/// LILAC’S POV ///
2 months passed since he left. 2 months. Naninibago parin ako. Parang kahapon lang siya umalis. Ang sakit. Nami-miss ko siya. Sa sobrang pag-kamiss pumupunta ako sa cliff na yon pag lumulubog ang araw.
Parati rin akong umiiyak. Ou kahit sabihin mo na oa ako. Eh ganun ee.
Ayoko kong malayo sa kanya.
Ayoko ko rin naming sumama sa kanya doon.
May pangarap siya in his own way at gusto ko ako rin.
Ayokong umasa lang sa kanya.
Pinapatatag ko man ang sarili ko pero parang hindi ko makakaya hindi siya masilayan kahit isang oras.
Hayyyy -__________-
Halos nga si lianne tumira na ditto para aliwin ako.
Hiyang-hiya naman ako doon. Alam mo naming may kailangan rin yon.
*KRIING * KRIING*
[BEBS LIANNE calling]
Speaking of her.
- Hello?
- Anong hello-hello. Papunta na kami diyan nila jun at chase.
- Ha? Bakit?
- OMAYGAD! Nanaman?! Lemme guess? Hindi kapa naka paligo no?
- Tapos na akong maligo.
- Ayyy. Umasenso ang ginagawa mo.
- AGAG. Bakit nga?
- Like duh? Bebs? Kukuha kaya tayo ng schedule natin sa ****. Excuse me no? Diba? Excuse me?
- OMG. Sorry it doesnt ---
- Alam ko. Hay nako ang oa mo! Hindi siya sayo naki-pag-break no. Umalis lang. Walang nawala sayo bebs. OA HA.
- CHE! Manahimik ka!
- HAHAHAH :D Cge ka Tatawagan naming si luke sabihin naming nag ginagawa mo ay kabaligtaran sa pinangsasabi niya.
- Ou na. Ito nap o magbibihis na.
- Good girl.
- Gone bad.
- Ay? Story yan ni ate beeyyotch aa na---
- Tama na. End mo na to. Magkikita pa tayo.
- Ay you nga. Cge. Buhbye!
[ Hi beeyotch <3 <3 Crush na crush ko stories mooo! Ahihihihi :’’’> kilig.kilig ]
Napailing na lang ako sa mga ginagawa ng babaeng to. Hahaha :D Bakit nga ba ako nagmumukmok?
