lang ako "

Nakatungo siya at ramdam ko ang pagkuyom ng kaniyang kamao. Ang aking mga luha ay muling tumulo at nakita kong bumagsak 'yun sa kaniyang white polo T-shirt. Ramdam ko pa din ang hapdi at sakit ng pagkakasampal niya sakin. Alam kong namumula iyon ngunit hindi ko muna dapat damhin ang pagkakasampal niya sakin. Dahil ang mas dapat kong isipin ay kung paano maayos ang problema naming 'to.

Maliit na problema para sa iba ngunit sakin malaki. Malaking problema 'to para sakin lalo pa at mahirap suyuin ang isang Mark Sandoval. Kumalas ako mula sa pagkakayakap sa kaniyang likod.

" Maybe, we can talk this issue tommorow but for now, magpahinga na muna tayo. M-may pasok pa kasi ako mamay eh "

I said. Hindi siya nagsalita at nanatiling tahimik. Napakagat na lamang ako sa aking labi. Kahit labag sa loob ko ay nagsimula akong kumilos. Maglalakad na sana ako patungo sa aking kwarto ngunit nagulat ako ng hinila niya ako sa braso at niyakap ako ng mahigpit. Sobrang higpit. Ramdam ko ang panginginig ng kaniyang katawan na para bang gusto niyang magwala ngunit mas pinili niyang yakapin ako.

" Fuck it! Im sorry! Damn! I-im just jealous when I saw you with that bastard while hugging.. I dont wanna saw you with other guy Vivian! You are mine.. You are only mine "

Hindi ko alam kung bakit ngunit sa kabila ng lahat nagawa ko pang ngumiti. This is the first time na humingi siya ng sorry sakin. Knowing Mark, he never told sorry kahit kanino. At ng marinig ko yun sa kaniya ay labis na tuwa ang nadarama ko.

" A-alam ko. Kahit naman hindi mo sabihin sayo pa rin naman ako. Im yours. Im only yours Mark "

Mas lalong humigpit ang kaniyang yakap. Hinalikan niya ako sa aking ulo.

" Yeah. And im happy to know that You are mine "

Saglit akong napaisip. Masaya ka? Masaya ka na sayo ako. Paano naman ako? Paano ako magiging masaya ng buo kung hindi ka naman sakin ng buong-buo.

" And Im sad... "

Kumunot ang kaniyang noo at saka kumalas sa pagkakayakap sakin. Deretso ang tingin niya sa mga mata ko. Alam kong kitang-kita niya sa mga mata ko ang lungkot at sakit.

" What do you mean? "

Pilit akong ngumiti.

" Im sad knowing that you are not mine "

Then my tears fall again. Pain. That's what I feel now. Sakit dahil totoo ang sinabi ko. He's not mine and he never will. Kahit kailan hindi siya magiging sakin.

Umigting ang kaniyang mga mata ngunit ang mga mata niya ay biglang lumamlam.

" Vivian---"

I cut his word.

" Am I right, right? You're not mine. And you're never will be mine and that's freaking hurt "

Instead na sagutin niya ang sinabi ko ay hinalikan niya na lang ako. Halik na puno ng pag-iingat, halik na nagsasabi kung gaano ako kahalaga sa kaniya. Pero ang halik ng pagmamahal? Wala. Wala akong naramdaman.

Kailan Mark. Kailan mo din ba ako mamahalin katulad ng pagmamahal mo kay Czarina. Kailan mo ko bibigyan ng kahit konting pagmamahal man lang?

Tinugon ko ang kaniyang halik. Tinugon ko ng isang pagmamahal ang kaniyang halik na kahit kailan ay hindi niya masusuklian ng pagmamahal din.

Pagkatapos ng halik ay hinawakan niya ang aking mukha atsaka pinawi ang luha sa aking pisngi.

" I like you Vivian. Please don't say that. Im yours too. Yeah I had fiancee but its does'nt mean that im not yours because liked you, Im only yours too... Remember that "

Tumango-tango ako atsaka suminghot. Ramdam ko na din na mahapdi na ang aking dalawang mata dahil sa pag-iyak. Sumeryoso ang kaniyang mukha at hinimas ang aking pisngi.

" I really hate seeing you cry. Fuck! I'll fucking kill myself to make you cry. Dammit! "

Natawa ako sa inasta niya.

" It's normal Mark. May luha ako kaya normal lang na umiyak ako mapasaya man o mapalungkot "

Umiling-iling lang siya. Halos mapatili ako ng buhatin niya ako at naglakad papasok ng aking kwato. He smirked at me. Magsasalita pa sana ako ng unahan niya na ako.

" I like you "

Alam kong magbabago pa ang nararamdaman mo sakin Mark. Sa ngayon makukuntento muna ako sa 'I like You' mo at alam kong masasabi mo na din sakin ang 'I Love You' mo na matagal ko ng inaasam.

' And I love you.. I love everything about you Mark except the fact that you're not mine'

__

Sorry for wrong grammar. And please kindly vote and comments :) thank you.

__

Miss_Author018