İmkansızı Yaşamak Zordur

Bölüm 7

Merhaba cancanlar!

Bu arada özelden attığınız mesajlara elimden geldiğince cevap vermeye çalışıyorum ve hepinize desteklerinizden dolayı teşekkür ederim. Bu bölümü @ serrasayss ' a ithaf ediyorum iyi okumalar <333333

"Oğuz çok teşekkür ederim ne gerek vardı."

"Senin gibi güzel bayanlara gerek var bence."

"Teşekkür ederim."

Bu kısa konuşmadan sonra pizzacıya girdik. Açlıktan ölmek üzere olduğumdan hemen iki karışık pizza aldım ve masaya geçtim.Kaç gündür ne yediğimi bile hatırlamıyordum. Birini oğuza uzattım.

"Ama ben karışık pizza sevmemki",dedi çocuklar gibi yaparak.

"İyi ben yerim ver."

"Şaka şaka. Eda hanım bakıyorumda formundasınız."

O böyle derken birinci dilimi bitirmiştim bile.

"Çok açım Oğuzzzz!!!!!! Taşındık diye evde yemek de yok."

"Yerleştinizmi?"

"Tam olarak değil. Kaldığımız odaları halletik ama mutfak ve salon diye bir şey henüz yok." dedim pizzayı yerken.

"İstersen yardım edebilirim."

"Sağol ama gerek yok hallederiz bi kaç güne zaten."

"Peki sen bilirsin."

Hemen pizzaları aç yamyamlar gibi bitirdim.  Oğuzun bana pis bakışlarıyla ortada kaldım ama pizzaya değerdi. Dışarı çıktık. Oğuz;

" Nereye gidelim"

"Bilmemki daha hiçbiryeri bilmiyorum."

"Peki o zaman beni takip et."

Sitenin en arka taraflarında bir patikadan yürüdük. Ağaç ,börtü ,böcük olan yerlerden geçtik. ne kadar yürüdüğümüzü bilmiyorum ama dizlerimin ağrısından yürüyemiyordum.

"Oğuz yoruldum"

"Mızmızlık yapma. Az kaldı dayan."

Bir kaç dakika sonra muhteşem bir yere geldik. Yem yeşil çimenler, renk renk çiçekler  ve ortada büyük bi ağacın olduğu bir orman.

Elimden tuttu ve beni ağacın altına getirdi. Zaten tek gölge yer orasıydı. Çimlerin üstüne oturup bağdaş kurduk ve hayatımızdan konuşmaya başladık. Birden bana

+ Nasıl bir hayatın olsun istersin ?

- Yaşadığım hayat çok sıradan. İstediğim gibi değil. Kitaplardaki yada filmlerdeki gibi bir hayat istiyorum. İstediğim zaman okulu ekebileceğim, özel güçlerimin olduğu , kimsenin beni yargılayamıyacağı bir hayat istiyorum. Bir kapıdan girip başka dünyaya gitmek istiyorum. Sıradan hayatın değil SIRDAN hayatın olduğu bir yere... Her tarafın sihirle , perilerle ,cadılarla, goblinlerle olduğu bir yer. Olanın olmayacağı bir dünya. Her şeyin farklı olduğu fantastik,romantik,macerayla çevrili olması... Hayalgücüm biraz fazla geniş ama bu benim suçum değil. Çünkü bunu ben değil ruhum istiyor. Engel olmak istiyorum ama olmuyor. Şu an senin gözünde deli gibi gözüküyorum bu konuşmamdan sonra. Ama tüm suç bunları beynime sokan hayalgücü.

Kısa bir sessizlikten sonra

"Çok sıradışısın. Basit kızlar gibi değilsin. Hani şu herşeyi tozpembe görenlerden."

Sözünü bitirir bitirmez sordum.

"Peki sen nasıl bir hayat isterdin?

"Boşver."

"Ya söyle lütfen"

"Zamanı geldiğinde söyliceğime söz veriyorum Eda."

"Peki,tamam.", dedim ve gülümsedim.

Uzun bir süre sessiz kaldık. Sonra konuşmaya başladık. Hangi okuldan mezun olduğumuz,nelereden hoşlandığımız... 

.....

Yine aynı yollardan sıkıla sıkıla siteye döndük. Zaten yavaştan hava kararıyordu. Oğuzla vedalaşıp eve doğru yürümeye başladım. Birden biri önümü kesti.

"Merhaba Eda."

" Aaaa merhaba Murat naber ?"

"İyiyim valla. Bütün gün nerdeydin göremedim seni."

"Oğuzla gezdik biraz."

"Oğuzla?"

Sesi sert çıkmıştı.

"Evet Oğuzla"

" O çocukla görüşme bence başına bela alma"

"Bana hesap sorma lüksünü nerden buluyosun sen? " ,dedim sinirlerime hakim olamadan. 

****

Durmadan Muratın bana neden öyle dediğini düşünüyordum. Muratın normal insanların davranışlarının aksine daha farklı davranışları vardı. İnsanlara baktığında çok derinden bakıyordu ve bu insanı ürpertiyordu.Benide ürpertmişti. Işıklarımı kapadım ve yatağa girmeden önce son bir kez pencereden dışarı baktım.Ve bakmamla birlikte bana derinden ve ürpertici bakan Muratla gözgöze geldim.