The Dying Heart Of A Girl

Chapter 3

Walang pasok ang mga bata ngayon kaya wala din akong pasok. Im here now at the mall relaxing myself.

"Thank you." Bumili ako ng giant ice cream at umupo dito sa garden ng mall. Muni muni lang.

Nakita ko na gumagana na ulit ang wishing fountain dito. Walang masyadong pumupunta kaya sinulit ko na.

Tumayo ako sa harap nito. Tinignan ko ang orasan. The time is 5:30 pm. Bumunot ng isang barya, pumikit ang humiling. 'I wish I wish na sana makita ko na ang lalaking hindi na makakasakit ng aking damdamin at mapagkakatiwalaan ko sa buong buhay.'

At doon sa puntong iyon ay inihagis ko ang barya kasabay ng pag agos ng tubig. Umaasa sa tadhana na ibigay na sa akin ang lalaking dapat at tama na magbibigay sakin ng mga kasagutan sa mga tanong ng aking buhay.

Muli akong umupo sa upuan at tinignan ang fountain.

"It was so nice seeing that fountain right?"

"Yes." Diko namalayan na may kausap pala ako. Dahan dahan kong inilingon ang mukha ko sa gilid at nakita ko ang isang lalaki na nakatabi ko pa lang umupo. The brother of Ali.

He smiled at me. "Nandito ka pala ma'am. Haha what a small world."

Napangiti ako ng kaunti at dumuko.

"We've been seeing each other but im not formally introducing myself to you."

Oo. Tama nga siya. Hanggang ngayon ay diko pa rin pala alam ang pangalan niya.

"Im Luca San Agustin brother of Ali San Agustin." Then he gave me his hand showing for the shakehands. And I gave my hands too. "Im Andy. Andy Canlas. Teacher of Ali."

Inalis ko kaagad ang kamay ko sa kamay niya. Oo aaminin ko malambot ang kamay niya at malinis. Sabagay, mayaman sila e.

"So, what have brought you here?" He asked me. "Well, Im just giving myself a relaxation. Nakakapagod na rin minsan ang magtrabaho pero kinakaya."

He just smiled.

"How about you? What makes you go here?" Balik kong tanong sa kanya.
Every friday I always go here. Its been my routine."

"For what?" Follow up question ko.

"Im the one who is responsible for this mall. So I always take a look every friday here."

Nanlaki ang mata ko sa narinig ko na nanggaling mula sa bibig niya. "So you mean kayo ang nagmamay-ari ng mall na 'to?" Woah! How nice.

"Actually not me. Its my lolo's business. And he just gave the responsibility for me to handle this mall. Aren't you surprised?"

^_^

"Of course I was. I was surprised na ang kuya ni Ali ang nagmamanage ng building na 'to. How nice!"

I just smirked at him. Parang inaasar na ako neto eh!

Ilang oras pa ang lumipas sa pagkukwentuhan namin ni Luca. And gabi na. "Ahh, Luca I have to go now. Gabi na kase. May aasikasuhin pa ako sa bahay."

"Hatid na kita?"

"Oh, no need. Magcocommute nalang muna ako."

"Please? Isang beses lang?" Sabi niya.

"Ok fine. Isang beses lang." Then he guide me to his car and drive me way home.

"Dyan nalang sa tabi." Then he stopped his car. "Thank you nga pala."

Pero bago ko pa mabuksan yung pinto ng kotse. Pahabol niyang tanong. "Can I have your number?"

Napatingin ako sa kanya ng may pagtataka."Ha?"

"Ahh, I mean I need to get your number just in case na baka maulit yung mangyari kay Ali diba? Atleast I have a contact with you."

Yun naman pala. "Ok. Where's your phone?" Sabay abot niya sakin. "Here."

"Bye." Then i smiled. Pumasok na ako sa house at umalis na din siya.

Natanaw ko sa bintana sina mama, papa at ate na nakasilip. Sa paglingon kong yon ay kasabay ng pag alis nila doon.

"Nandito na po ako."

"Ano? Kamusta? Nakapagrelax ka ba?" Tanong sakin ng ate ko.

"Anak. Payo lang ha. Hinay hinay lang. Ang puso mo na naman baka hindi kayanin niyan at mahirapan ka.

[FLASHBACK]

"Bakit ba kase sa dinami dami ng babae ako pa! Bakit ako pa!" At sabay nito ang paghagulgol ko sa kwarto ko.

"Lagi nalang ba akong ganito? Ang nasasaktan at iniiwan? Bakit? May nagawa ba akong mali sa mga taong iyon para saktan ako ng ganito!!"

"Ang sakit sakit lang kase. Bakit ba di nalang ako namatay noon! Bakit ba di nalang ako pina abort nila mama! Bakit ba binigyan pa ako ng second chance! Bakit! Para ano? Para paulit ulit na saktan ang damdamin ko!?"

"Waaahhh!! Aahhhhh! Ayyookkoo naaa!! Aayyookko na sa mundoong to! Pataying niyo nalaang akoo!!"

Pinaghahagis ko ang lahat ng mga bagay na nakikita. Unti unti naramdaman ko nalang na sumisikil ang dibdib ko. Dahan dahan akong napahiga sa sahig at namimilipit sa sakit. Ni hindi aki makasigaw at makakilos ng maayos.

"Anakkkk! Papaa!! Ang anak natteen!"

Nakita ko si mama na lumapit sa akin. Dumating din si papa na pinagtulungan akong buhatin sa kama. Hawak hawak ni mama ang mga kamay ko habang si papa ay kumukuha ng nebulizer Para maibsan ang sakit na nararamdaman ko.

"Ma, h--irap na ako. A--yoko-- na." Kasabay ng mga katagang kong binaggit ay ang siyang pagsikip ng aking dibdib. Hirap na hirap na akong huminga.

"Anak ano ka ba! Wag kang magsalita ng ganyan."

"Ma, Pa! Ayoko--- na ng ga--nito. Lag--i nalan--g akong nahi--hirapan ng ganito. Sawang---- sa--waa na akooo.."

"Anak naman. Nandito pa kami diba? Wag ka naman maging ganyan sa sarili mo!"

Hagulgol nalang ang nagawa ko natapos iyon at dahil diko na kaya pang huminga ay ipinikit ko na ang aking mga mata.

-----------------

"Kaya mo yan Andy ah. Wag kang bibitaw nandito lang kami ng mama at ate mo."

"Andy kayanin mo ha! Wag mo kaming iiwan."

"Anak. I love you. Wag kang matutulog ng matagal."

Kasabay ng mga salitang iyon ang pag hagulgol nila ng malakas habang idinadala ako palayo sa kanila.

Tanging puting ilaw nalang ang nakikita ko at mga salitang diko na mawari kung ano. Ipinikit ko na lamang ang aking mga mata. Bahala na.

[End of Flashback]