Arabada giderken annemi düşünmeye başladım,Acaba Gitmiş miydi? Beni bir türlü sevmemişti.Bazen Gülümsemesi bile yetiyodu ama artık o bile gitmişti,ailemin eksikliğinle ne yapıcağımı bilmiyordum.Nilin yanında kalabileceğimi düşünüp nili aradım,"Alo nil,birkaç gün sizde kalsam" dedim.
"Tabii olur da bir sorun mu var" dedi.
"Gelince anlatırım"
"Tamam görüşürüz" dedim ve telefonu kapattım.Birkaç gün idare etsem de,kalıcak bir yer lazım olucaktı elbette.Evime geldiğimde arabadan indim ve eve girip eşyalarımı almaya başladım.Valizin içine Neredeyse tüm kıyafetlerimi koymuştum,Bu ev bizimdi ve annem evin Faturalarını ödeyeceğini söylemişti.Onsuz yalnız bu evde kalmak içimden gelmiyo artık.Valizimle beraber geri çıktım ve Nilin evine doğru arabayla gitmeye başladım.Eve geldiğimde nil meraklı gözlerle beni karşıladı "Noldu sana Dila" dedi ve bana sarıldı.Uzun zamandır tuttuğum göz yaşlarımı sonunda özgürlüğe bırakmıştım.Salona geçtiğimizde ona olan her şeyi anlattım."Bir şekilde halledicez,sen merak etme.İstediğin kadar burada olabilirsin annemler olsa da ki uzun süre yoklar." Dedi buruk bir gülümsemeyle."Teşekkürler nil, her şey için beni yalnız bırakmayan bi sen varsın" dedim ve ona sarıldım."Gel sana odanı gösteriyim" dedi ve beni en son kaldığım odaya götürdü."İstediğin gibi yerleş,bir şeye ihtiyacın olursa seslenmen yeter" dedi ve gülümsedi."Evin ihtiyaçlarını ben karşılıycam,itiraz kabul etmiyorum.beni evine aldın" dedim ve bavulumu açmaya başladım."İçin nasıl rahat edicekse öyle olsun" dedi ve gülüp çıktı.Eşyalarımı dolaba yerleştirip telefonumu açtım.Annem aramıştı,onu bir daha görmek bile istemiyordum.Bundan sonra sadece kendi başıma kalmıştım.duş almanın iyi bir fikir olacağını düşünüp Banyoya girdim ve üstümü çıkarıp kendimi sıcak suya attım.Sıcaktan etraf bile gözükmüyordu ama,kafamın rahatlamasını sağlamıştı.Geçmişe gitmiştim
-1 SENE ÖNCE-
"anne!" Diye bağırdım ama annem gelmedi."anne hadi!!" Diye bağırınca annem yanıma geldi ve gülümseyerek "Tamam geldim" dedi ve arkama oturup saçlarımı örmeye başladı."Her zaman böyle saçlarımı örsen ne güzel olur,çok güzel bir his" dedim ve gülümsedim."istediğin zaman Yaparım" dedi ve saçımı lastik tokayla bağladı.Ona döndüğümde gülümseyerek "Sen benim küçük çiçeğimsin,büyüsen bile" dedi ve kahkaha attı.
Büyüsem bile...
-GÜNÜMÜZ-
Ağlamam o günü düşündükçe şiddetlendi,"Büyüsen bile" demişti.Ben büyüdüm ve o da gitti.Kızını terk eden anne olmayı seçti,hayatını bensiz devam ettirmeyi.Duştan çıktığımda aynada yansımama baktım.Gözlerim kızarmıştı ve çok yorgun,sanki ölümün ucunda gibi bakıyordu.Bu görüntümden rahatsız olup Banyodan çıktım ve üstümü giyindim."DİLA!YEMEK HAZIRLADIM HADİ GEL" bu sesi annemden duymayı tercih ederdim.
Odadan çıkıp mutfağa girdim.
"Mükemmel yemek yaptım,tabiki makarna"
Diyince gülümsememe engel olamadım.
"Hadi masaya geç geliyorum,film falan izleriz" dedi ve beni gönderdi.Masaya oturduğumda gözlerim ellerime kaydı ve aynı anda osmanın masadaki elleri gözümün önüne geldi.Saniyeler içinde de kayboldu,Onun ellerinle ellerim birleşmişti.
Onun hastalığının ne olduğunu internetten bulabilirim düşüncesiyle içimden "Yattığımda telefondan bakarım" dedim ve bunu erteledim.
"Yemekler Hazır" nil önüme tabağı koyduğunda gülümsememe engel olamadım."Ellerine sağlık" diyip gülümseyince "Afiyet olsun e benim gibisini bulamazsın tabii ki"diyip gülmeye başladı.Haklıydı,onun gibi iyi birini bulamazdım.
Yemeğimi yedikten sonra bir filme başladık,filmin konusu özenle seçilmiş gibiydi.Hastalıklı bir adam ve saplantılı olduğu kız.Filmin havasından sıkılıp "ben yatıyorum,her şey için teşekkürler" dedim ve odama gitmeye başladım "Bişey değil iyi uykularr!" Diye seslendi ve odama girip kapıyı kapattım.Yatağa girdim ve üstüme yorganı çektim,camdan bakmaya başladım.Bu da benim bir sınavımdı belki de?diye düşünürken aklıma ertelediğim araştırma geldi ve telefonumu elime aldım.Hemen Google'a girip arama için birkaç bişey yazdıktan sonra sonuç çıkmıştı.Sanırım bu saplantıyla alakalı bir hastalıktı,Obsesif kompülsif kişil bozukluğu en mantıklısıydı.Böyle kişiler kafasına bir şeyi taktığı zaman asla bırakmaz takındı haline getirir yazıyordu.Okuduklarımla elimle ağzımı kapatmıştım.
Demekki bu hastalık onun saplantılı olmasını sağlıyordu,Onu iyileştirmenin tek yolu istediğini vermekti belli ki.
❤️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PİSKOPAT SEVGİLİM
Romansa"Neden peşimi bırakmıyorsun?" Soruma şaşırmış gibiydi.Bir süre düşündü "Bence söylemenin tam sırası" Dedim önünde dikilirken.Yorulmuştum. Yanıma yaklaştı ve kulağıma eğilip "Seni karanlığıma çağırmıyorum küçüğüm,çünkü zaten artık karanlığımın bir pa...
