Mila stond bijna recht voor zijn neus. Hij zuchtte. 'Is het niet tijd om deze..' Hij nam de muts van Mila haar hoofd. 'Af te doen?' Ze keek lachend toe hoe hij haar muts in zijn hand hield. Ze schudde deftig haar hoofd. 'Nee, nee.' Ze probeerde de muts te grijpen maar iedere keer als ze dat deed, hield Jonas hem veel te hoog, waardoor ze moest springen om erbij te komen. Wat overigens niet lukte. 'Van Loo!' Hij lachtte erom dat ze er niet bijkon. 'Huh? Wat is er?' Jonas deed alsof hij van niks wist. Mila stopte met het grijpen naar de muts. 'Als je het zo wil spelen..' Ze greep haar kans en begon Jonas in zijn buik te porren. Na een tijdje werd dat porren, kietelen. En dat kietelen stopte op een gegeven moment ook. Mila haar handen rustten op zijn borstkas. Beide waren ze nog steeds aan het lachen. Jonas zag nu zijn kans en kietelde haar, maar dat liet Mila niet zo maar gebeuren! Voordat hij het doorhad, greep Mila naar haar muts die zich nog steeds bevond in de greep van zijn hand. Hij probeerde de muts naar achter te houden waardoor hij zijn evenwicht verloor. Voor ze het wisten, lagen ze beide op de grond. Jonas tenminste.. Mila lag bovenop hem. Ze moesten beide ongemakkelijk lachen. Maar Mila ging niet van hem af. Opeens stopte Jonas met lachen. Mila zag hoe hij zijn hand verplaatste naar haar wang. Ze bloosde. Jonas kon zijn ogen niet van haar afhouden. Hij slikte even. Mila lachtte nog steeds een beetje. Zo was het wat minder ongemakkelijk. Toen hij opkeek in haar ogen, wist hij het nog meer. Hij wilde haar. Alleen maar haar. 'Hey.' fluisterde hij zacht terwijl hij van haar ogen naar haar lippen keek. Mila grinnikte. 'Hey.' ook Mila haar ogen dwaalde nu af naar zijn lippen. Jonas sloot zijn ogen en haalde door zijn hand, Mila haar hoofd dichterbij. Een seconde later voelde Mila hoe Jonas zijn zachte lippen op die van haar had geplant. Ze schrok automatisch eventjes.. dit was wel haar beste vriend. Maar het was oké, want ze voelde meer voor hem. Meer dan ze ooit voor iemand had gevoeld. Jonas voelde hoe Mila rustig de kus beantwoordde. Het was geen wilde kus. Gewoon en fijne. Rustig. Niets te overhaast. Na een tijdje voelde Mila, Jonas zijn handen op haar heupen. Daarmee trok hij haar nog dichterbij. Hij wilde zo dicht bij haar zijn als maar kon. Mila haar mondhoeken krulde omhoog en ze lostte zich even van de kus. 'Ik-uh..' zijn stem klonk zacht. Mila keek hem lief aan. Ze zei niks maar kuste hem weer teder. Die kus die Jonas maar al te graag beantwoordde. Maar rustig. Hij wilde niets overhaasten. Zij was het wachten waard. Voor alles. Hij voelde het. Met haar zouden al zijn eerste keren worden. Eerste keer verliefd. Eerste keer kussen. Alles.. zij was alles. Voor hem. Jonas voelde plots hoe Mila naast hem rolde in het gras. Mila nam voorzichtig Jonas zijn hand vast. 'Moest je kijken.' Ze wees naar de lucht. Er was duidelijk een regenboog zichtbaar. Hij glimlachtte. Net zoals Mila. 'Maar hoe kan er nou een regenboog zijn, als het helemaal niet regend?' Nadat Jonas zijn woorden had uitgesproken, hoorde hij een bliksemslag. Hij zette zich recht en stond op, nog steeds zijn vingers verstrengeld met de hare. Voordat ze het doorhadden begon het kei hard te regenen. Het viel met bakken uit de hemel. 'Daar heb je je regen!' Mila lachtte naar hem. Hij keek haar aan en plaatste een, nu natte, haarlok terug achter haar oor. 'Ik geef om je.' Jonas had zijn hand in haar hals geplaatst. Mila keek Jonas aan. De regen had zijn haar in de war gemaakt. De regen druppelde van zijn gezicht. Ze kon hem door de regen zien glimlachen. Daardoor hield ze het niet langer. Ze kustte hem. Nu iets gepassioneerder dan eerder. Het boeide hun niet dat het regende. Of dat ze druipnat waren. Ze waren samen. Dat was het enige wat telde op het moment.
