'Jonas..' fluisterde ze weer. Ze zag hoe hij zijn ogen opende. 'Hey, jij..' zijn brakke ochtendstem vond ze ergens wel aantrekkelijk. 'Ben ik hier weer in slaap gevallen?' Mila kniktte. 'Waarom maak je me ook niet wakker, Santiago?' Hij stond op van de bank en liep in haar richting. 'Je lag zo lief te slapen..' Ze keek verlegen naar de grond. 'Ik kon je echt niet wakker maken..sorry.' haar verontschuldiging klonk oprecht. Hij glimlachtte. Al snel kreeg hij een glimlach terug. 'Vannacht was ook wel erg..' 'Onverwacht.' maakte Mila zijn zin af. Jonas keek haar raar aan. Dat was het inderdaad. Maar hij had het alles behalve erg gevonden. 'Ik ben waarschijnlijk nog moe.' Mila grinnikte. 'Het is 2 uur.' Ze schudde haar hoofd. Ze liet het eerste woord ontsnappen uit haar mond dat in haar opkwam: 'Sukkel.' Ze lachtte erbij. Jonas gaf haar een uitdagende blik. Zijn haren lagen nog steeds in de war. Mila kon het niet laten om haar handen erdoor te laten glijden. Hij schonk haar een lieve lach. Eentje die een miljoen waard was. Die lach kreeg niemand voorlopig van zijn gezicht. 'Moet je niet gaan?' Jonas keek haar verbaast aan. 'Het is zaterdag.' lachtte hij. Ze kniktte. 'Dat weet ik, maar ik dacht..' Mila stopte even. 'Ja, je weet wel.' verlegen liep ze terug de keuken in. Hij volgde haar verward. 'Wat?' hij leunde non-chalant tegen een keuken kastje met zijn arm. Mila keek op. Hoe hij daar zo stond, deed haar hart sneller slaan. -Kom op, Mila. Zo aantrekkelijk is hij helemaal niet-
'Hallo?' hij keek haar onderzoekend aan. Mila lachtte met een rood hoofd. 'N-niks.' Ze kon zichzelf wel voor haar hoofd slaan. 'Het gaat niet werken.' floepte ze eruit. Jonas trok zijn wenkbrauwen op. 'Niet werken? W-' Voordat hij het wist, voelde hij haar lippen tegen die van hem. Hij was verward maar liet zichzelf helemaal meeslepen in de kus. Jonas trok haar via haar heupen nog dichter tegen zich aan. Zijn hand had een plek gevonden in haar hals. Ze liepen naar de woonkamer waar ze hem op de bank duwde. Verleidelijk trok ze haar pyjama shirt uit. Hij kon een opwindende lach niet onderdrukken. Hij was onder de indruk van haar. Dat was altijd al zo geweest. Maar op dit soort momenten nog meer. Hij voelde hoe haar handen door zijn haar gingen en hoe haar lippen die van hem weer vonden.
'Mila..?' Jonas was even bij zinnen gekomen en loste zichzelf van de kus. 'Wat is er?' Mila keek hem verbaast aan. 'Dit is fout, Mila...'
'Maar..' Mila trok weer een verbaast gezicht. 'Het voeld toch goed?' Mila beet op haar onderlip. Jonas voelde hoe hij weer opgewonden werd. 'Maar..' zuchtte hij. Mila kwam tot zijn lippen waar ze even bleef hangen. 'Waarom moet er altijd een maar zijn?' was haar retorische vraag. Zonder het zelf door te hebben, stortte hij zich weer helemaal op haar lippen. Ze ademde hevig. Jonas liet zijn lippen naar haar nek glijden. Hij ademde ook gejaagt. Niet veel later belandde ook Jonas zijn shirt op de grond.
