The story of the Moonchild (On Hold)

Hoofdstuk 37

Wat vooraf ging:

En nog erger, papa en Viko staan tegenover elkaar.

'Hoe gaat dit eindigen?'

POV Alexia

King, de vader van Salenka, staat tegenover Viko. Ook al ben ik niet in de pack opgegroeid, ik heb wel over Viko gehoord via mijn ouders.

Het verhaal dat de ronde doet is eigenlijk heel simpel. Viko is een Rogue en wil de pack van King overnemen.

Ik weet niet of dat dit de waarheid is, want ik heb zo een gevoel dat er veel meer achter zit. 'Waarschijnlijk is dat ook zo.' zegt mijn wolf Athene. 'Wat denk jij Namia?' 'Hoezo vraag je dat nu aan mij?' 'Wel, jij bent de Magiegodin, dan moet je toch wel een mening hebben?' 'Ik denk niet dat er veel meer is, ik weet het.' 'Wat vertel!' 'Nee, dat is iets dat de familie Moonlight zelf moet vertellen.' 'Maar...' 'Stop! Als Namia zegt dat de familie van Salenka het zelf moet vertellen is dat ook zo! Ik ga er niet achter zitten omdat ik nieuwsgierig ben.' 'Je bent nieuwsgierig, geef het maar toe.' 'Wat? Nee!' 'Jawel.' 'Nietes.' 'Ik ben een deel van jou, dus ik weet dat je nieuwsgierig bent.' 'Fine, ja, ik ben nieuwsgierig. Maar ik ga daarom niet zeuren bij Salenka of haar ouders om het te weten te komen.' 'Smart choice.' 'Ik geef me over.' zegt Athene zuchtend. 'Oké, terug naar de realiteit.'

De tijd dat ik met Athene en Namia bezig was is Salenka naast haar vader gaan staan. En Allegria is rechts achter Salenka gaan staan (de plaats van de beta). Ik ga snel links achter Salenka staan (de plaats van de gamma).

'Zo zo, ons kleine kingetje heeft een extra roedel lid.' horen we Viko via de algemene mindlink zeggen. 'Shut up Viko.' antwoord King. 'Krijgen we een grote mond? Ik ben hier alleen maar om op te eisen wat van mij is.' 'Kun jij nooit je mond houden Viki.' hoor ik Salenka zeggen. Nu richt Viko zich op naar Salenka. 'Zo zo, onze kleine Salenka is groot geworden. Ik weet nog dat je doodsbang achter je moeder stond, zo'n tien/elf jaar geleden. Wat een pracht zicht, iemand doodsbang zien.' 'En jammer voor jou ben ik opgegroeid tot een sterke wolf, en ik ben niet klein.' wanneer ze zegt dat ze niet klein is richt ze zich volledig op. En dan bedoel ik ook volledig. Als ze zich volledig opricht is ze zo'n twee/drie centimeter groter dan haar vader en Viko is even groot als haar vader. En ze moet nog groeien tot haar 21ste. Viko kijkt verbaasd naar Salenka, maar hersteld zich snel. 'Wede dat dit gewoon een truc is.' 'Denk je nou echt dat dit een truc is? Dan ben je wel heel stom.' mengt Allegria zich ermee. 'En jij bent?' vraagt hij verveeld. 'De toekomstige beta.' Viko zucht eens diep en richt zich dan tot zijn wolven.
'Dusss, zullen we nu gaan doen  waarvoor we kwamen?' vraagt hij richting de wolven. Ze beginnen allemaal te blaffen en te grommen om hun instemming te laten zien.

Viko draait zich naar ons om. En dat gromt hij de woorden waar ik al bang voor was. 'VAL AAN!'

En dan gebeurd er veel tegelijk.

Beide kanten rennen op elkaar af en botsen tegen elkaar.
King en Viko beginnen te vechten.
Salenka en Allegria vechten samen met de wachters tegen de ander wolven.
En ik? Ik ben naar mijn ouders aan het rennen.'

Ik ren zo snel mogelijk richting mijn huis. Na een minuut of zo kom ik mijn ouders tegen die naar de pack rennen.

