Tom Riddle Kötücül İkiz

Chapter 8

İnanamıyordum. Tom beni müdafaa mı ediyordu? Yok yok. Rüyamda görsem inanmazdım. Hatta rüyadaydım belki de.
Demek beni yatakhaneme getiren de Tom'du. Onunla gördüklerim hakkında konuşmalıydım. Tabi Madam Kelly ve Curtis'i ikna etme konuşmalarını bitirebilirse

"Tom! Buna inanmamızı beklemiyorsun değil mi?"

"Bekliyorum Madam Kelly" dedi Tom kollarını göğsünde birleştirerek

"Ama bu imkansız!" Diye şiddetle itiraz etti Curtis

"İmkansız diye bir şey yoktu Bay Çok Bilmiş. Düşünseli denen bir şey var. Hafızanda kayıtlı duran bir anıyı asa yoluyla çıkarıp düşünseline attığında olan biten herşey görünür."

"O halde bakalım"

Dördümüz de Tom önde biz arkada Profesör Dippet'ın odasının yolunu tuttuk. Tom kapının önüne geldiğimizde parolayı söyledi. "YILANOTU"

Kartal figürü döndü ve hepimiz basamaklara çıktık. Odaya çıktığımızda Profesör Dippet'dan düşünselini kullanmak için izin istedik. Tom'a olan güveninden olsa gerek ikiletmeden izin verdi. Odanın arka kısmına geçti

Tom asasının ucunu şakağına bastırdı ve çıkardığı anıyı düşünseline attı.

"Evet. Bakın bakalım. Yalan mı söylüyorum doğru mu öğrenin"

Üçümüz birden başımızı düşünseline soktuk. Tom ne dediyse birebir aynısı vardı. Şimdi inanmıştık ona. (Tabi benim dışımda)

Bir saat sonra ders vardı. Madam Kelly hastane kanadına işinin başına döndü. Curtis de bir saat sonra sınıfta buluşmak üzere dün akşamdan yarım bıraktığı ödevlerini tamamlamaya gitti. Tom da gidiyordu ki cübbesinden çekiştirdim

"Tom bir dakika"

Anlamsız bakışlarıyla süzdü beni

"Sağol"

"Seni müdafaa etmeye çalışmadım küçük hanım. Ben sadece doğruları göstermeye çalıştım. Eğer duyguların bu yöndeyse kendini bir şey sanma."

Hemende bozup atıyordu insanı. Söyleyeceğim şeyi dinlemek bile istemiyordu anlaşılan

"Tom bekle"

"Ne var yine Wade?"

"Dün gece beni baygın bulmanın bir sebebi var"

"Neymiş o?"

"Bedensiz varlığın kim olduğunu buldum"

"Kimmiş?"

"İsmi Tegan"

İnanmadığını belirten alaycı bir bakış attı

"Hah! Hala masal anlatıyorsun" dedi sırtını dönerek

Sabrım taşmıştı. Hala onun duyduğu sesleri duyabildiğime ve ona yardım etmeye çalıştığıma bir türlü inanmıyordu.

"Sana yardım etmeye çalışıyorum! Niçin hala bana inanmıyorsun?"

İç geçirip alayına devam etti omzunun üstünden bakarak

"Sen bu boş lafları benim külahıma anlat seni ezik pigme. Herşeyi o hastalıklı beyninin içinde yaşıyorsun"

"Tom yeter artık! O bedensiz varlık, daha doğrusu Tegan. Niyeti hiçte dost canlısı değil. Dün gece bir silüet gördüm ve sonra bayıldım. Madam Kelly ve Curtis de beni gördüğünü söylüyor halbuki ben baygındım ve beni sen bulmuştun! Tüm bunların açıklaması ne!"

Tom sonunda pes etmişti. Ama bir adım atmaya dahi niyeti yoktu

"Beatrice senin ablan. Görmeye gitmiş olabilirsin. Belki de uyur gezersindir. Kim bilir?" Deyip cübbesini savurarak ortadan kayboldu.

Ellerimi yüzümde gezdirip içimi çektim. Neden kimse beni dinlemiyordu? Neden kimse bana inanmıyordu? Niçin yardım etmek isterken ben kötü oluyordum?

Tom'dan

Wade'e inanmamıştım. Fakat bir yerde haklı olabilirdi. Sırlar Odası'nı bulmaya geldiğimde yerde baygın yatıyordu ve kırılmış aynada TEGAN yazıyordu. O bedensiz varlık Tegan olabilirdi.

Bir aksilik çıkmazsa bu gece Sırlar Odası'na inecektim.

...

Saat gece yarısını geçiyordu. O sesi yine duydum.

SIRLAR ODASININ VARİSİ. AÇ O KAPIYI ARTIK

Kızlar tuvaletine gittim. Birinin kalkıp da geleceği tutmazdı umarım. Aradım da aradım. Odanın girişine dair tek bir ip ucu yoktu. Fakat tek bir şey dikkatimi çekti. Lavabolardan birindeki yılan kabartması. Ona dokunup çataldiliyle açılmasını söyledim. Lavabolar geri çekildi ve ortada kocaman bir çukur göründü. Aşağı atladım ve odanın yolunu tuttum...

Odayı bulmuştum nihayetinde ve o ses yine başladı beynimde yankılanmaya

EMANETİ SERBEST BIRAK TOM! SALAZAR SLYTHERIN'IN EMANETİNİ SERBEST BIRAK

Heykele döndüm ve çataldiliyle uyanmasını söyledim. İçinden koca bir yılan kıvrıla kıvrıla çıkmaya başladı. Vay canına. Salazar Slytherin'in emaneti bir Basiliskti demek. Önümde eğilerek selam verdi

"Emredin efendim"

...

Sabah uyandığımda kendimi yatağımda buldum ve sanırsam odayı bulabilirdim artık. Rüyaların hepsi birer kehanet parçasıydı çünkü