1,5 week later
Ze keek rond. Ze kon haar beste vriend nergens vinden. 'Rarara..' ze voelde hoe twee handen voor haar ogen werden gehouden. Ze grinnikte. Het rood steeg naar haar wangen. 'Wie ben ik?' vroeg hij mysterieus. Ze voelde hoe zijn lichaam best dicht tegen die van haar aanstond, wat haar een raar maar fijn & veilig gevoel gaf. 'Jonas..' zuchtte ze verlegen. 'Ik heb je overal gezocht.' verklaarde het blonde meisje. Hij liet zijn handen zakken en draaide zich naar haar om. Jonas lachtte beschaamd. 'Sorry, Louise wilde nog wat dingen bespreken voor, je weet wel..' was zijn antwoord. Meteen voelde hij iets in zijn buik. Rupsen. Die absoluut niet mochten uitkomen tot vlinders. Niet als het aan hem lag. 'Louise..' zuchtte Mila. 'Klaar voor straks?' vroeg hij maar snel. Het verbaasde Mila dat Jonas niks doorhad van hoe ze zich voelde. Over haar idee van hem & Louise samen te zien kussen straks. Niet haar favoriete gedachten. 'Waar denk je aan?' vroeg hij zich hardop af. 'Hoe je straks lekker Jimmy mag aflebberen?' grapte hij. Mila rolde met haar ogen. 'Heel grappig... Nee, ik had het liever toch met iemand anders gedaan.' het laatste floepte zomaar uit haar mond. 'Ohw?' Jonas kreeg een nieuwsgierige maar ook paniekerige blik in zijn ogen. 'Is er iets dat ik niet weet?' Ze lachtte om zijn vraag. Hij moest eens weten wat voor gevoelens ze voor hem had ontwikkeld afgelopen week. Ze kwam erachter dat ze viel voor de lieve jongen. Die altijd wilde helpen, naar haar had geluisterd wanneer het nodig was.. ze vetrouwde hem meer dan wie dan ook. Ze was blij met hem als beste vriend. Maar toch wilde ze meer. Ze voelde meer. Meer voor hem dan het "beste vrienden" gevoel dat ze eigenlijk zou moeten hebben.
'Waar zit je toch met je gedachten..' kon ze Jonas horen zuchten.
'Nergens.' lachtte ze. 'Je bent soms zo mysterieus, Santiago..' hij keek haar lachend aan. De breedste lach kreeg ze. Haar hart klopte. Snel. Sneller. 'Niet nu..' fluisterde ze zacht tegen zichzelf. Ze had zichzelf niet in de hand. 'Wat is er?' Jonas legden bezorgd zijn hand op haar schouder. Hij schrok. 'Wow, je hart klopt helemaal.' merkte hij meteen op.
'Laat me gewoon even met rust.' ze sloeg snel zijn hand weg en snelde naar de wc's. Waarom moest dit nu wéér gebeuren? Hou jezelf toch eens in de hand Santiago! Ze voelde hoe breekbaar haar hart was. Zo breekbaar voor hem. Zo verliefd op hem.
