ACIMASIZ

unutulmaya yüz tutmuş bir zihin

Merhabalar.
Kim olduğumu bilmiyorum.
Kelimelerimi nereye koyduğumu bilmiyorum.
Artık yazmak istemiyorum.
Yoruldum çünkü.
Ve biliyor musunuz?
Ben büyüdüm.
Ve kaybettim.
Fikirlerimi,
İnançlarımı,
Anılarımı,
Benliğimi.
Bugün kimim bilmiyorum, dünüm bana çok uzak.
O kadar uzağım ki duruya, ayaza, ilkaya...
Kendime.
Ben
Bilmiyorum.
Ben o kadar aşıktım ki bu dünyaya kendi yarattığım karakterlere aşık oldum.
Burda ben gerçekten yaşadığımı hissetmiştim.
Zihnimi parçalara böldüm.
Insanlara çok kötü şeyler yaptım.
Unuttum.
Siz unutmayın.
Bu dünyada ayaz olamayacağınızı
Sizi bekleyen bir Duru olmayacağını.
Bu dünyada Duru da olamazsınız.
BU dünyada KENDINIZ dahi olamazsınız.
Ben unuttum.
Insanların içlerinde Ayaz'ın iyiliğini aramayın sakın.
Insanların iyiliklerinde bile kötülük var.

Ben gidiyorum.
Ben gidemem ki..
Döneceğim.
Hep dönerim bilirsiniz.
Göz yaşlarından önümü göremeyecek halde yazarım birkaç sayfa.
Beklemeyin diyorum yine de.
Beklentiler üzer.

Belki de çoktan ölmüş olurum.
Bilmiyorum.

Kucak dolusu beyaz zambak hediye ediyorum o güzel gönüllerinize,

Umarım hayatınız boyunca kendinizden Hiçkimse için ödün vermezsiniz.

🌙