Tom Riddle Kötücül İkiz

Chapter 24

Tom'un ağzından dökülen kelimelere hayret ediyordum? Hepimizi öldürtecek miydi? Ne yapmaya çalışıyordu?

Curtis'le ikimiz bir adım geri çekildik

''Tom! Buraya gelmeni beklemiyordum''

''Görüntümden çabuk sıkıldın bakıyorum''

''Burada olduğumu nereden bildin Tom?''

''Ah! Aptal! Benim zihinbend olduğumu bilmiyor musun? Yarı ölü bir beden bile olsan aklına girebilirim. Her şeyi başarmışsın ama bunu ihmal etmişsin Tegan''

Anlamıyordum. Ortaya atılıp ağzıma geleni saymak istiyordum. Bunlar gerçek olamazdı.

Bir adım öne atıldım ve kollarımı bağlayarak tüm kinimi ortaya döktüm

''Yalnızca ihmal ettiği şey bu değil''

Tegan'ın mavi gözleri bana düşmanlık besler biçimde çevrildi

''Kendindeki kalbin, yalnızca bir organ olmadığını da unutmuş ve de kendinin üzerinde başka güçlerin de olabileceğinin'' dedim tek kaşımı kaldırarak

''Bu ne cürret!'' diye haykırdı Tegan

Tam bana saldıracakken Tom'un ona yaptığı EXPELLIARMUS büyüsüyle asası başka bir yere fırladı

''Evet Tegan, görünüşe göre hortkulukların bulunmuş ve kayıp hortkuluk da benim günlüğümdü değil mi?''

''Evet. Uzun zamandır aradığım şey.''

''Tamam o halde. Bunu istiyorsan, Beatrice'in ruhunu serbest bırakacaksın.''

''Bırakırım ama bir şartla, yalnızca bana bu günlüğü vermekle yetinmezsen...''

Tom düşünür gibi oldu ama yeşil gözlerindeki ürkütücü kararlılığı görebiliyordum. Sesim titreyerek yalvarmaya başladım

''Tom! Yapma!''

''Ablana kavuşacağın için sevineceğini düşünüyordum Jona'' 

''Başka bir yolu yok mu?''

''Eh! Yeter artık!'' dediği gibi elinin tersiyle ani bir büyü yaparak beni karşı duvara uçurdu Tegan

Sırtımı çarpıp yere kapaklanmıştım. Curtis hemen yanıma koştu. Kollarımdan tutup kaldırdı beni

''Dediğim gibi, günlüğü al, ruhu serbest bırak. Kabul ediyor musun?''

''Ediyorum. Ama önce günlük''

Tom günlüğü cübbesinden çıkarıp Tegan'a uzattı. Çaresizce bağırmamın işe yaramayacağını bilsem de yine de yalvardım ona son defa

''Tom! Sakın verme! Hayır!''

Tegan'ın parmakları günlüğe temas ettiği anda her şey bitmiş demekti. Durumu çaresizce kabullenip kulaklarımı tıkadım ve çığlığımı bastırdım. Hissettiğim tek şey Curtis'in ölürken bile dost olduğumuzu göstermek istercesine sarılmasıydı.

Yolun sonuna gelmiştik. Burası bizim mezarımız olacaktı artık. Riddle kardeşler birleşmişti ve seçtikleri ilk kurbanları biz olacaktık. 

Gözlerimizi sıkıca kapayıp köşeye sindik ve sessizce ölmeyi bekledik. Ama bir dakika... Bir şey oldu galiba.

Sanki gökten meteor düşmüş gibi bir ses çıktı. Gözlerimizi açtığımızda simsiyah toz bulutundan başka bir şey göremedik. Toz bulutu hortum gibi dönüyordu.