SIRADAN

0.8

Kim olduğumuz aslında ne olduğumuzu göstermiyor, 
Her şey değişir, ama hiçbir şey değişmez.İnsanlar ölür, daha çok insan doğar. Bu ikisi arasında var oluruz. Asla bundan fazlasını yapmak istemedim. Sadece var olmak istedim.

Hayatı yaşadım, zincirden boşanmış gibi bağlanmadan.Bunu seçtiğimin farkında bile değildim.Bir ölü gibi yaşadığımı ölümden dönen  birinden öğrenmem gerekti.
Sorun şu ki yaşamayı hiç öğrenemedim.

Sıfırdan başlamaktan nefret ederim.Tekrar ve tekrar aynı şeyleri yaşıyorum çünkü.

Sigaramı yukarı doğru üflerken içimden bir şarkı mırıldanıyordum. Sağa doğru hafifçe eğilip bulunduğum köşeden geriye doğru baktım. Sümsüğümüz yine sallana sallana yürüyor, etrafına bakmıyordu bile köşeyi dönecekken birden önüne fırladım, fırlamamla beraber korkup yere düştü. Bu haline kahkahalarla gülmeye başladım, o ise yerden bana korkmuş gözlerle bakıyordu. Elimi uzattığımda andaval gibi elime baktı sonra tuttuğunda onu çekip kalkdırdım.

××××××××××××

Bugün hafta sonuydu hafta içi kelimenin tam anlamıyla boktan geçmişti, okula gidip gelmiş başka bişi yapmamıştım. Aslında şu konu hakkında konuşmak istiyorduk ama vakit olmamıştı, şimdi birlikte spor salonuna doğru yürüyorduk. Ona kendini savunmayı öğretecektim bir erkeğe göre çok koftu hiç birine vurmadığını ona bakınca da anlayabilirdin.

Spor salonuna girdikten sonra ona giyinme yerlerini gösterdikten sonra onu beklemeye başladım. 
Bana doğru yürüdüğünü görünce ayağa kalktım, yanımda durup yüzüme bön bön bakmaya başladı.
Elimle gel işareti yapıp önce ısınma hareketleri yapacağımız yere getirdim. Yavaş yavaş başlamalıydık.

**************************************

Bu çocuk hayatında hiç mi spor yapmamıştı? Yüzümde hafif bir sırıtış belirdi, ona 2  kilo daha ağırlık yüklediğimde artık bayılacak gibi oldu oysa daha 25 kilo kaldırıyordu. Halteri üzerinden kaldırdım ve ona yardımcı olmak üzere elimi uzattım 3 saatin sonunda artık ciddi anlamda perti çıkmıştı. Üzerimi değiştirdikten sonra çıkacakken, sırtıma dokunan elle arkama döndüm.

Ağzında geveleyerek bir şeyler söylemek istediği belliydi. "Ağzında lafı geveleyip durma hızlı konuş işim var." aslına bakacak olursanız işim felan yoktu eve gidip pineklemeyi düşünüyordum. "Şey ben düşünüyordum da birlikte yemek yiyelim mi." tek kaşımı kaldırarak sorarcasına baktım. "Yanlış anlama biraz kafamızı dağıtmış oluruz ve biraz konuşuruz yapacaklarımızla." hiç bir şey demeden yürümeye başladım. Yanımda olmadığını görünce "Hadi ne bekliyorsun, yürüsene yürümeyi de öi bilmiyorsun?" diye ter cevap verdiğimde önüme dönüp yürümeye başladığımda sırıtarak yürümeye başladım. Arkamdan şaşkın şaşkın baktığını fark edebiliyordum çünkü tam karşısında ayna vardı.

Dışarıda yürümeye başladığımız da sanki birileri sürekli bana bakıyormuş gibi bir hisse kapılmıştım. Yavaşlamaya başlamıştım ne yaptığımı anlamaya çalışan gözlerle baktığında biraz gerimiz de gelen bir arabaya gözüm çarptı.Elim istemsizce sümsüğün eline kaydı, gözleri faltaşı gibi açılmış ne yaptığımı anlamaya çalışıyordu. Kulağına doğru eğildim ve "Sessiz ol izleniyoruz doğal davran tamam mı?" sonra elimi aşağı indirip hafif bir kahkaha attım. O da bana tatlı tatlı gülümsedi arka sokaklara arabanın bizi takip etmediğine emin olduğumuz bir noktaya geldiğimizde durup arkamıza doğru baktım. "Galiba gittiler, gel buradan anayola çıkarız." diiye gerime bakmaya çalışırken doğrularak söylediğim cümleyle arkasını dönüp o da bakmaya başladı, "İstersen sonra yemek yeriz, evine kadar bırakmamı ister misin?"