Senpai! |Chaelisa Texting| (Tamamlandı)

2.0 | Biz Sevgiliyiz

Bu bölüm Rose'nin ağzından olacak, iyi okumalar.

-Rose

Hava gitgide soğuyordu, kış mevsimi geliyordu ve biraz da olsa mutluydum.

Hiçbir zaman yazı seven birisi olmamıştım. Sıcağı, çiçek böcekleri, güneşi sevmemiştim hiç. Tabi konu deniz ise, mükemmel bir yüzücüyümdür.

Gözüm arabayı kullanan adama kaydı. Hız sunırlarını aşıyordu ve sakin görünüyordu, hava her ne kadar soğuk olsa da üzerinde sadece bir takım elbise vardı hepsi bu.

"Geldik, Bayan Rose."

Adımı bilmesi beni her ne kadar şaşırtsa da, Lisa'nın söylediğini düşünüp arabadan indim.

İki katlı, bej tonlarında bir ev gördüğümde tuhafça evi süzdüm.

Büyüktü. Fazlasıyla büyüktü ve evin bahçesinde bulunan güller gülümsememi sağladı.

Lisa...

"Senpai!"

Lisa kocaman gülerek ellerini sevinçten yumruk yaptı ve bana doğru koştu. Ben de onun gibi gülümsedim ve kollarımı açtım, bana sarıldığı an kokumu içine çektiğini hissetmiştim.

Duygulanmalı mıydım?

"Nasılsın Lisa?"

"İnan daha iyiyim, ailem akşam yemeğinde konuşabileceğimizi söyledi."

Gülümsüyordu ve gözleri parlıyordu. Fazla şirindi.

"Bu güzel, o zaman..."

"İçeri geçelim!"

"E-evet."

Elimi tuttu ve beni hızla içeri doğru çekeledi.

Ayakkabılarımı çıkarmadan eve girdim (ve bu benim için son derece rahatsız ediciydi) fakat koridorun sonunda, ufak merdivenin önünde çıkartılmış ayakkabıları gördüğümde rahatladım.

Hızla ayakkabımın bağcıklarını çözüp Lisa'nın arkasından yürümeye devam ettim.

Sofrada kısa kahve saçları ve minyon yapısı ile çok tatlı bir kadın, fazlasıyla uzun ve ak düşmüş saçları ile olgun duran bir adam vardı.

Dikkatli davranmalısın Rose.

Lisa ile beraber sofraya doğru yürüdüm ve gitarım ile sırt çantamı bir koltuğa bırakıp Lisa'nın yaptığı gibi, sofraya oturdum.

"Bay Manoban, Bayan Manoban." dedim yüzümde tatlı bir gülümseme oluştururken.

"Merhaba Rose, hoşgeldin." dedi Bayan Manoban, ellerini çenesinin altına koyup gülümseyerek.

"Hoşbuldum efendim."

"Kızımızın arkadaşı olduğunu duyduk." dedi Bay Manoban, ağzına
tatlıdan bir parça atarken.

"Evet efendim." dedim dikleşip ellerimi eteğimin önünde birleştirerek.

"Kızımızın eşcinsel olduğunu da biliyormuşsun ve bizimle konuşmak istemişsin hayatım?" dedi Bayan Manoban.

"Şey... Evet. Demek istiyorum ki, kızınız bunu kendi seçmedi. O öyle doğdu ve, sevgisi inanın bana saf bir sevgi. Kızınız çok iyi yürekli ve..." deyip yutkundum.

Bay Manoban gülümsüyordu ve gözleri parlıyordu, bakışlarında sevgiyi hissedebiliyordum.

"Ve?"

Yanımda oturan Lisa'nın, sofraya koyduğu elini tuttum.

"Biz sevgiliyiz."

~~~

Alırım bir vote :')