The story of the Moonchild (On Hold)

Hoofdstuk 10

POV Salenka.

Het is bijna avond. We zijn al in SAP sinds deze ochtend. Maar met toesteming! Ik heb naar mijn ouders gestuurd of we deze nacht in het bos mogen blijven. En het mocht!

Nu zijn Allegria en ik naar de sterren aan het kijken.

'Wat zijn de sterren toch mooi' hoor ik opeens. Ik spring overeind en kijk verwilderd om me heen. "Wie zei dat?" vraag ik. "Wie zei wat?" vraagt Allegria. "Nou dat 'wat zijn de sterren toch mooi' gedoe," antwoord ik.

'WAT?! Jij noemt mij gedoe? Nu ben ik boos, je mag niet meer op mijn kinderfeestje komen.' zegt diezelfde stem weer. "Wie ben jij?" vraag ik verward. Allegria krijgt opeens grote ogen en begin te rondjes te lopen terwijl ze kijkt alsof ze is aan het luisteren. 'Ze is ook aan het luisteren slimpie' zegt alweer die stem. Wacht eens even. Ik ben de enige die deze stem hoort, Allegria kijkt alsof ze is aan het luisteren... Dan valt mijne frang. We moeten in contact gekomen zijn met onze innerlijke wolf. 'Serieus? Dat had ik je ook wel kunnen vertellen' zegt dus blijkbaar mijn innerlijke wolf. 'Ook hallo' denk ik naar mijn innerlijke wolf. 'Hallo' antwoord ze droog. 'Hoe heet jij?' vraag ik. 'Ik heet Islingr.' 'Islingr? Wat betekent dat?' vraag ik aan Islingr. 'Dat betekend lichtbrenger in een oeroude taal die niemand, zelf de godinnen niet, kent.' legt Islingr uit. 'Oke thnx. Zeg, maar als we nu contact hebben zou ik dan niet bijna transformeren?' vraag ik. 'Ja, maar...' verder komt ze niet want ze word afgekapt door een andere stem. 'Je verandert over 5 min ongeveer. Maar het kan ook korter,' zegt de nieuwe stem. 'Wie ben jij?' vraag ik verward. 'Ik heb toch maar 1 wolf?' verder komt ik niet meer want er schoot een scherpe pijnscheut door mijn lichaam. Ik kijk met moeite naar Allegria en zie dat zij ook op de grond licht te kronkelen. Ik voel al mijn botten breken en zich herplaatsen. Ook voel ik mijn kleren verdwijnen en haar groeien. Als de pijn weg is word het helemaal zwart voor mijn ogen.

POV Allegria. Aan het begin van de avond.

Salenka en ik waren naar de sterren aan het kijken als Salenka opeens opspringt en verwilderd om zich heen kijkt. "Wie zei dat?" vraagt Salenka. "Wie zei wat?" vraag ik verward. "Nou dat 'wat zijn de sterren toch mooi' gedoe." antwoord Salenka.

'Hoi, ik ben Rosé, je innerlijke wolf.' zegt opeens mijn innerlijke wolf in mijn hoofd. Ik krijg grote ogen en begin rondjes te lopen. 'Dus jij bent mijn innerlijke wolf?' vraag ik. 'Ja, en Salenka heeft waarschijnlijk ook contact gelegd met die van haar waardoor ze zo schrok.' legt Rosé uit. 'Wanneer...' wil ik zeggen maar een nieuwe stem kapt mij af. 'Transformeren? Waarschijnlijk over een 5 tal minuten.' 'Wacht wie ben jij?' vraag ik verward. 'Ik? Ik ben de wolf van de woudgodin!' zegt ze. Maar ik kan niet verder vragen want ik val op de grond door een pijnscheut door heel mijn lichaam. Ik kijk met moeite naar Salenka en zie dat zij ook op de grond ligt te kronkelen van pijn. Ik voel mijn kleren verdwijnen en vacht voor in de plaats komen en ook voel ik al mijn botten breken en opnieuw zetten. Als de pijn weg is word het zwart voor mijn ogen.

_________________________________________________________

Hey, cliffhanger! Moehahaha! XD

Ik had opeens veel zin om verder te doen en dit is het resultaat. Laat please weten wat je er van vind.

Ik ga proberen morgen verder te doen maar ik beloof niks!

608 woorden.

Nou, hopelijk tot morgen :-D