Justin [Voltooid]

17. Joy

Ik stapte net de auto uit toen k al van verschillende kanten 'gefeliciteerd!' hoorde. Ook kreeg ik een paar arrogante blikken en kwam er iemand naar me toe die vol afschuw vroeg over mijn leugen, waar ik overigens geen aandacht aan schonk.
Ik stopte de cadeaus die ik van Michael Sean en Dianne kreeg in mijn kluis. Het was zooo lief.. ik kreeg van Michael een sleutelhanger waar heel groot in sierlijke letters 'Joy Nijverman' op stond. Van Sean een nieuw vest met mijn naam erop. En van Dianne kreeg ik allemaal schoonheidspullen. Kortom, geweldige cadeaus voor een meisje.

In het 4e lesuur ging ik even weg om naar de toilet te gaan. We hadden Engels en het was super saai. Toen ik klaar was en mezelf gefatsoeneerd had kwamen er mannen met bivakmutsen het toiletruimte in. Ik slaakte een gil toen ze een geweer te voorschijn haalden. De voorste man wenkte iemand om me vast te grijpen. Ik trapte en deed alles om los te komen, maar tevergeefs. De man was te sterk voor me. Hij hield een doekje voor mn mond en neus en voor ik het wist werd alles zwart.

Ik werd vastgebonden wakker, ik probeerde te gillen maar dat ging moeilijk vanwege de ducktape. Na een tijdje geprobeerd hebben los te komen gaf ik het op. 'Gaat je niet lukken.' Zei een man rond de 50 die toevallig op dat moment binnenkwam. "Je vraagt je vast af wat je hier doet?" Vervolgde hij waarop ik twijfelend knikte. "Nou mensen willen miljoenen betalen om jou vrij te krijgen en wij hebben onze behoeftes nodig." Grijnsde hij. Ik walgde ervan.
"Ik haal het ducktape nu van je gezicht en maak je los, maar denk maar niet te kunnen vluchten want dat lukt je toch niet." Lachte hij.
Ik werd losgemaakt, waar k wel blij mee was. Die touwen sneden heel hard in mijn enkels en polsen.
Elke keer als er iemand binnenkwam werd ik bang, zo bang dat ik maar wou èèn iemand bij me wil hebben en dat is Justin.

Ik zat nu al een maand gok ik bij Ricardo, die blijkbaar Justins oom schijnt te zijn. Hij deed alsof ik een kind van drie was, elke avond voor t slapen gaan las ie me voor en stopte hij me in. Ik mocht zelf niet eens eten, hij VOERDE me. Het irriteerde me zo erg dat ik hem een paar keer er tussen getrapt heb. Eigen schuld toch?
Toen we een halve week verder waren liet Ricardo me zelfs de buitenwereld weer zien. Ik snapte niet waarom, want het is best dom. Justin's kennende heeft hij mensen over de hele wereld en krijgt hij dus gewoon tips binnen, maar toen begreep ik het. Hij sleurt me dagelijks mee naar een ander, smerig pand. Die trouwens hoognodig ontsmet mogen worden. De stank is niet te doen.
Ik vond de eerste week het ergst. Ik mocht niks echt niks.
De tweede week viel mee. Ik kwam zelfs wat bekenden tegen en mocht met hun praten zonder een zeikerige Ricardo.
De derde week was het leukst want ik mocht alles doen wat ik normaal ook zou doen. Zo mocht ik weer eten, een bepaald aantal uur naar buiten enzovoorts.
De enige drie nadelen van dit alles waren dat ik kringen tot Tokyo onder mijn ogen had, omdat ik me dagelijks in slaap huilde. Ook ben ik aangerand en verkracht. Gelukkig bracht de kok me elke ochtend als het gebeurd was een ontbijt met stiekem een morning-afterpil erbij. Dus ik hoefde niet bang te zij dat ik zwanger was.
Het tweede nadeel was dat ik gedwongen werd te fitnessen, ik haat fitness! Nou ja alleen vind ik het leuk, maar met allemaal mannen die je aanstaren alsof je hun sekspop bent haat ik het.
En het derde nadeel was dat ze me dwongen om auto's te repareren en verbeteren. Ik kon er niks aan doen dat ik alles verpeste, ik ben geen hond die alles voor je doet.
De vierde week waren we steeds aan t rijden. Er was geen zak aan.

Ik hoopte alleen nog steeds dat ik Justin terug zou zien..

________________________________
300 extra woorden. Dope af.