Mistress Series 2: The Martyr Mistress

Chapter 17:

Warning : Para sakin naiiyak ako sa chapter na 'to haha :D mababaw po kasi ang luha ko. So, warning ko sa mga mababaw din ang luha maghanda na po kayo ng pamunas ha XD

~•~•~

" Are you serious about going to him? "

Tanong ni Dustine. Isa siya sa mga taong naging sandalan ko sa isang buwan na nakalipas. Tumango ako at binaling ang tingin sa Coffee shop kung saan kami mag-uusap ni Mark.

" Go now, he may be boring in wait for you. Remember, he doesn't want to wait. "

Bumuntong hininga ako bago huminga ng malalim. I looked at him and smiled.

" A'right. You can also go now. Sorry for disturbing you because of this "

Pagak siyang tumawa at umiling-iling. Tumaas pa ang kaniyang kaliwang kilay bago tumingin sakin.

" Don't say sorry. Just go now before his patience was exhausted. "

Wala akong nagawa kung hindi ang lumabas ng kaniyang sasakyan. He waved at me and signed as goodluck. Napatawa na lamang ako ng mahina. As I walked into the coffee shop, pakiramdam ko ay unti-unting nanlalambot ang aking mga tuhod. Gusto kong lumakad pabalik sa kotse ni Dustine, pero naisip ko na kung hindi ko haharapin si Mark, hindi ako magigising sa katotohanang ikakasal na siya at si Czarina ang pinipili niya.

" Kaya mo 'to, Vivian! Kaya mo 'yan! "

Mahinang bulong ko. Nginitian ako ng isang waitress at ginuide ako hanggang sa makarating sa VIP room. She bowed at me and saying 'Enjoy Ma'am'.

I sighed. I don't know if I enjoyed this after I talked Mark.

Nangangatal ang kamay ko. Nagdadalawang isip ako kung ipipihit ko ba ang doorknob. Kalauna'y napabuntong hininga na lamang ako at piniling ipihit ang doorknob. My heartbeat is fast like a running horse. Nangangatal din ang buo kong katawan habang nakatingin sa kaniya.

He was looking at me straight while his face had no emotion.

" You're 10 minutes late. "

Napayakap ako sa aking sarili dahil sa lamig at lalim ng kaniyang boses. Sa isang buwan na hindi kami nagkita, maraming nagbago sa kaniya. Ang kaniyang mukha na dati ayaw niyang tutubuan ng balbas ngayon ay mahahaba na. Ang kaniyang buhok ay parang hindi na nasusuklayan. Ang kaniyang pangangatawan ay namayat na din.

Mariin akong napakagat sa labi. What's happening to him? Why did he neglects himself?

" I-it's been one month, p-pero bakit parang napapabayaan mo na ang sarili mo? "

He smirked at me.

" Do not act as if you're worried."

Tatayo na sana ako para lumapit sa kaniya at yakapin siya ngunit agad niyang tinaas ang kaniyang kamay.

" Don't you dare to come with me. We are here to talk, not for what. "

Parang sinabugan ng ilang milyang karayom ang puso ko. Why? Hindi na ba ako pwedeng lumapit sa kaniya? Bakit Hindi na? Bakit?!

" M-mark---

" I'm done for this damn. I'm done for you, for all of what we have. "

Hindi ko namalayan na umiiyak na pala ako. Ano pa nga bang bago? Wala akong ibang gagawin kung hindi ang umiyak at magmakaawang 'wag niya 'kong iiwan. But for now, I need to stop and release him where he is happy.

" Mark. I-i'm sorry, because I forced you to make me your mistress. I'm sorry. This is all my fault. K-kahit na alam kong magpapakasal kana, pinagpilitan ko pa rin ang sarili ko sayo. K-kahit na alam kong hindi mo masusuklian yung pagmamahal na pinaparamdam ko sayo, pilit ko pa rin sinisiksik ang sarili ko sayo. Sorry to all that I did. "