Aşka dair ne varsa kaybetmek üzere gibi kalırsınız. Giderken birisi sizde, o şehri terkedememek en büyük ağrınız olur solunuza. Kalırsın bir bucak şehirde ve her anısı siz olan yerde toparlanmak oldukça zahmetlidir.
Ve geçeceğini söylüyorlar, inanmıyorum sevgili! Ben kokusuna tutunduğum bir şehri terkedebileceğim düşüncesini saçma buluyorum ve inanmıyorum varlığına bu uğurun. İkimizin avuçlarında tattığım güzel yağmurların tekken bana vereceği gülümseme hiçten öte bir şey olamaz elbette. Kırılganım şu sıralar, bir parça isyankâr olmaması gerektiği gibi her şey. Sen sevdin diye sevdiğim şeylerden yeniden sen sevdiğin için vazgeçmenin altında nasıl da eziliyor kalbim..
Geçmez demiyorum elbet. Bir kadın tanımıştım bar taburesinden ayaklarını bir öne bir arkaya sallarken yanında oturan kimseyi duymadan kendisine kulak veren bir avuç kadın tanıdım ben. Bütün mevsimleri tek düze kabul eden. Sevdiği adamı kışa benzeten, haziran ortasında kendini kapatan kadınlar.. boyunlarına sıkı sıkı bir şal.. onlardan da geçmişti elbet.
Herkes geçerdi herkesten. Terkedilenler terkeder. Yaşadığımızı yaşatmayı borç biliriz yumruk kadar yüreğimizle. Sokağın kenarında kendini tanıyan bir adam tanıdım. Bir kadın uğruna değişen, terkedilen.. bir avuç adam tanıdım, erkekler ağlamaz derken içine hıçkıran.
Onlardan geçmişti..
Bu gece bir avuç insan toparlanıp avazımız yettiğince susmaya niyetlendik. Kimisi sevdasını, kimisi kırgınlığını kustu. Ben.. ben olmayışını, bahanelerine sığınışını konuştum. Kimse dokunmadı. Astım kulaklarımı duymazdım sana gelecek tek kötü sözü. Ölçüp tartmazdım sana olan hislerimi gelişi güzel anlattım öylece seni. Gidişini..
Şimdi binbir gecenin ardından en karanlığına gömülmenin huzuru var tenimde. Gittiğin andan sindi üstüme uykusuzluk, avuçlarım kanadı, kelimelerime sığındı yalnızlığın en acımasız sözleri. O beni dağladıkça sana sığındım, kaya , kaya gibiydin elbet.. sana her gelişimde döndüm çarpıp öylece. Öyleyse gelmezdim daha.
Bu da geçerdi zaten.
Benden de geçerdi.
