7 / Balik

5.4K 90 1
                                    

Athea's POV

Aiman Hafiey, hampir menjangkau usia 5 bulan. Membesar tanpa seorang ayah kandung di sisi. Hanya ditemani seorang ibu, nenek dan ayah angkatnya. Wajah bersih Aiman persis seperti Iman, mungkin terkenan akibat aku selalu bergurau dengannya. Mata dan mulutnya nampak sangat ketara.

Hati aku masih berbelah bahagi antara Iman dan Hazarul. Aku sayangkan Iman, tapi aku mungkin anggap dia sebagai seorang abang. Hazarul, dia cinta hati aku.

Entah kenapa, masih lagi terngiang-ngiang suara Mak.

***

"Sara, kalau Mak nak tanya sikit boleh?" soal Mak.

"Apa dia Mak? Bunyi macam serius je." Aku yang sedang melipat baju-baju Aiman, segera berhenti.

"Sara tak nak balik rumah famili Sara ke? Dari Aiman dalam kandungan lagi Sara dah tinggalkan rumah. Aiman pun dah besar sekarang. Sara tak nak balik? Dah setahun lebih dah ni Sara." Perlahan suara Mak, cuba memujuk aku.

"Mak tak suka Sara kat sini ke?" Nada suara aku mula suram.

"Bukannya Mak tak suka. Mak cuma nak Sara tak lupa famili Sara kat sana."

"Bukan Sara tak nak balik Mak. Sara tak lupa. Sara tak sedia lagi nak berdepan dengan diaorang semua kat sana. Banyak kenangan pahit Sara kat sana. Mak pun tahu kan?"

"Mak tahu perasaan Sara. Tapi famili Sara kat sana perlu tahu keadaan Sara kat sini. Sekurang-kurangnya Sara hubungi diaorang. Tapi Sara masih berdiam diri. Mesti diaorang risaukan Sara. Mesti dia terfikir Sara dah bersalin atau belum. Dia semua tak tahu keadaan Sara." Mak masih cuba memujuk aku.

"Tapi Mak..." Aku masih lagi cuba untuk membantah. Entah kenapa berat hati aku untuk pulang semula ke rumah.

"Sara dengar cakap Mak. Walau apa pun yang terjadi, yang kat sana tu tetap famili Sara. Susah senang Sara, mesti diaorang ada terfikir. Mak tak nak Sara jadi anak derhaka. Balik ya sayang."

"Sara tak nak tinggalkan sini, Sara tak nak tinggalkan Mak." Nada suara aku bertukar sedih.

"Mak tak minta Sara tinggalkan Mak pun. Rumah Mak sentiasa terbuka untuk anak perempuan Mak dengan cucu Mak seorang ni. Mak cuma minta Sara balik rumah, kurangkan sikit kerisauan famili Sara. Mak yakin diaorang mesti risau."

"InsyaAllah Mak. Mungkin satu hari nanti Sara akan balik rumah."

"Alhamdulillah. Macam tu lah anak Mak." Aku hanya mampu tersenyum. Tak mampu untuk melawan kata orang tua.

***

Lamunan aku mati apabila terdengar bunyi kereta Iman dari luar. Kata tak balik minggu ni. Rindu anak dia lah tu. Aku tersenyum.

"Assalamualaikum..." Kedengaran suara Iman memberi salam sambil menutup pintu kereta.

"Waalaikumussalam. Ehh, ayah Iman lah. Aiman sayang, tengok siapa balik tu?" Aku cuba berbual dengan Aiman. Aiman hanya merengek bila aku ajak berbual.

"Hai anak ayah. Makin tembam nampaknya sejak ayah tak balik ni. Ibu bagi apa sampai tembam macam ni?"

Aku hanya tersenyum. Aiman yang dalam dukungan aku kemudian diserahkan kepada Iman.

"Abang tak penat ke drive jauh-jauh ni? Balik rumah je terus layan Iman."

"Tak penat pun Sara. Nampak je muka Aiman, terus hilang semua penat abang. Mak mana?"

DIA, AYAH ANAKKUWhere stories live. Discover now