Tom Riddle Kötücül İkiz

Chapter 16

Aramızda bir adımlık mesafe kalacak kadar yaklaştı bana. Tavrından anladığım kadarıyla endişeli görünüyordu

''İyi misin?''

Evet anlamında başımı salladım

''Beatrice'in başına gelenleri duydum. Durumu nasıl?''

Sinirlerimi hoplatmak için buraya geldiği çok netti. Kollarımı bağlayıp karşısında cesurca dikildim

''Ne zamandan beri onu düşünür oldun Tom?''

Cevap vermeyip gözlerini kırpıştırdı

''Senin derdin ne?''

''Benim bir derdim yok Wade, sadece...'' dedi ve birden başı dönmüş gibi elini şakaklarına götürdü

Ona kızmıştım kızmasına ama şimdi endişelendirmişti beni

''Tom? İyi misin?'' deyip ona yaklaştığımda bir an için dengesini kaybeder gibi oldu ve üstüme düşüyordu neredeyse

Onu taşıyamazdım. Benim kaldırabileceğim yük kapasitesinin sınırlarını fazlasıyla aşıyordu. Omzularından yakaladım. Titriyordu sanki

''Neyin var?'' diye şefkatle sordum

Kollarımdan ayrıldı 

''Yok bir şeyim'' dediği gibi başını tutarak gözden kayboldu.

Neyi peşindeydi bu çocuk? Ne diye Beatrice'i sordu?

Arkamdan bir elin omzuma dokunduğunu hissettim. Bu kez gelen Curtis'ti

''Curtis? Nereye gittin?''

''Nereye olacak. Tom'la yüzleşmeye. Ama hiçbir yerde bulamadım soysuzu''

Sıkmıştı artık bu muhabbet. Tom'un yaptığından bende şüpheliydim. Ama şu durumda onu şüpheli listemden çıkarıyordum. Tegan'ın görünmez hayaletinin okulda gezindiğini ve Tom'un zihninde ona telekineziler yaptığını göz önünde bulundurursak eğer gerçekten o yaptıysa bunu ona Tegan'ın yaptırdığından emin olurdum

''Curtis yeter artık! Bırak şu çocukla uğraşmayı''

''Bulamadım zaten. Bulsam bir güzel hakkından gelecektim de... Neyse. Birde ne öğrendim bak'' deyip koluma girdi ve benimle beraber yürümeye başladı

''Şu saldırıya uğrayan kızlar varya. Gördükleri şey sarı parlayan gözleri olan siyah bir silüet. Sonrasını hatırlamıyorlar''

''O Tegan işte. Onu gördüğümüz anı hatırlamamamız için hepimizin zihniyle oynuyor. Tom'un da dahil. Tom her belanın altından kalkabilecek güçte ama Tegan'a karşı değil. Tom'la uğraşmak yerine Tegan hakkında daha fazla bilgiyi nereden öğrenebiliriz ve okulu kapanmaktan nasıl kurtarabiliriz onu düşünsek iyi olur''

''Okuldaki profesörler olayın üzerinden 10 yıl da geçmiş olsa hala bir şeyler hatırlıyorlar mıdır sence?''

''Bilmiyorum. Ama şansımızı denemekten zarar çıkmaz. Belki de Profesör Wallace ile görüşmeliyiz. Yarın sabahtan ilk iki ders kehanet. Bir şeyler hatırlıyor olabilir''

''Neden yarını bekliyoruz ki? Şimdi de gidebiliriz''

Bu defa haklıydı. Bunu niçin düşünememiştim ki? Doğruca Profesör Wallace'in ofisine yollandık. Aralık olan kapıyı tıkladık. Dalıp gitmiş olmalıydı ki kapıyı tıklattığımızı duyduğu anda içtiği çay boğazına kaçtı. İki öksürdükten sonra kendine geldi