Tom Riddle Kötücül İkiz

Chapter 32

Jona'dan 

              Aksiyon ve mücadele dolu bir yılın daha sonuna gelmiştik. Bugün öğleden sonra dönem sonu töreni olacaktı. 

Sabah kalkıp okul formamı üzerime geçirdim. Saçlarımı asa kullanarak dalgalandırdım. Bu hususta muggle olmadığım için şanslı sayılırım. Yoksa iki saat maşa denen muggle aletiyle uğraşıp dururdum. 

Parfümümden biraz sıkıp Gryffindor kulesinin önünde Curtis'le buluşmaya gittim. Fakat buluşmaya gelen kişi başkasıydı. Curtis yerine Tom duruyordu karşımda. 

Büyülenmiş gibi bakıyordu bende o zümrüt yeşili gözlerin içinde kayboluyordum o öyle baktıkça

''Tom? Napıyorsun burada?''

''Sensiz duramadım'' dedi göz kırparak

Hazır etrafta kimse yokken merdivenden hızlı adımlarla inip boynuna sarıldım ve o da bana

''Ne dersin? Göl kenarına son kez gidelim mi? Zaten yaz boyunca göremeyeceğiz burayı. Hiç değilse tadını çıkaralım ha ne dersin?''

''Tabi ki''

Gülümseyerek burnumu sıktı ve göl kenarına yürüdük. 

Hogwarts'tan çıktıktan sonra bana elini uzattı

''Elimi tut. Kaparlar seni'' 

Minicik ellerim onun kocaman avucunun içinde adeta kaybolmuştu. İlk defa el ele yürüyorduk. Bu kütüğe rahmet okutan çocuktan kalbinde sımsıcak bir sevgi taşıyan biri yaratılmıştı. 

Elini omzuma attı, bende sağ elimi beline sardım ve başımı göğsüne yasladım

Birbirimizi üç ay boyunca göremeyecektik. O yüzden onunla yaşadığım bu anların tadına varmalıydım

''İyiki vardın Jona. İyiki girdin hayatıma''

''Sende. Kalbimi fetheden yegane kişisin''

''Sende kalbime ulaşan ilk ve son kişisin. Tatilde bana yaz olur mu?''

''Her zaman'' deyip boynuna sarıldım ve başımı omzuna yatırdım

''Baksana Tom''

''Hı?''

''Sence bölüm kupasını kazanan hangi bina olacak?''

Dudaklarını aşağı doğru büktü

''Bilmem''

''Bence yine kazanan siz olursunuz. Kaç senedir Slytherin üst üste kupayı kapıyor. Bu sene de kapacağınıza şüphem yok''

''Deme öyle. Belli de olmaz.''

          Yaşanılan ufak tefek romantik anlar sonrasında öğle vakti gelmişti. Birlikte görünmek istemediğimizden önce ben benim arkamdan da o büyük salona girdik. Ah Slytherinli olup da yanında oturmak vardı şimdi. Off nelerimi vermezdim

Gryffindor masasına doğru ilerleyip Curtis'in yanına oturdum. 

''Bitti mi kaçamağınız canım?'' dedi sırıtıp göz kırparak

''Evet canım'' dedim bende takılırcasına

Profesör McGonagall'ın kaşıkla kadehe vurmasıyla herkesin dikkati tüm yönetim kurulu üyelerinin oturduğu masaya çevrildi

''Lütfen dikkat! Profesör Dippet'ın yıl sonu için söylemek istediği bir kaç şey var''

Bütün millet her yıl sonunda olduğu gibi sıkıcı bir konuşma beklerken biz ne hakkında konuşacağını şimdiden görüyorduk

''Sevgili öğrencilerim, bir yılın daha sonuna gelmiş bulunmaktasınız. Hepiniz binanız adına iyi bir şeyler olması için çabaladınız, çalıştınız ve emeklerinizin karşılığını da aldınız. Ancak bu yıl, bölüm kupasını kazanan bir bina yok''

''Aaaa!'' diye bir uğultu yükseldi tüm salondan

''Fakat, bu yılın kazananının yönetim kurulu kararıyla tüm binalar olmasını arz ettik. Bazı öğrencilerimize özel olarak eklemek istediğim puanlar var.''

''Tom Marvolo Riddle. Bu yıl Hogwarts'taki belayla soğukkanlılığını koruyarak mücadele etmesinden ve Hogwarts'ın kaderini değiştirecek bir başarıya imza atmasından Slytherin'e 100 puan!''

Slytherin binasından büyük bir alkış sesi yükseldi. Sanırsam tarihte alınan ilk bireysel 100 puan olmalıydı. Ama benim gönlümde o daha da fazlasına layıktı ve yalnızca Hogwarts'ın kahramanı değil, benimde kahramanımdı. 

''Bu yılki mezunlarımızdan Beatrice Wade. Hufflepuff binasının ne kadar atik ve cesur olduğunu, ayrıca kardeşlik duygusunun ne kadar güçlü olabileceğini bir çok öğrencimize aşılayarak örnek olduğu için 95 puan!''

Hufflepuff masasından ve Curtis ile benden bir alkış daha koptu.

''Jona Wade. Azimli ve kararlı kişiliğiyle Godric Gryffindor kadar cesaretli olduğunu, ayrıca Hogwarts'ın kaderini değiştirmede rol oynadığından dolayı 95 puan!''

Tüm Gryffindor masası beni alkışlıyordu. Bu onur verici bir şeydi. Hepimizle gurur duyuyordum. Özellikle Tom'la

''Son olarak. Curtis Fraley. Asla vazgeçmeyip, azimle yürüdüğü yolda son derece cesur,zeki ve soğukkanlı davrandığı için Gryffindor'a 90 puan daha!''

Son alkış hepsinden hararetliydi. Salon coşmuştu. Bunca olandan sonra mutlu olmak hakkımızdı.

Hiç bu kadar mutlu olduğumu hatırlamıyordum. Daha iyi günlerim olmamıştı ve bu güzel anın tadını çıkarıyordum. 

''Son olarak Hogwarts'ın kaderinin değişmesinde rol oynayan bu dört kişiyi Onur Kurulu Üyesi ilan ediyorum!''

Duyabileceğim en harika şeydi. Bir onur kurulu üyesiydim artık. 

Sevinçten ölmeye hazırdım. Bundan öncesinde de sonrasında da geçmiş geçecek her bir gün, bu gün kadar güzel olmayacak. 

Bunu biz başarmıştık. El ele vererek