'We moeten ze helpen!' zeg ik in paniek. 'Gaan we ook doen.' antwoord mama. 'Met onze krachten.' zegt papa. 'Serieus? We gaan onze krachten gebruiken? Is da ni gevaarlijk?' vraag ik. 'Jawel, maar...' begint mama. 'Maar de godinnen zijn in gevaar, dan is het onze plicht als Magiewolven om te gaan helpen en hun proberen te beschermen.' eindigt papa. Ik knik begrijpend, ook al ben ik zelf een godin.

We rennen terug naar de pack. Waar we iedereen zien vechten.

Dan zie ik zede vader van Salenka bloedend op de grond liggen. Viko staat over hem heen te grommen en staat op het punt de genadeslag toe te brengen.

Ik laat een grom diep uit mijn buik ontsnappen en door de toon kijkt Viko op. Hij kijkt me misprijzend aan en gooit King tegen de grond waardoor hij bewusteloos valt.

Viko kom grijnzend aanlopen. Ik grom en stap naar voor.

Viko begint te grommen en spring meteen op me af. Ik spring opzij en focus me. Ik ga met mijn intentie naar mijn hart en stel me voor hoe Viko tegen een ondoordringbaar schild knalt en niet bij mij kan komen. 'En ik zet er nog iets bij.' 'Je doet maar.'
Viko bespringt me opnieuw, maar knalt een halve meter voor mij tegen een onzichtbaar schild. Ik ben aangenaam verast dat mijn schild zo goed werkte. Maar dan zie ik wat er met Viko gebeurd. Hij word de lucht ingetild en smakt daarna zonder pardon terug naar op de grond. Daarna word hij omringt door energie en ik hoor met mijn godinnengehoor heel zacht een botje/pees/spier breken/kapot gaan in zijn rechterachterpoot. De energie verlaat hem en hij smakt voor de tweede keer op de grond.
Hij probeert op te staan maar hij zakt meteen door zijn rechterachterpoot en kan amper op zijn linkervoorpoot steunen. Alle wolven stoppen met vechten. De Rogue's kijken met grote ogen naar hun leider en er komen twee wolven uit de menigte rennen. Ze bukken zich en tillen met de hulp van een paar andere wolven Viko op.
Ik merk dat één wolf een mini beetje mankt aan de rechterachterpoot. 'Ik denk dat Viko een mate heeft.' 'Kan.'

De andere wolf die Viko mee draagt richt zich tot de rest van de Rogue's. Ik denk dat ze binnen een eigen mindlink bezig zijn omdat de andere wolven knikken en samen met de twee wolven die Viko dragen weg lopen.

'Wacht maar, hier ga je spijt van krijgen.' hoor ik Viko nog net met zwakke stem zeggen.

Als alle Rogue's weg zijn begint Alinka, de moeder van Salenka, te praten. Ze was niet veranderd omdat ze met de jonge kinderen van de pack in het packhuis was gebleven. "Alle wolven die niet gewond zijn, ga veranderen! Alle wolven die wel gewond zijn, wolf blijven! Pack dokters, zoek alle gewonde op en verzorg ze!" zegt Alinka.

Er gaan verschillende wolven even het bos in met een hoopje kleren in hun bek. En andere wolven blijven op het plein.

Ik kijk zoekend rond en zie Salenka en Allegria bij een pack dokter. Ik ga er snel naar toe.

Ik ben bij hun en zie dat Salenka nog wolf is, ze is dus gewond. Allegria is in haar mensenvorm.

Salenka kijkt me aan en glimlacht als wolf, wat er heel grappig uitziet trouwens. Ik begin zacht te grinniken, maar dat veranderd als ik haar linkervoorpoot zie. Haar poot licht half open. Ik ga niet beschrijven hoe het er uit ziet, sorry.
Allegria is gelukkig oké, alleen een paar schrammen die al bijna genezen zijn.

Dan bedenk ik me dat ik nog wolf ben, oeps.

Allegria kijkt me aan. 'Wat heb je met Viko gedaan?' vraagt Allegria. 'Ik heb geen idee. Kunnen we later bespreken.' Allegria knikt en wend zich terug naar haar jaar en dag genoot (daarmee bedoel ik dat ze op de zelfde dag geboren zijn en in hetzelfde jaar).

~~~~~~~~~~~~~~~
Gallo Wolfies

Ik hoop dat jullie het leuk vonden😊💗

Ik wil ook even zeggen dat ik super blij ben met de 1.1k reads! Love you💕💕💕💕💕💕💕💕💕

Meer heb ik niet te zeggen dus...

1290 woorden
Always believe in magic