HJLMTM 📷<3
CHAPTER 4.
Hiro's POV
"What was that Hiro? are you having a relationship with that maid?!." napapikit ako dahil sa inis. Tita Macy is really pissing me off!
Two days have passed and Im here at my Lola's White House. She's my daddy's mother. Where here to talk about the company na iniwan nila Mom and Dad
"Macy, will you please lower your voice? nasa harap ka ni Mama!" Ani Tita Jade.
"Oh C'mon! Siya ang kaisa-isang anak ni Aji! At siya rin ang magmamana ng kompanya! Hindi siya pwedeng magkaroon ng relasyon sa isang Katulong! sa isang walang pinag-aralan! Sa isang probinsiyana----"
"Stop talking tita, Dont let your words become nonsense as you." napipikong sabi ko. How dare her insult Dana?!
"See? wala ka pating galang! Respect me becasue Im your auntie! Ganyan ka ba pinalaki ni Hilda?!" galit na anas niya.
Mas lalo akong nainis, I know from the start that she don't like my mother for my father. But Daddy don't care. Hindi niya hawak ang buhay ni Daddy, Tita Macy is the oldest among them. She's very strict and busy. Kung anong gusto niya dapat masusunod.
"Enough Macy, enough" mahinahon pero nakakatakot na sabi ni Lola Athena.
"But Ma?!"
"I said enough!... Hiro, im giving you a chance to handle your dad's company. You are already 25, I think your ready. Jade will help you to manage. Okay?" napalunok ako sa sinabi niya. Ready na ako, pero kinakabahan ako.
"Hah! ipapa-handle mo sa kanya ma? E Ma!? Alam naman nating may sapak sa ulo tong anak ni Aji e! Bakit mo hahayaan sa kanya ang kompanya?!" nag-igting ang panga ko dahil sa sinabi ni Tita Macy.
"Macy! Bakit mo pinagsasalitaan ng ganyan si Hiro?! Pamangkin mo siya!" galit na anas ni Tita Jade. "Atsaka isa pa, magaling na siya. Matagal na iyon!."
"But that was true----"
"Macy, leave my house.. now!" pagputol na sabi ni Lola Athena kay Tita Macy. "Bumalik ka na lang dito, if your mouth is undercontroll."dagdag na sabi pa ni Lola. Padabog siyang tumayo at masamang tumingin sakin saka umalis.
"Im going na rin. I have something to do pa. Bye, Ma, bye Hiro." its Tita Jade. Humalik siya sa pisngi ko bago lumabas ng pinto.
Now Its only me and Lola. I wanted to leave na rin pero mukang may sasabihin pa si Lola.
"So tell me something about the maid." anas niya.
"She's not a maid anymore, she's going to be my wife." walang pag-aalinlangang sabi ko.
"Are you not gonna use 'po' at 'opo' if you're talking to me?" matalim niyang sabi.
"S-sorry p-po." sabi ko at napayuko.
"So anyway, Aji already told me about her" napaangat ako ng tingin. "You are loving her for about 2 years without her knowing it. How old is she?" nabigla ako sa mga sinabi niya. So she knew?
"She's 20 na po." tugon ko.
"And you're 25." aniya.
"I dont care about it." i said.
I dont care about the age, her status, if she's just a maid, a fucking probinsyana, walang pinagaralan. I dont care about their opinion. Hindi naman sila ang nagmamahal.
"So tell me when?" tanong niya.
"The first time she step in the mansion." i answered.
Biglang tumahimik ang paligid, pero agad niya ding binasag iyon.
"Magaling ka na ba?"
"Opo, nagpagaling po ako because I dont want her to know that Im sick. I hate the idea that she will leave me just because Im sick. Mommy said, bago ako humarap sa kanya dapat magaling na ako and so I did."
That thing that I dont want Dana to know, everyone in the Mansion knew that I have a disorder but not Dana. I dont want her to be afraid of me. Cause honestly saying? Im also afraid of my disorder.
"You love her that much huh?" parang napapantastikohang sabi niya.
"Opo. And I'll be crazy again kapag hindi po siya napasakin. Im obsessed" tugon ko.
Umayos ng upo si Lola atsaka tumikhim. She stared to me first before she talk.
"After 2 days, I'll be living with you, tingin ko hindi naman ako makakasagabal sa inyo?" nanlaki ang mata ko. Is she serious?
"A-ano p-po?"
"Kailan ka pa naging bingi?"taas kilay na tanong ni Lola. Napatikom ako ng bibig. . "Wala akong kasama dito, I think its better if i'll live with you. Since apo kita and you are all alone... but with your maid."
~*~
Umalis ako sa bahay ni Lola, masyadong intense ang naging usapan. After 2 days, titira siya sa mansion. Ano ng mangyayari sa susunod na araw.
Dana and I are not yet in good terms, she's still afraid of me.
Napatingin ako sa langit. I wish Mommy and Daddy is still here. Maybe I can ask them what to do. I sighed.
I miss you so damn much, Mom, Dad. Wish you were here.
Mabilis akong umuwi. Hapon na. Im excited to see Dana. Parang dati lang, takot akong kausapin siya. Lagi akong nagtatago sa kwarto pag nandiyan siya kasi lagi ko siyang nakikitang nakatingin sa akin. I feel like a teenager na naiilang kasi tinitignan ako ng crush ko. She always make me tremble in just one look.
Naabutan kong naglilinis ng bakuran si Dana. She looks so tired. Simula ng mamatay sila mommy nagsialisan na ang iba pang katulong. Sina Manang Tina, my driver, two of our body guards and Dana ang natira. Sila yung mga tapat at talagang napamahal na sa pamilya namin. Akala kasi nila, hindi na sila masuswelduhan.
But Manang Tina said na kaya hindi umalis si Dana dahil wala na siyang ibang mapupuntahan. Sinabi sa kanya ni Dana na maghahanap muna siya ng trabaho, bago umalis. Hindi siya makakabalik sa probinsiya dahil ayaw sa kanya ng magulang niya.
I feel pity for her. Yes I do have an amazing parents but they died so early. But Dana? She's still have a parents but they make Dana's life a living hell! That angel doesn't deserve to be threated like that.
"Dana!" tawag ko sa kanya sabay ngiti ng humarap siya. Pero hindi siya nagresponse, I feel a little bit sad. But I know she'll get used to it. Tumigil siya sa pagwawalis. Nakita ko na naman ang kaba sa mukha niya. Paano ko ba aalisin ang kaba sa tuwing makikita niya ako?
"Kumain ka na ba?" tanong ko.
"Hindi pa po ako tapos maglinis." mahinang aniya.
"Let's eat first?" pag-aaya ko sa kanya.
"Tapusin ko lang po itong ginagawa ko." aniya.
Umiling-iling ako saka kinuha ang walis at dustpan.
"Hindi kita patatapusin maglinis dito hanggat hindi ka pa kumakain." sabi ko habang nakangiti ako at itinaas baba ko pa ang kilay ko. Nakita ko na naman ang hiya sa mukha niya.
Alam niya na. Alam niya ng gusto ko siya. Hindi lang gusto. Mahal ko pa. Pero wala siyang sinabi. Kahit isa. Mas lalo lang siyang natakot at hindi mapakali pag ako ang kasama. In her point of view, she thinks that me being inlove with her is very impossible. But I'll make it possible!
And now I know kung bakit ako nabuhay. I know that Dana already suffer too much and that's the reason why Im here in this world. To make her as my princess and after that my queen. She deserves a happy life.
