Ben hiç diğer kızlar gibi olmadım olmak da istemedim zaten. Yapmacık olmak bana göre değil di. İşte sırf bu yüzden bende ben olmaya karar verdim ta ki o'nu görene kadar..
Onu ilk gördüğümde anlamıştım hayatımda öylesine biri olmayacağını, ama aşık olacağım aklımın ucundan bile geçmezdi.
Benim bu aptal kalbim ilk defa aşık olmak gibi bir hataya düşmüştü, hemde en olmayacak kişiyle...
Ondan kurtulmalıydım beni değiştirmesine izin veremezdim beni ben olduğum için seven kişiler varken onun için kendimi değiştirmekten korkuyordum.
Dış görünüşün bir önemi yoktu benim için önemli olan duygulardı, hissettiklerimizdi bizi biz yapan.
Sonunda ondan kurtulacaktım. Bugün benim için bir milat olacaktı, artık hayatım bugünden öncesi ve sonrası olacak. Şimdi tek amacım yeni bir ben olmak. İstanbul'da başlayan serüvenim Ankara'da yeniden hayat bulacak...
| | |
Annem kahvaltıyı hazırlarken heyecandan bayılacak gibi hissediyordum. Tek başıma yeni bir hayat kurmak beni ne kadar heyecanlandırsa da bir o kadar da korkutuyordu denemeden bilemeyiz sözüne sığınarak kendime güç vermeye çalışıyordum ama başarılı olduğum pek söylenemezdi.
Ben düşüncelere dalmış bir şekilde otururken annem kızarmış gözleriyle çayı doldurmaya çalışıyordu, evden ilk defa ayrılıyor oluşum herkesi üzmüş olsa da bunu okulum için yapıyorum sanıyorlardı.
Oysaki üniversite tercihinde bilerek İstanbul dışında her yeri yazmış ama aileme çoğunlukla İstanbul'u yazdığımı söylemiştim. Dolayısıyla Ankara çıkması herkesi şaşırmıştı.
Şuan ise Ankara'da kalacağım yer belirlenmiş ve okul başlamadan önce evimi görmeye gidiyordum. Kahvaltımı yaptıktan sonra eşyalarımı tekrar kontrol etmek için odama çıkmaya başladım.
| | |
Ankara'ya gitmek için yola çıktığımızdan bu yana yaşadıklarımı düşünmekten kendimi alamıyordum.
Kızların davranışları çok yapmacık geldiğinden hep erkeklerle daha iyi anlaşıyordum. Ailemin isteği üzerine liseyi kolejde okumak zorunda olduğumdan çoğu kızın benimle dalga geçmesine alışmıştım tek sorun bunu çok abartmış olmalarıydı. Birde şu kendini okulun sahibi sananlar vardı tabii -gerçi okulun sahibinin oğluydu bir tanesi de neyse- aslında bunları kafaya takan birisi değildim ama bunu yapanlardan biri de aşık olduğum çocuk olunca kendimi kötü hissetmeme neden oluyordu.
Ona nasıl aşık olduğuma gelecek olursak bu daha öncesine dayanıyordu birgün yine erkeklerle futbol oynarken yanlışlıkla topu onun arabasına atmıştım. Daha sonra ise kaçmaya başlamıştım uzun bi kovalamacanın ardından ayağımın takılmasıyla kendimi onun kollarında buluvermiştim. Onun tepkisini ise hâlâ hatırlıyorum. Şaşırmış bir şekilde bakarken "Ama sen kızsın?" demişti soru sorar gibi. O an ne kadar bozulduğumu anlatamam. Bu soru üzerine hemen kollarından kurtulup kaçmıştım. Bir daha onu görmeyeceğimi düşünürken aynı okulda olduğumuzu öğrenmiştim ben 11'ken o 12'ydi ama o sene gelmediği için tekrar okumuştu sonuç olarak 12. Sınıfta hep onun yanındaki kızların ve arkadaşlarının aşağılamalarına katlanmak zorunda kalmıştım.
İşin diğer bir kötü tarafı ise ona aşık olduğumun okulda duyulması olmuştu hâlâ nasıl öğrendiklerini bulamamıştım.
Sonunda araba durduğunda düşüncelerimden sıyrılıp arabadan indim geldiğimiz apartmana bakarken hayran kalmıştım çok büyük ve gösterişliydi. Ve okuluma çok yakındı. Eşyalarımı eve çıkardıktan sonra babama dönerek,
"Burası çok güzel baba teşekkür ederim! " diyerek sarıldım.
"Yeni araban da kapının önünde seni bekliyor bakalım beğenecek misin?" dedi gülerek.
"İnanamıyorum baba! yeni arabamı aldın? "dedim.
Kafasını sallayıp cebindeki anahtarları çıkarttı ve bana uzattı.
Umarım beğenirsiniz 😊
Vote atmayı ve yorum yapmayı unutmayın :)
Önerileriniz veya sorularınız için dm veya yorum atabilirsiniz.
Sizi seviyorum ❤️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BENİM AŞIK OLMAM GEREK
TienerfictieYeni taşındığı şehirde ilk aşkıyla aynı apartmana taşınan bir kız, yıllardır kendini sevdiği kızdan uzat tutmaya çalışan, ama sadece çalışan bir oğlan ve onları birbirinden ayırmayan bir kader... _________________________________________ Ben hiç diğ...
