2 / Lari

9.4K 113 1
                                        

Athea's POV

Esok hari pernikahan aku dengan Hazarul, lelaki yang paling aku cintai. Lelaki yang memang ingin aku kahwini. Tapi entah kenapa, aku rasa yang aku tak rela. Dalam masa yang sama, tak mungkin untuk aku bernikah dengan ayah kepada anak dalam kandungan aku. Aku buntu.

Persiapan semua dah siap. Barang hantaran, pelamin, khemah, katering, semua dah sedia. Tapi aku masih juga belum bersedia dari segi mental dan fizikal. Hati aku berbelah bahagi. Majlis grand semua ni, idea Mama dan Arhea. Aku tak nak buat majlis besar-besaran.

"Ma, Thea tak nak buat majlis yang grand macam ni. Please, buat simple je Ma."

"Thea ni dah kenapa? Thea sedar tak yang Thea ni anak Dato'? Takkan nak buat simple je. Nanti orang fikir Thea ni dah ada 'isi' buat majlis macam tu."

"Ikut je lah apa Mama nak. Nanti kak Rhea tolong kalau perlukan bantuan apa-apa. Boleh kan?" Arhea mula menyampuk.

"Arul pun tak kisah bila Mama cakap nak buat grand macam ni. Dia pun mampu walaupun dia anak yatim piatu. Nikah ni sekali seumur hidup je Thea, kalau panjang jodoh. Kalau boleh, biarlah sekali je."

"Suka hati Mama dengan kak Rhea lah. Thea surrender."

Dato' Arshad, Datin Sabrina, Arhea Maisara. Masing-masing hanya fikirkan pangkat dan nama. Yang nak bernikahnya aku, kenapa perlu ambil kisah apa yang orang lain fikir. Ahh lantak lah.

Esok penentu segalanya, sama ada aku akan menjadi isteri kepada Hazarul atau...

***

Hazarul's POV

"Arul, dah siap belum? Mak Long nak masuk ni," soal Mak Long aku dari luar bilik. Mak Long aku, aku dah anggap macam ibu  kandung aku sendiri. Dia yang menjaga aku selepas Ibu dan Ayah aku meninggal ketika aku berumur 11 tahun, akibat kemalangan.

"Dah Mak Long. Masuklah. Pintu tak kunci tu."

Pintu bilik dibuka. Kelibat Mak Long muncul di muka pintu, tersenyum memandang aku.

"Kenapa Mak Long pandang Arul macam tu? Pak Long mana?" Aku bersalam dengan Mak Long.

"Pak Long ada kat luar tu. Dengan sedara yang lain. Handsome anak Mak Long. Kalau Ibu dengan Ayah Arul ada lagi, mesti diaorang gembira tengok Arul nak nikah." Aku perasan mata Mak Long mula berkaca-kaca.

"Apa sedih-sedih ni Mak Long. Ibu dengan Ayah Arul ada lah. Diaorang sentiasa ada dengan Arul. Lagipon, Arul kan dah ada Mak Long dengan Pak Long. Arul pon happy dah."

"Ya lah Arul. Ehh, tu samping belum pakai lagi. Lupa ke?" Mak Long cuba menggembirakan suaranya. Dia mengambil kain samping atas katil.

"Haah lah. Mak Long tolong pakaikan ea." Aku tersenyum memandang Mak Long. Wajah Mak Long yang hampir serupa dengan Ibu, mengubat rindu aku.

"Ya lah. Sini Mak Long pakaikan. Lepas ni, Arul dah jadi suami orang. Dah tak boleh manja-manja dengan Mak Long lagi." Tangannya ligat memakaikan aku samping.

"Kenapa pula tak boleh? Arul tetap anak Mak Long kan." Mak Long dan Pak Long aku tak ada rezeki untuk dikurniakan zuriat. Aku pula, anak tunggal. Aku menumpang kasih dengan Mak Long dan Pak Long yang banyak berjasa untuk aku.

"Okay, siap. Jom kita keluar. Yang lain semua dah tunggu tu."

'Ibu, Ayah. Doakan Arul. Hari ni Arul nak jadi suami orang. Semoga semuanya berjalan lancar ya Ibu, Ayah. Arul akan jaga isteri Arul dengan baik.'

Aku hanya mampu berkata dalam hati. Sebaik melangkah ke ruang tamu, aku perhati setiap wajah saudara-mara aku. Betul kata Mak Long. Kalau Ibu dengan Ayah ada, pasti diaorang akan lebih gembira. Keadaan riuh mematikan emosi sedih aku.

DIA, AYAH ANAKKUTempat di mana cerita hidup. Terokai sekarang