ELA BAŞA BELA

~YENİ EV~

İyi okumalar...

Ela'dan

Bir aksilik çıkmassa yeni bölümler artık her cumartesi gelecek.😗

Kafamı yavaşça  kaldırıp anneme baktım.
Endişe ve kaygı içinde parmaklarıyla oynuyordu. Ayağını nereye koyacağını şaşırmış, bir sağa bir sola bacak bacak üstüne atıyordu. Tam yanındaki koltukta oturan teyzem, destek vermek ister gibi omzunu sıvazladı. Annemin aksine boşanmalarının  Eceyi yıkmaycağını, bunun gayet doğal bir süreç olduğunu, anne babaların dahi hata yapabileceğini, Ece yaşındaki bir çocuğun bu durumu olgunlukla kavrayabileceğini düşüncesindeydi.

Ben mi? Ben zaten annem ve babamın boşanacaklarını duyduğum günden beri kendimi hazırlamış, bütün dünya vız gelir tırs gider havalarındaydım.

Bu havaları seviyorum!

" Bak Ece" dedi annem temiz havayı akciğerleriyle buluştururken. " Son zamanlarda babanızla eskisi kadar iyi anlaşamadığımızı fark ettik."

Ece şaşkın şaşkın bir anneme birde bana bakarken " Ne demek istiyorsunuz yani?" Dedi.

Annem, durumu gereksiz yere uzatmanın bir anlam ifade etmediğini düşünmüş olacak ki konuştu.

" B-biz babanızla boşanmaya karar verdik Ececiğim.  Ve buraya, yani İzmir'e yerleşeceğiz. Sen, ben ve ablan için çok güzel bir hayat kuracağız."

Yaklaşık 10 dakika süren sesizlik, yerini gerginliğe vermemek için adeta savaşıyordu.

Ece tepkisiz bir şekilde annemin suratını incelemeye başladı. Ne isyan ediyor, nede ortalığı ververeye veriyordu. Şaşmamak lazımdı. Okuldaki en yakın arkadaşı olan Azra'nın da  anne ve babası ayrıydı. Yani bu konuya, arkadaşı sayesinde pek uzak kaldığı söylenemezdi.

" Babam?" Dedi sorarcasına. " O yüzden mi gelmemişti bizimle?"

Teyzem kafasını sallamakla, annemden cevap verme yükünü biraz olsun alabilmişti.

" Peki benim düzenim, okulum,öğretmenlerim, arkadaşlarıma ne olacak? Ya beni yeni okulumda dışlarlarsa? Ya alışamazsam?"

" Merak etme kızım." Dedi annem anlayışla gülümseyerek.

" İzmire taşınmamaız, Istanbulu silip geçtiğimiz anlamına gelmiyor. Babanız hâlâ orada yaşamaya devam edecek. Sizde istediğiniz zaman onu ziyarete gidebileceksiniz."

Durup düşündü ve devam etti.

" Ha, ayrıca dışlanma konusunu hiç kafana takmana gerek yok. Sen Esra ile, Ela da Sırma ile aynı okula gidecek. Yani kuzen kuzene güzel vakit geçirip kolayca kaynaşacaksınız."

" İşin?" Dedim bu defa ben. Eskiden İstanbul da muhasebecilik yapıyordu ve bu işte de gayet başarılıydı. Bırakmasını istemiyordum açıkçası.

" Ben her şeyi önceden planlamıştım" dedi hevesle. Ve oturduğu koltukta bize yaklaştı. " Muhasebecilikle uğraşan tanıdıklarımız var ve onlar memnuniyetle yardım edebileceklerini söylediler. Yakın zamanda işe başlayabileceğim. Hem çalışacağım yere önceden teyzenizle bakmıştık. Yeni okulunuzun hemen karşısında ki sokakta."

Bunları söyledikten sonra sıkıntıyla ofladım.
Harika! Her yaptığım halatta burnumun dibinde bitecekti. Hele birde Eceyle okullarımız yakınsa... vay anam vay ben nerelere gideyim!?  Ayy, şimdi bunlar ortaokullu ya ikide bir toplantıda olur. Annem mazallah hazır okula gelmişken Ela'nın da durumunu bir sorayım diye düşünür... ve bam! Sonsuza kadar test çözme cezası!