HIDE&SEEK (saklambaç)

13.PART: DEJAVU?

YIL: 20.11.2023

       Oh! Sonunda hareket etme zamanı geldi. Kolumu hala tam olarak kullanamıyorum ama idare eder herhalde. Debbie'yle kavga ettiğimizden beri, yani 5 gündür benimle konuşmuyor. Sadece Rose meşgul olduğunda bana yiyecek ve kitap bırakıp gidiyor. Sanırım benden özür bekliyor ama özür dilemeyi gururuna yediremiyorum galiba…

       Artık yataktan çıkma özgürlüğüm olduğuna göre cama doğru yaklaşıyorum. Sadece nerede olduğumuzu tam olarak anlamak için…

Rosemaria'yla debbie antrenman yapıyorlar... İnanmıyorum, Rose yumruklarıyla Deb'e sertçe vuruyor tabi Deb de ona karşılık veriyor. Umarım canı çok acımıyordur ama her halükârda bu hafta onun için çok yorucu geçti gece gündüz çalıştı sonuçta!

       En sonunda doğal olarak Deb Rose'u nakavt etti ama yine de baya dayandı. 1 saate yola koyulacağımızı söylemişti Rose, en iyisi hazırlanıyım…

-"Bill! hazır mısın?"

-"Evet, biraz yardım eder misin Rose? bandajımı değiştiremiyorum."

-"HıHı"

       Rose çok garip biri, ımm sanki gökten düşmüş melek gibi diyebilirim ve çok saf olmasından kaynaklanıyor bu galiba…  Benim bandajımı değiştirirken bile çok hafif hareket ediyor ve beni incitmemek için öyle çok çaba sarfediyor ki… 

       Aslında neden bana bu kadar düşkün anlamıyorum. Onu hep tersliyorum, istediklerini çoğunlukla yapmıyorum ve kaba davranıyorum. Belki benim yanımda korunduğunu hissettiği için böyledir? çünkü amacım bu onu her zaman korumak. Tabi asıl amacım ilk olarak annem ve ablamı bulmak ve o yüzden kendi kendime konuşmayı kesip hemen aşağı inmeliyim!!!

-"Sonunda geldiniz mi prenses? umarım hazırsınız da hemen yola çıkarız."

-"Deb,.…"

-"Kapaçeneni! özür dilemek haricinde konuşmayı hak etmiyorsun. Hadi bayanlar yola koyulalım."

       Ah! çok sinir bozucu!!. Neden bu kadar gıcık olmak zorunda ki? O böyle yapınca özür dileyesim hiç gelmiyor! Her neyse sadece yola odaklanıyım ve bacaklarımla kollarımı esnetmeye,, sonuçta uzun bir yolumuz var. Ayrıca kasabanın yanından tekrar geçeceğiz. Çünkü ablamla annemin geri döndüğüne karar vermiştik. Onları çok özledim…

-"Kasabanın etrafından dolanacağız. Hepimiz tetikte olmalıyız çünkü RP'ler buradan hemen ayrılmış olamaz ve buralara yakın yerleri denetliyor olmalılar, bizi bulmak için. Hepinizden ekstra dikkatli olmanızı istiyorum. Özellikle sen Rose, bakalım seninle yaptığımız çalışmalar meyvesini verecek mi?"

       .… Yaklaşık bir saattir yürüyoruz ve sanırım ölmek üzereyim. Bir hafta boyunca yattıktan sonra bacaklarımı zor açıyor olmam lazım!

Şuan kasabayı geçmek üzereyiz ve herhangi bir sorunla karşılaşmadık henüz.

-"Ne kadar şanslıyız, sonunda bu kadar beladan sonra bir tane RP bile karşımıza çıkmadı!"

-"Şomağızlı! Şimdi birisi karşımıza çıkarsa seni gebertirim!"

-"Sakin ol Deb bir lafımla RP'lerin geleceği yok ya?"

-"Sessiz olun!"

-"N'oldu Rose?"

-"Birileri geliyor!"