My Pretty Boy

Chapter Four: Another Stranger?

Chapter 4: Meet Josh

😳

😳

😳

😳

"Ashley? Njan ka pa?"

Sino na nman kaya tong Josh na toh? Langya tlga si Aldrin! Kung kani-kanino pinamimigay number ko!😠😠

"Ah yeah. Sori...do I know you?"

"Mmmm...no. Binigay sakin ni Charles number mo. Tawagan daw kita." Aba! Si weirdo pala nagbigay ng number ko. Magaling!! Sori Aldrin, napagbintangan pa kita ✌️✌️✌️😁😁

" Ah ok. Bakit daw?"

"Wala. Sabi kasi ni Charles, try daw kita tawagan. Kasi suplada ka daw saknya. Baka just in case daw, mas magclick tayong dalawa."

Damuhong un! Weirdo na judgemental pa. Di ako suplada, boring lang siyang kausap.

"Di naman. Busy lang ako sa school reads. Ang dami kasi e."

" Sa Marian ka dba? Sa PCB lang ako. Hehehe magkapit bahay lang."

Infairness!!! He doesn't have a weird laugh. 😊😊😊 And ang ganda ng voice nia ha!

"Yah Marian ako. So kilala mo rin si Aldrin, ung friend ni Charles? PCB rin siya e."

PCB- Philippine College of Business. Sa Tupas Avenue rin toh. But they don't need to take tryk. Nasa highway lang kasi ung College na toh. Sabi nila, tapunan ng rich kids na tamad mag-aral ang PCB. Ung parking lot nila, kala mo laging may street racing sa campus. Most of the cars kasi is naka set-up.

"Oo naman! Magkkabarkada kame. Lage ka nakkwento samen ni Charles noon pa. Napaka mysterious mo nga, kaya pinadescribe ni Aldrin sknya kng sino ba un taga Marian na crush na crush nia. It turns out, kilala ka pala ni Aldrin. Kaya un, nakuha nia name mo saka number."

Chikadora din tong si Josh ha! Straight to the point... No weird laughs...nice voice... Mukhang mas ok siya kausapin kesa kay Charles.

"Nagulat nga ako kay Aldrin pala nia nakuha number ko. Hindi ko naman kasi close un e. Servicemate lang kame nung highschool."

"Okay nga un. Alam mo ba ang saya saya kaya ni Charles nung bngay saknya ni Aldrin name mo.hahaha kala mo nanalo sa lotto e." Ang sarap naman tumawa neto! Nakakahawa!!

"Hahahaha!! Ano b yan! Nagulat nga ako nung sinabi kong oo ako si Leigh Ashley, aba tawa ng tawa. Hindi makapaniwala." Teka, bakit parang at ease ako sa Josh na toh e I haven't met him pa naman.

"Hahahaha...wait kumain ka na ba? Gusto mo magdinner ka muna tas tawag ulet ako?." Wow concerned!

"Oo tapos na. Nagdinner nako knina. Madami kasi akong school reads. Kaya dapat busog bago ako mag-aral." Parang nag-eenjoy akong kausap siya? Ang dami kong sinasabi e.

"Ah okay lang ba mag-kwentuhan tayo saglit? Mamaya ka na ulet mag-aral. Break period muna hahaha." At dahil masaya siyang kausap....

"Sige, sige...pahinga ko muna braincells ko...kahapon pa sila nagttrabaho e.hahhaha."

Joshua San Jose a.k.a Josh. Studying Business Administration Major in Marketing sa PCB. Junior din pla siya like me. Pero since maloko daw siya sa studies niya, may naiwan pa siyang sophomore classes.

Mahilig daw siya gumimik. And since may car siya na gift ng mom nia nung highschool graduation, madalas wee hours of the morning na siya umuuwi.

"One time pa nga, pinagsarhan ako ni Mommy ng gate. Inakyat ko un gate pati bubong. Kasi sa likod ng bahay na sana ako dadaan. Kaso nagulat ako biglang sumigaw si Mommy. Ano daw ginagawa ko sa bubong. Hahahhahaha."

Ang gaan nia kausap. Kaya hinayaan ko lang siya magkwento. Nakukuha nia attention ko sa bawat kwento nia.

"Hahaha buti hindi ka pinapagalitan ng parents mo?" And, naeengganyo ako magtanong. I want more details of what he's telling me.

Timecheck: 11pm

"Shocks!! Josh! Late na matutulog nko. May pasok ako bukas e."

" hahahha sige...haba ng kwentuhan natin ah. Anong oras pasok mo?"

Actually, late pa naman pasok ko.

"Bukas 11am til 6pm ako."

"Ah ok. Sige. Bukas nalang ulet. Goodnight."

"Sure sige...goodnight, bye." Click!

And I put down the phone with a big smile on my face.😄😄😄