The story of the Moonchild (On Hold)

Hoofdstuk 26

Opeens valt Lila met een gil op de grond. "LILA!!!"

POV Salenka

Ik ren naar Lila toe. Net voor dat ze de grond raakt lukt het me om haar op te vangen.

En dan hoor ik boten breken en begint Lila helemaal te trillen en te kronkelen terwijl ze schreeuwt van pijn. 'SKYLIGHT!!!' 'Wat is er?' antwoord ze met trillende stem. 'HEBBEN GODINNEN GEEN GENEES KRACHTEN OF ZO?!' 'Hoe wil je haar genezen? Ze is aan het transformeren.' 'H-hoe kan i-ik haar zo v-veel pijn laten l-lijden?' zeg ik plots met een trillende stem/gadachte. 'Een transformatie duurt normaal max tien minuten of zo.' 'Dus w-we moeten t-tien min-minuten wachten?' 'Het kan ook korter duren, maar anders wel ja.'

Terwijl ik daar heb zitten praten met Islingr en Skylight heb ik me op de grond laten zaken. En dan zie ik Lila's lichaam langzaam van vorm veranderen. Haar armen worden langer, haar benen worden korter, haar hoofd veranderd in een kop, ze krijgt een staart en krijgt overal vacht.

Als de transformatie voltooid is zou je toch verwachten dat ze meteen wakker zou worden. Wel niet dus. Ik ben nu al tien minuten aan het wachten tot ze wakker word. En net als ik denk 'wanneer word ze wakker' doet ze haar ogen open.

"L-lila?" vraag ik met trillende stem. Ze reageert door haar kop op te tillen en me aan te kijken.

Ik neem nu pas de tijd om haar te bekijken. Haar vacht is zwart alleen het lijkt alsof ze in witte verf is gedoopt waardoor haar poten, onder staart en onderbuik wit zijn. De scheiding tussen de twee kleuren is onregelmatig, dus geen strakke lijn.

Ze kijkt naar zichzelf in de spiegel en krijgt grote ogen. Ik kijk haar lachend aan. "Je hebt een mooie kleur. Vind je niet?" zeg/vraag ik. Ze knikt.

En dan, plots klap boem, kijkt ze me vragend aan. "Wil je weten hoe je weer een mens word?" vraag ik waarna ze knikt. "Je kan dat toch vragen aan je wolf? Maar negen op de tien verander jij wel terug zonder kleren aan."

'Kamille zegt dat ik terug verander met ondergoed aan.' mindlinkt Lila.
'Het kan zijn de beschermers dat als alternatief hebben.'
'Maar kan je wel kleren gaan halen?'
'Tuurlijk. Gelukkig hebben we er aan gedacht om van elk kledingstuk twee te halen.'

Ik loop naar de logeerkamer en pak wat kleren voor Lila.

Ik loop terug en wat ik zie laat mijn hart een slag overslaan. Lila ligt daar doodstil op de grond in mens vorm (wel met ondergoed aan) en haar ogen zijn dicht. Ik laar de kleren vallen en ren naar haar toe. Ik pak haar pols vast en zoek naar een hartslag. Oef, die is er nog. Maar wel verdacht langzaam.

'Sh*t! Wat moet ik nu doen?' vraag in paniek. 'Kleed haar aan!' 'Breng haar naar het ziekenhuis!' 'Bel Allegria!' 'Waarschuw je ouders!' 'Hohoho!' 'Ben je de kerstman?' 'Alsjeblieft Islingr. Ik ben nu niet in de moed.' 'Sorry, ik dacht da we wel wa humor konden gebruiken. Maar doe haar kleren aan.' 'Geeft ni. Zal ik doen.' 'En ga dan of je ouders waarschuwen of naar het ziekenhuis.' 'Of allebei.' 'Kan ook.' 'Oh, en bel Allegria.' 'Is goed.'

Ik pak de kleren van de grond en kleed Lila aan. Daarna pak ik haar op in bruidsstijl, gewoon omdat dat makkelijker is, en loop naar beneden.

"Mam, pap! Ik moet dringend naar het ziekenhuis!"
"Hoe bedoel je? Je ben toch niet zi..." de rest van mama's zin gaat verloren als ze Lila ziet. "O godess, nee toch."
"Hoe bedoel je?"
"Ze is een kruising tussen de twee rassen he."
"Ja. Wat is daarmee?"
"Als ze veranderen op jonge leeftijd kan hun lichaam voor altijd beschadigt worden." zegt papa die er bij komt staan.
"Dat is de reden waarom de Maangodin heeft besloten dat alle wolven pas op zestien jarige leeftijd mogen veranderen. Om dit te voorkomen." zegt mama.

'Pfff. Wie zegt dat ik dat kon voorkomen? Ik kan hier niets aan doen! De reden dat wolven pas veranderen op hun zestiende is omdat de eerste godinnen zestien waren toen ze samen kwamen!' 'Ze kunnen je niet horen.' 'Dat kan Salenka dat toch zeggen.' 'Ja hallo. Wat denk je dat ze gaan zeggen als ze dat zegt?' 'Uhm, geen idee.' 'Tss.' 'Pfe.' 'Oké kappen!' 'Ja Salenka.' zeggen ze in koor waarna ze stil zijn.

