PİSKOPAT SEVGİLİM

Parça

Saate baktığımda akşam olduğunu anladım ve odadan çıktım.annem yoktu,bunu zaten anlamıştım.Yatağa girip Uyumaya çalıştım ama her zaman ki gibi düşüncelerim buna izin vermedi.Osman,asla beraber olamayacağım biri ve duvarlarını asla yıkamayacağım biri ama niye hala bununla uğraşıyorum ki?sanırım sıkıntı bende.Annemi düşündüğümde de,Bu evden çıkamam.seneye lise sonum ve ancak o zaman kendimi toparlarım.bunları düşünürken uyuya kalmıştım.
Kalktığımda güneş yeni doğmaya başlamıştı ve tüm ışık yüzüme geliyordu.Kalkıp formalarımı giydim ve Çantamı da alıp anneme baktım ama gelmemişti.Evden çıktım ve Okula doğru yürümeye başladım.Geldiğimde nil yanıma gelip fısıltıyla "Osman okula gelmiycekmiş sanırım artık öyle bir söylenti var,senin bu işle alakan varmı?" Dedi gözlerimin içine bakarak.ona bakmadan "hayır" dedim ve okula doğru yürümeye başladım.sanırım artık gelmiycek,Ve bu durumda mutlu olmam gerek diye düşündüm ama olamıyordum.Olmuyordu.Sınıfa girdiğimde uğultu hakimdi.Ben gelince herkes susmuştu,Sıraya oturup düşünmeye başladım,neden gelmiyordu?.dersleri de işledikten sonra okuldan çıktım.Bi araba yanımda durdu,"Pardon rahatsız ediyorum ama Acilen hastaneye yetişmem gerek ve adresi tam anlayamadım yardımcı olabilir misiniz" Bunu söyleyen genç bir adamdı."Tabii" dedim ve gösterdiği kağıda tam bakarken adam burnuma bir şeyi bastırdı ve sonrasını hatırlamıyordum.
Uyandığımda Beyazla siyah karışımı olan bir odanın içerisindeydim,Odaya bakarken kimin olduğunu anlamamıştım bile.Hızlıca yataktan kalkıp odadan çıktım ve koridorda yürümeye başladım.Büyük deri koltukların olduğu salona geçtiğimde osmanın koltukta oturduğunu ve bi şeyler düşündüğünü gördüm,Benim geldiğimi anında fark edip bana döndü ve "Sonunda"dedi sessizce."Sen beni kaçırdın!" Diye bağırıp Yan masada duran büyük vazoyu alıp tam ona doğru giderken Hızlıca yanıma gelip bileğimi kavradı ve vazo paramparça oldu."SANKİ Bİ UÇURUMDAN DÜŞÜYORUM VE BENİ TUTAN BİLE YOK!KİMSE YOK" diye hıçkırarak ağlamaya başlayınca bileğimi bıraktı ve koltuğa geri oturdu.Arkamı dönüp gidicekken "Seninle,veya ilk defa birinle bu konudan konuşucam.İlk ve son olucak,Dila" dedi.Ona geri döndüğümde bana dik dik bakıyordu.Karşı koltuğa oturup ona bakmaya başladım.Geriye doğru yaslanıp Yanındaki hapları aldı ve susuz tek seferde ağzına attı."Ben hiçbir zaman normal olmadım,çocukluğumda,gençliğimde.Hiçbir zaman sıradan insanlar gibi olmadım" dedi ve ellerini masanın üstüne koyup bakmamı sağladı.Ellerinin dışında küçük küçük kesikler vardı,"Bu izlerin ve daha fazlasının hepsi benim sorumluluğumda.Ben,bunun daha kötüsünü karşımdakine yapıyorum."Dedi ve gözlerini kapattı.Yutkunmuştum,"Senden önce,birçok kişiyle sırf canını yakmak için beraber oldum"Gözlerini üstüme dikmişti ve bu sefer gözlerini üstümde gezdirmeye başladı."Ama senden uzak kalmam gerekiyo,yoksa bu sefer ben bile kendime engel olamam" dedi ve derin bir nefes çekti."Sen benim sınavımsın" dedi tek seferde Ve Ayağa kalkıp odaya gitti."sen benim sınavımsın" Onun geçmişinde yara izleri olduğunun farkındaydım.Bunu kendimden biliyodum.Tekrar geldiğinde elinde küçük bir bıçak vardı.Bunu görünce korksam da tepki vermedim."Elini ver" diye emrettiğinde "Neden" diye sordum kısık bir sesle.Elimi uzattığımda bıçağın soğuk metalini elime yavaşça değdirmeye başladı."Sana yapmak istediğim tonlarca şey varken,seni yanımda tutmak bencillik" dedi kendisinle konuşurmuş gibi."Ne yaptığını anlamıyorum,bana karşı aşılamaz Duvarların var." Dedim sessizce."Gözlerimin içine bakarak "Eğer senin o duvarları aşmana izin verirsem,Senin duvarlarını büyük bir zevkle yıkarım ve buna dayanamazsın" dedi sessizce.Korkunun beni ele geçirdiği an sanırım bu andı ve ona "Beni neden buraya getirdin" dedim konuyu değiştirmek ister gibi.yanımdan ayrılıp bir bardak suyla geri döndü ve hepsini tek seferde içip "Bencilliğim yüzünden buradasın"dedi ve ellerinle belimi kavradı ve "Daha ileri gitmekten korkuyorum" dedi sessizce ve telefonunu alıp "eve gidebilirsin" dedi."Senden nefret ediyorum,Ama bir şekilde ayrı kalmamam gerekiyormuş gibi hissediyorum" dedim sessizce."Şöyle düşün,Ben senin için bir canavarım.Seni kendimden koruyamayacak birisiyim ve senin benden kaçman lazım."dedi.gözlerinde aynı duyguyu peş peşe görmüştüm."Ben senin karanlığına sığınan birisiyim galiba" dedim itiraf eder gibi.Bu sefer sadece gözlerimin içine bakıyordu."Birlikte olmaması gereken,Birbirimizi yakacak iki ateşiz sadece.Ve ben sana iyi gelemem" dedi ve elini yanağıma koydu.Elimi onun eline bastırdığımda Elini bi anda çekti ve yavaşça beni duvarla arasına aldı."Bir adım daha atarsan,kendime engel olamam" dedi ve Belimi sertçe sıkıp duvara doğru yasladı."üstüne bir gölgeyle yaşamak gerçekten ister miydin" dedi boğuk bir sesle."Üstelik sana acı verecek bir gölgeyle" dedi ve yüzünü yüzüme daha çok yaklaştırdı."Ben gölgelerinin içinde sakladığın o duvarlarım.Ne gidebiliyorum ne de kalabiliyorum aslında" dedim."Gölgeyle yaşamaya alışman gerekir o zaman" dedi ve kulağıma eğilip "Ve Acıyla" dedi ve yüzünü boynuma doğru götürdü.
Artık o benim gölgemdi.
Ve ben onun gölgesiyle yaşayan duvardım.

Selam arkadaşlar❤️düzenli bölüm yayınlayamadım sanırım kusura bakmayın⭐️sizi seviyorum⭐️