Unexpected Love

|2|

Αφού γύρισα σπίτι πήγα πάνω στο δωμάτιό μου και πήρα τηλέφωνο την κολλητή μου.
《Μωρή ηλίθια που είσαι τόσες μέρες; 》λέει η Μάγδα από την άλλη γραμμή.
《Σιγά καλέ! Απλώς δεν σε πήρα τηλέφωνο. Ξέρεις έχει πολλή δουλειά το μαγαζί 》της απαντάω
《Σου το έχω ξαναπεί! Να φύγεις από εκεί! Τόσες δουλειές έχει το Λονδίνο και εσύ κόλλησες σε ένα μαγαζί που δεν σου δίνουν και καλό μισθό. Ψάξε και βρες μια δουλειά πάνω σε αυτό που σπούδασες 》λέει η Μάγδα ξεκινώντας το κήρυγμα

《Είναι η μοναδική δουλειά που είναι κοντά στο σπίτι. Δεν θα τα βγάλω πέρα αν αγοράσω και καινούριο σπίτι 》

《Βρε Δανάη μου... Κάνε κάτι διαφορετικό! Ζήσε την ζωή σου στα άκρα... Έγινες 25 χρονών. Ξέρω ότι σε βολεύει να ζεις με τους δικούς σου αλλά αμα κάνεις κάτι εσύ για τον εαυτό σου, θα νιώθεις πολύ καλύτερα 》λέει η Μάγδα προσπαθώντας να με πείσει

《Φφφ... Θα το σκεφτώ. Αλλά δεν σε πήρα γι'αυτό. Θες να βγούμε σήμερα; Έχω βαρεθεί στο σπίτι 》

《Αχα... Ναι. Δεν έχω πρόβλημα. Τι ώρα;》ρωτάει

《Έλα στις 8 από το σπίτι μου 》της λέω

《Εντάξει. Φιλάκια 》
《Bye bye 》 της λέω και το κλείνω.

Βλέπω πως η ώρα είναι 1 και μισή το μεσημέρι.

Κατεβαίνω κάτω και πάω στην κουζίνα

《Μαμααα!!》 Φωνάζω για να δω που είναι

《Τσάμπα φωνάζεις. Πήγε στην κυρία Άννα. 》 λέει ο Ανδρέας που μόλις μπήκε στην κουζίνα.

《Α οκ. Θες να βάλω να φάμε;》 τον ρωτάω

《Ναι , βάλε. Πεθαίνω της πείνας 》λέει καθώς κουνάει το χέρι που πάνω στην κοιλιά του και γελάμε.

《Θα βγεις έξω σήμερα; 》 με ρωτάει μετά από λίγο ο αδερφός μου.

《Ναι.. με την Μάγδα 》του λέω την αλήθεια

《Εμένα γιατί δεν μου την γνωρίζεις αυτή την Μάγδα; Μόνο σε φωτογραφίες την βλέπω 》

《Αδερφούλη μου, συγγνώμη που θα σε στεναχωρήσω... Αλλά η Μάγδα έχει αγόρι... Ψάξε αλλού ρε φίλε 》του λέω κάπως ειρωνικά

Εκείνος με κοιτάει και αρχίζει και τρώει από το φαγητό που του έδωσα πριν λίγο.

Εκεί που τρώμε χτυπάει το σταθερό του σπιτιού.

Αφού βλέπω πως είναι η γιαγιά μου , το σηκώνω.

《Έλα γιαγιά... τι κάνεις; 》ρωτάω

《Ο ... Ο παππούς δεν είναι καλά 》λέει και καταλαβαίνω ότι κλαίει

《Γιαγιά... τι εννοείς; Τι έπαθε;;;》 ρωτάω σοκαρισμένη

《Πάμε στο νοσοκομείο τώρα... ελάτε γρήγορα 》λέει πολύ γρήγορα

Κλείνω το τηλέφωνο και τρέχω στην κουζίνα.

《Ανδρέα! Βάλε παπούτσια. Ντύσου! Εγώ πάω να φωνάξω την μαμά. Ο παππούς δεν είναι καλά 》λέω με τρεμάμενη φωνή.

Τρέχω στην εξώπορτα και ακούω τον Ανδρέα να με ρωτάει διάφορα.

Τον αγνοώ και πάω στο σπίτι της κυρίας Άννας.

Χτυπάω το κουδούνι και περιμένω για λίγο.

Όσο περίμενα έτρωγα τα νύχια μου.

Ανοίγει η πόρτα και εμφανίζεται ο Νίκος

《Πάλι εσύ εδώ; 》 λέει και μπλοκάρει την πόρτα για να μην μπω

《Κάνε στην άκρη ανεγκέφαλε 》λέω και τον σπρώχνω

Περπατάω στον διάδρομο φωνάζοντας την μάνα μου

《Μαμά!! Ο παππούς είναι στο νοσοκομείο!》λέω όταν την βρίσκω

Με κοιτάει και γουρλωμένα μάτια και σηκώνεται από τον καναπέ.

《ΤΙ;》λέει τσιριζοντας

Κοιτάει πίσω μου και καταλαβαίνω ότι είναι ο Νίκος

《Αλεξ αγόρι μου... μπορείς να καλέσεις ένα ταξί γρήγορα; Το αυτοκίνητο το πήρε ο άντρας μου 》λέει στον Νίκο

《Ο Νίκος είμαι γαμωτο! 》της λέει θυμωμένος που τον μπέρδεψε με τον αδερφό του.

《Νίκο! Μάθε να μιλάς ευγενικά! 》φωνάζει η κυρία Άννα.

《Νίκο σήκω και φύγε από εδώ. Φώναξε τον Αλεξ να έρθει αμέσως》 συνεχίζει αναστατωμένη η κυρία Άννα

Φεύγοντας ο Νίκος λέει ένα σιγανό 《 Αϊ στο διάολο 》

Μετά από λίγο κατεβαίνει ο Άλεξ και μας κοιτάει περίεργα

《Τι συμβαίνει; Έγινε κάτι ;》ρωτάει με ενδιαφέρον

《Τρέξε κάλεσε ένα ταξί για την κυρία Ελένη! Αμέσως! 》διατάζει και εκείνος πάει τρέχοντας.

Τοση ώρα προσπαθώ να παρηγορήσω την μήτερα μου που κάθεται αμίλητη και ακίνητη στον καναπέ κοιτώντας το κενό

Το ίδιο κάνει και η κυρία Άννα, προσπαθεί να την παρηγορήσει.

Πώς γίνεται να καταστρέφονται ωραίες μέρες, από την μία στιγμή στην άλλη;

______________________________________

Αυτό είναι το 2ο κεφάλαιο! Ελπίζω να σας αρέσει! (Όσοι κι αν το διαβάζουν 😂) Αφήστε σχόλια με τις γνώμες σας😘

-χχ