Unexpected Love

|15|

Η μέρα πέρασε σχετικά γρήγορα στο σπίτι, νιώθοντας ενοχές για αυτά που είχαν γίνει.

Δύσκολο να παραδεχτώ ότι η μητέρα μου επέλεξε να πιστέψει τον πατέρα μου ο οποίος την απάτησε.

Δεν ξέρω γιατί αλλά έχω ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον.

Παίρνω το κινητό μου στα χέρια και καλώ την Μάγδα.

[...]

Μετά από μια ώρα περίπου σταματάμε να μιλάμε.
Της εξήγησα τα πάντα.

Από το γεγονός ότι φίλησα τον Νικ μέχρι και το συμβάν με την μαμά και τον μπαμπά.

Προσπάθησε να με κάνει να νιώσω καλύτερα λέγοντας πως η μαμά μπορεί να άλλαξε γνώμη και γι'αυτό με φωναζε.

Σκεφτόμουν όλα αυτά που μου έλεγε αλλά διέκοψε το κουδούνι.

Κατευθύνομαι προς την πόρτα και την ανοίγω χωρίς καν να ρωτήσω ποιος είναι.

Βλέπω τον Νίκ χαμογελαστό και με πλησιάζει.

Με κολλάει στον τοίχο δίπλα από την πόρτα και ακουμπάει τα χείλη του στα δικά μου.

Τα χέρια του αγκαλιάζουν την μέση μου και τα δικά μου τον λαιμό του.

Μετά από λίγο απομακρυνόμαστε για να αναπνεύσουμε .

Τον κοιτάω χαμογελαστά αλλα και με ένα μπερδεμένο ύφος ταυτόχρονα.

《Τι συμβαίνει; 》ρωτάω ενώ το χαμόγελο δεν έχει φύγει από τα χείλη μου.

《Έφυγα νωρίτερα από την δουλειά για να σε πάρω να πάμε μια βόλτα για να χαλαρώσεις 》απαντάει ενώ χαϊδεύει την μέση μου.

《Τι βόλτα; Θα νυχτώσει σε λίγο 》ρωτάει ενώ τον κοιτάω.

《Αυτό είναι το καλό》λέει και μου κλείνει το μάτι 《άντε πήγαινε να βάλεις κάτι άνετο 》συνεχίζει και μου φιλάει το μάγουλο ενώ με ξεκολλάει απο πάνω του και με σπρώχνει προς το δωμάτιο.

Φεύγω γελώντας νιώθοντας πιο χαρούμενη από ποτέ.
Όλο αυτό είναι πολύ ωραίο γιατί εδώ και λίγο καιρό συνειδητοποίησα ότι μου αρέσει ο Νικ.

Πάω στο δωμάτιο ντουλάπα και παίρνω ένα αθλητικό κολάν και μια μακρυμανικη λεπτη μπλούζα σε περίπτωση που έχει κρύο.

Τα φοράω και στο τέλος βάζω τα αθλητικά μου παπούτσια για να είμαι άνετη.

Πάω στο σαλόνι και τον βρίσκω να χαζεύει τον χώρο.

《Πάμε; 》ρωτάω και φαίνεται πως τον τρόμαξα λίγο γιατί δεν είχε καταλάβει ότι ήμουν εκεί.