Hemen şişeyi aldım ve ayağa kalktım. Kafamı kaldırıp kapıyı kimin açtığına baktım. Karşımda grubun soliti olduğunu düşündüğüm kumral saçlı, yeşil-ela gözlü uzun bir genç duruyordu.
" Biraz daha dikkatli ol"
Yüzünde kızgın bir ifaddeden daha çok muzip bir gülümseme vardı. Bende ona gülümsedim ve suları verip kulisten tam çıkacakken "Ben Oğuz" dedi. "Eda" deyip elimi uzattım. El sıkıştıktan sonra arkamı dönüp kulisten çıktım. Kulisin çıkış kapısındaki aynada kendime baktığımdayüzümün kızarmış olduğunu farkettim. Kendi kendime gülümsedim ve Elif'in yanına gittim.
"Eda kıpkırmızı olmuşsun noldu, iyi misin?" hemen elini anlıma koyup ateşim var mı diye baktı. Bende elini anlımdan çekip iyi olduğumu söyledim. Elif'le yerimize geçtiğimizde bu festiveli son kez izleyeceğim için içimi bir hüzün kapladı. Çünkü her dört yılın boyunca bu festivale okul olarak katılırdık. Ama bu bizim son senemizdi. Daha doğrusu son senemizde bitmişti. Mezuniyetimiz çoktan yapılmıştı. Büyüdüğümü kabullenmek istemiyordum. Artık bir reşit olduğumu ve ehliyet sahibi olabileceğime inanamıyordum. Artık market arabalarına binip çocukça eğlenmek yoktu, salıncakta doyasıya sallanmak yoktu, bayramlarda harçlık almak yoktu... Artık sorumluluklarım vardı. Üniversiteyi bitirmek yada başka büyük şeyler. Artık hiçbirşey eskisi gibi değildi.
İç düşüncem bunları düşünürken sahneye THE BEATS çıktı. Oğuzların grubundan sonra dah 14 lisenin genç grupları çıkıcaktı. Bizim okuldan ise küçük bir grup katılmıştı.
Oğuz üzerinde grubun adı yazan bir t-shirt giymişti . Arkasındaki solist ve gitaristler ise düz siyah bluz gitmişlerdi. Yani Oğuzun ana solist olduğu belli oluyordu.
Sahneye çıktıkları anda herkes alkışlamaya ve bağırmaya başladı.Ve ışıklar THE BEATSın üzerine yöneldi. Kısaca Oğuz ve grup tüm görkemiyle karşımda duruyordu.Gitaristler hazırlandı ve Jason Walker-Down şarkısını söylemeye başladılar. Bense Oğuzu baştan aşağıya süzerken göz göze geldik ve bütün şarkıyı gözlerimin içine bakarak söyledi. Sesi gerçekten huzur vericiydi ve içimde güven hissi uyandırıyodu. Yavaş ve sakin bir tonlaması vardı. Duygulu söylediği her halinden belliydi. Sanki yaşanmışlıkları var gibiydi.Şarkı bittiğinde grup alkış yağmuruna tutuldu. ardından diğer gruplar geldi ve hepsi yetenklerini sergilediler. Gecenin sonunda ise bütün gruplar sahneye çıktı. 1. olan gruba büyük bir paraa ödülü ve enstürman verilecekti. Bütün gruplar heycanlı ve seyircilerde en az onlar kadar heyecanlıydı. Bense sadece bir gruba odaklanmıştım.
THE BEATS 3. Olmuştu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İmkansızı Yaşamak Zordur
Novela Juvenil""Kendimi gözlerden akan yaşın tıkanıp akmadığı yere gelmiş gibi hissediyordum. Amaçsız, yalnız, duygusuz, kimsesiz... Hani olur da kendinizi bir çıkmazda hissedersiniz, biri gelir sizi kaldırır tam çıkışa getirir ama tam mutluluğa ulaşacakken sizi...
