The story of the Moonchild (On Hold)

Hoofdstuk 38

POV Allegria

Ik keer me terug naar Salenka en kijk nog eens naar de wond. Het ziet er niet echt smakelijk uit.

De dokter pakt verdovingsmiddel en drukt het op de wond. Ik hoor Salenka zachtjes kermen van de pijn.

Na een paar minuten stopt Salenka met een pijnlijk gezicht trekken en lijkt het erop dat de verdoving werkt.

"U zult mee moeten komen naar ziekenhuis. Ik heb hier niet genoeg spullen." zegt de dokter. Salenka knikt met haar kop. De dokter kijkt van mij naar Alexia, die nog in haar wolkvorm is. "Kunnen jullie haar naar naar het ziekenhuis brengen? Of moet ik iemand laten komen?" ik kijk Alexia aan en zie haar knikken. "Wij doen het wel."

Alexia gaat naast Salenka liggen en ik ga naast Salenka's linkervoorpoot staan. Ik ga voor even de plek van haar voorpoot innemen. Ik leg mijn handen bij haar borstkas. "En nu mag je gaan opstaan." Salenka staat met moeite, en met mijn hulp, op. We lopen langzaam naar Alexia en Salenka gaat op Alexia's rug liggen. "Gaat dat voor jou?" vraag ik aan Alexia. 'Tuurlijk, waarom zou dit niet gaan?' 'Da ik het nu weet.'

Alexia staat zonder moeite op en loopt achter de dokter aan naar het ziekenhuis. Ik loop snel mee met hun.

Na een tien tal minuutjes komen we aan in het ziekenhuis.

"Leg haar maar in kamer 15." zegt de dokter. Ik loop met Alexia op men hielen naar kamer vijftien.

Daar aangekomen zien we een bed op wolven formaat staan. Alexia gaat er naast liggen en kijkt mij aan. Ik kijk even rond, niemand te zien. Ik kijk ook naar het plafond, daar hangt een camera.

Ik loop naar de camera en bedek die met mijn hand. "Verander snel Salenka." ik zie dat Salenka snel terug veranderd met haar kleren aan. Als ze op bed zit haal ik mijn hand weg.

"Ik heb de camera bedekt omdat we niet willen dat Salenka's lichaam op camera is. En ik ga het nog eens doen voor Alexia." spreek ik in de camera. Ik bedek de camera weer en Alexia veranderd ook snel.

Eens da Alexia ook terug mens is haal ik mijn hand van de camera en ga op een stoel zitten.

We wachten nog even terwijl Salenka nog steeds last heeft van haar linkerarm.

Na een minuutje of zo komt de zelfde dokter als net binnen.

Ze bekijkt de wond. "Ik ben bang dat ik het zal moeten hechten. De wond is te diep om het zo te verbinden." vertelt de dokter ons.

Ik bedenk me dat ik niet weet hoe ze heet. Ik kijk naar haar naamkaartje, 'dokter Hinne Varst'.

"Ga maar op het bed liggen en ontspan." zegt dokter Varst.

Salenka gaat liggen en probeert te ontspannen, maar ik denk dat da niet echt lukt. Nogal wiedes als je t mij vraagt.

Dokter Varst pakt ontsmettingsmiddel en doet het op een doekje. "Allegria, kun je hierheen komen?" vraagt Salenka. Ik knik en loop tot naast het bed, en ga op de stoel die daar staat zitten.

Salenka pakt mijn hand vast, you know, vriendschappelijk.

Dokter Varst drukt voorzichtig het doekje met ontsmettingsmiddel op de wond.
Ik voel Salenka van de pijn in mijn hand knijpen.