"Ik breng haar naar het ziekenhuis." zeg ik.
"Doe wat je wilt. Wat we ook zeggen, je luistert toch niet." zegt mama.

Ik loop naar de voordeur en ren met Lila in mijn armen naar het ziekenhuis.

Na tien minuten te hebben gerent kom ik aan. Ik smijt de deuren open en ren naar de balie.

"Mevrouw." hijg ik. "Ze heeft hulp nodig."
"Ik roep meteen een paar mensen." waarna ze iets zegt in een micro spul achtig iets.

Er komen een paar mensen aangerend en nemen Lila van mij over. Waarna ze met haar naar een kamer rennen. Ik loop naar de wachtkamer en laat me uitgeput op een stoel zakken.

'Je moet Allegria nog bellen.' herinnerd Islingr mij. 'O ja. Thanks.' 'No problem.'

Ik wil mijn telefoon pakken maar merk dat die nog thuis ligt. K*t; wa nu? 'Gebruik de telefoon hier.' 'Goed idee.' 'Duh, ik ben geweldig.' 'Nu ni overdrijven he.' 'Ik overdrijf niet.' 'Zucht.'

Ik loop naar de telefoon en toets Allegria's nummer in. Tuut tuut tu... zegt de telefoon  voor dat er word opgenomen. "Met Allegria Star met wie spreek ik?" hoor ik Allegria zeggen. "Allegria. Me mij. Kom zo snel als je kunt naar het ziekenhuis. Ik leg het straks wel uit." "Salenka? Wa is er aan de hand?" "Leg ik zo uit." "Oké, ik kom eraan."

Ik begin langzaam in slaap te sukkelen. En voor dat ik het weet slaap ik.

(Droom)

Ik sta weer op de open plek met de zilveren bomen.

Voor me verschijnt een gestalte die boven de grond lijkt te zweven. Haar haren zijn witter dan spierwit, ze lijken wel licht te geven. Ze draagt een jurk in alle tinten blauw die tot over haar voeten komt. Ze komt tot stilstand voor mij. "Hallo Salenka." "W-wie bent u?" vraag ik stomverbaasd. "Ik?" en ze begint te lachen. Haar lach klinkt alsof er honderden druppels in een mooie melodie in de zee landen. "Ik ben de Maangodin. Alleen dan diegene die 8902 jaar geleden samen met de Woudgodin de shapeshifters gecreëerd heeft." "Wow. Maar wat doet u dan hier?" "Noem me alsjeblieft geen u. En ik ben hier om je iets te vertellen." "O ja? Wat dan?" vraag ik nu toch wel nieuwsgierig. "Lila is in levensgevaar. Je moet op zoek naar de derde en laatste godin. Of zij komt naar jouw toe of jij moet haar vinden. Maar haast je, je hebt twee dagen voor dat Lila niet meer te genezen is." zegt de Maangodin dan serieus. "Vanaf wanneer heb ik die limiet?" "Vanaf het moment dat je nieuws krijgt van de dokters." "Maar dat is al wanneer ik wakker word!" "Misschien wel, misschien niet." zegt ze mysterieus. "Maar..."

(Einde droom)

"Salenka! Word wakker verdorie!" roept Allegria gefrustreerd. "Huh?" kreun ik terwijl ik langzaam de droom herinner. 'Dat was geen droom!' 'Huh?' 'Je hebt de echte Maangodin gesproken! Neem haar woorden heel serieus!' 'Zal ik doen.'

Ik ga terug recht zitten want ik was tijden het slapen scheef gezakt.

"Is er al nieuws?" vraag ik. Allegria schud haar hoofd. Ik laat mijn hoofd hangen en kijk verdrietig naar de grond.

"Allegria?" "Ja?" "Kem de first moongodess gesproken in mijn droom." "WAT!" "Shhhht, ni zo hard." "Sorry." fluistert ze nu. "Wa zei ze?" "Ze zei da we de derde en laatste godin moeten vinden. Ze zei da Lila in levensgevaar is. En dat we maar twee dagen de tijd hebben vanaf het moment dat de dokter ons komt vertellen wat er aan de hand is." "Dus nu." Ik schrik, draai me om en zie een dokter naar ons toe komen.

"Zijn jullie Salenka en Allegria?" Ik en Allegria knikken.
"Dan heb ik slecht nieuws voor jullie."

_________________________________________________________

Hoi mensjens.

Ik dacht van 'waarom niet nog eens een cliffhanger?' dus  hier is ie XD.

Ik weet niet wanneer, maar ergens volgende week zal mijn internet onderbroken worden omdat ik ga verhuizen. Ik ga proberen voor die tijd wel nog een hoofdstuk te plaatsen.

1398 woord heeft dit hoofdstukkie.

I hope you enjoy

Bai bai, tot het volgende deel.