İmkansızı Yaşamak Zordur

-1-

Bütün yılın ve lise zorluklarını yaşadığım bir yılın daha sonuna gelmiştim. Zorluklarla savaştığım ve kendi benliğimi keşfettiğim bir yıl daha sona ermiyordu. Her sene okulun kapanması sırasında içimde oluşan üzüntü ama aynı zamanda sevinç anlaşılmaz bir şekilde çatışıyor ve kimin üste çıkacağı belli olmuyordu. Her yıl olduğu gibi liseler arası festival olacaktı bu sene. Her yıl korkumdan katılamadığım, kursağımda kalan bu duygu bu seferde yer değiştirmiyordu. Her zaman olduğu gibi Elif ile birlikte izleyici olarak katılacaktım. Her yıl değişmeyen, içimdeki kırgınlıkla yerimde oturup sahneyi izleyecektim yine. Yine , yine ve yine. Yine sırf üzülerek ve iç çekerek gideceğim festival bu akşamdı. Ama hiçde düşündüğüm gibi olmadı.

...

"Eliffffff !!! Hızlı olllll geç kalcazzzz !!! " dedim bağırarak.

"Geliyorum Eda sakin ol iki dakka bekle!"

Hazırlanıp karşıma geçti.

"Nasıl olmuşum?" dedi süzülerek.Yine Elif bütün güzelliğiyle karşımda duruyordu. Dolgun saçları, mükemmel fiziği... Güzel bir şekilde giyinmiş ve hazırlanmıştı. İçindeki coşku hiçbir zaman sönmüyorddu onun. Her zaman her şeye pozitif bakabiliyordu. Bir keresinde bunu ona sormuştum. Nasıl oluyorda bu kadar pozitif olabiliyorsun demiştim. Verdiği cevap ise kısaydı.

ÇÜNKÜ ÜZÜLMEKTEN DAHA ÖNEMLİ İŞLERİM VAR.

Aslında çok haklıydı. Hayata bir kez geliyorduk ve nasıl istersek öyle yaşamamız gerekiyordu. Nasıl istersek öyle. Çünkü hayata bir kez biz geliyorduk. Başka kimse biz olamıyordu. Düşüncelerimden sıyrıldım ve Elif'e döndüm. "Çok güzel olmuşsun.". Biraz aynada kendine baktı ve saçlarını düzelttikten sonra "Hazırım. Hadi gidelim" .

Bir taksi durdurup bindik. Uzun bir yolculuğun sonunda konser alanına vardık. Şimdilik alanda kimse yoktu. Erken geldik diye düşündüm o sırada uzaktan görevli öğretmenlerden Esma Hoca bana seslendi.

"Edacığım şu suları rica etsem birazdan sahneye çıkıcak "The Beats" grubuna götürür müsün tatlım?" Cevap vermeme bile izin vermeden suları ellerime verdi ve arkasını dönüp yürümeye başladı. Bense arkasından duymayacağını bile bile "Tabi hocam" dedim ve kulise yöneldim.

Kulisin içinde yararak kapıların üzerinde "THE BEATS" yazısını aramaya başladım. Sonunda kapıyı buldum ve açmaya çalışırken elimdeki şişelerden bir tanesini yere düşürdüm. Onu almak için eğildiğimde içerden kapı çoktan açılmıştı.