Mila grinnikte toen ze Jonas zijn lippen in haar nek voelde. 'Je bent leuk.' fluisterde hij. Ze zette zich recht in de zetel. Jonas keek verbaast op. 'Je bent toch verliefd op mij?' vroeg ze rustig. Hij kniktte. 'Ja. Hoezo?' Ze rolde voorzichtig met haar ogen naar de kant van de keuken. Ze keek hem terug aan. 'Wel.. ik ben ook verliefd op jou.' Jonas zag de twijfel in haar ogen, en snapte plots waar ze op doelde. Voorzichtig nam hij haar handen vast. 'Ik zou je graag willen.. als mijn liefje.' De woorden verlieten snel zijn mond. 'Als jij dat oké vind?' Ze lachtte om zijn lompigheid en kniktte overtuigend. 'Meer dan oké.' Ze bloosde en keek weer op in zijn ogen. Een zachte kus plantte ze op zijn lippen. Hij zuchtte gelukszalig toen hun lippen losten. 'Leuk.' lachtte hij. Mila haar ogen glinsterden. 'Ja.. leuk.' ze lachtte naar hem. Zijn handen rustte nog steeds op haar heupen. Hun moment werd verstoord door een telefoon die afging. Mila keek hem verbaast aan, en pas toen had hij het door, dat het zijn telefoon was. Mila kniktte naar hem dat hij gewoon moest opnemen. Hij nam 'm uit zijn broekzak en hield hem bij zijn oor.
'Hallo?'
'Jonas, hey. Heb je zin om morgen na school iets te gaan doen? Samen natuurlijk.'
Hij rolde met zijn ogen bij het horen van haar stem en keek op in de ogen van het meisje dat recht voor hem zat. Hij zag op de een of andere manier een teleurstellende blik in haar ogen. Waarom wist hij niet.
'Nee. Ik heb al ander leuk gezelschap.' Hij lachtte naar Mila en kon aan de andere kant van de lijn een zucht horen.
'Wie dan?' Louise liet haar stem hard door de telefoon luiden.
'Mijn-uh.. liefje.' hij glimlachte naar het meisje voor hem, die hem ook een lieve glimlach schonk ookal had ze geen flauw idee waar het telefoongesprek over ging.
'Oh..'
'Ik zie je wel weer.'
'Oké, maar Jonas-'
Hij duwde zonder bezwaar op het rode knopje op zijn beeldscherm. Mila keek hem verward aan. 'Louise.' zuchtte hij uiteindelijk. 'Oh.' Mila lachtte ongemakkelijk. 'Maak je geen zorgen, alsjeblieft.' Hij plaatste zijn hand zorgvuldig op haar wang en lachtte vriendelijk naar haar. Ze kniktte en schonk hem een lieve lach. Hij streelde over de wond op haar voorhoofd die ze een paar weken geleden had opgelopen. Waar hij ook toevallig bij was. 'Heb je daar nog veel last van?' vroeg hij bezorgd. Mila leunde tegen zijn hand en schudde haar hoofd. 'Goedzo.' Hij nam haar hoofd tussen zijn handen en duwde een zachte kus op haar voorhoofd. Ze lachtte bijna haar tanden bloot. 'Blijf je hier vanavond?' hij keek weer in haar ogen. Dat was wat hij het liefste zou willen, maar hij wist dat hij dat niet moest doen. Hij schudde zijn hoofd. Teleurstelling was van haar gezicht af te lezen. 'Het is gewoon..' hij schoof nóg dichter naar haar toe, als dat zelfs nog mogelijk was. Hij kneep in haar handen. 'Ik wil niks overhaasten. Ik wil het goed doen..' hij wist langzaam een voorzichtige lach te toveren op haar gezicht. 'Met jou.' ze kniktte instemmend. 'Samen.' lachtte ze. Hij knikte lachend. Mila liet haar hand door zijn haar gaan. Ze hoorde hoe Jonas het geluid van een kat nabootste. Ze lachtten. Jonas stond op en samen liepen ze hand in hand richting de gang. Hij lachtte en liet haar hand los om zijn jas aan te trekken. Ze keek gefacineerd toe hoe hij zijn haren nog eens in de juiste plooi legde. Even later ging hij met zijn hand door haar blonde lokken. 'Tot morgen, skater-girl.' Ze lachtte na het horen van die naam. Ze kniktte. 'Tot morgen.' Hij lachtte en drukte een lange, zachte kus op haar lippen. Hij opende de deur en liep naar buiten. Mila zwaaide nog kort waardoor hij toch even moest blozen. Hij zwaaide en liep even later al de straat uit. Mila gooide de deur dicht en een gelukszalige zucht verliet haar mond. Dit was toch echt een van de beste dagen uit haar leven geweest.
