Justin [Voltooid]

Epiloog

POV Joy.

We zijn nu zo'n zes maanden verder en er is zoveel veranderd. We zijn in verwachting van ons eerste kindje, wat een jongen wordt. Ik was bang dat Justin het niet wou en mij daardoor ging dumpen. Zijn reactie was iets dat ik totaal niet verwacht had. Hij was zo blij, alleen wou hij dat ik stopte voor de overige maanden van de zwangerschap met auto's repareren, naar de handstellen etc. Ik was zoals altijd té eigenwijs en deed het wel gewoon, maar ik had beloofd dat ik het rustiger aan zou doen. Justin is ook nog steeds bezig met zijn bedrijf, want daar heeft hij plezier in. Toen ik hem vertelde dat ik zwanger was, van hem, is hij wel minder gaan werken omdat hij zoveel mogelijk mee wilt maken van de zwangerschap, maar natuurlijk zijn we beiden ook wel is gescheiden. 

Justin had mij héél romantisch ten huwelijk gevraagd, op het strand met allemaal rozenblaadjes. Sinds een maand zijn we daadwerkelijk getrouwd en ik kon er niet blijer mee zijn. We zijn op het moment op honeymoon, door Justin zie ik zoveel meer van de wereld waar ik hem op dit moment ook zo dankbaar voor ben. Nadat hij de woorden ''wordt de mijne asjeblieft'' had gezegd, heeft hij direct het hele huis op zijn kop gehaald. Ik protesteerde steeds dat het niet hoefde maar Justin vond dat we beide stylen erin gevoegd moesten hebben. Ook heb ik eindelijk het andere deel van mijn verjaardagscadeau gezien, die op mijn verjaardag toen nog niet af was. Het was een super gaaf ingerichte racebaan met een eigen minibar, waar ik nu van af moet blijven, zet pruillip op, nee geintje ik kan wel zonder drank. En voor dit monstertje heb ik een paar drankvrije maanden meer dan over. 

Sinds de relatie van Justin en mij officieel is, komen mijn vader en broer gewoon weer over de vloer alsof er nooit iets gebeurd is. Waar ik ergens ook wel blij mee ben. Ik ben geen eens meer boos op mijn vader over het verkoop gedeelte, want zonder dat verkoop gedeelte kende ik Justin nu niet. 

Over ongeveer twaalf weken zouden Justin en ik vader en moeder worden, ik zag daar heel erg tegen op. Alles wat er fout kan gaan zou mijn schuld zijn, ons kind zijn leven hangt van mij af en dan de geboorte.. zou dat heel veel pijn doen? Who knows? Ik kan het moeilijk aan Justin gaan vragen, gezien ik niet denk dat hij ooit een kind gebaart heeft. Het idee alleen al. Justin sprak mij elke keer als ik me onzeker voelde over de zwangerschap of dat ik iets fout deed super lieve dingen toe. 

Ik weet het nu meer dan zeker, dit wil voor eeuwig duren

POV Justin

Ik was nooit een gevoelige jongen, ik zal ook nooit echt gevoelig worden naar anderen behalve naar Joy. Ze is nu sinds een maandje mijn vrouw en baart mijn kind. Dat is al één ding waar ik heel blij om ben. Als ik een klote dag achter de rug heb en ik de behoefte heb om iets te slaan, geeft Joy me iets om te slaan. Ik was in het begin wel bang, bang dat ze me niet meer wou vanwege mijn geheimen die ik overigens direct nadat ik de woorden ''wordt de mijne'' uitsprak. Ze had de hele tijd vol bewondering geluisterd en voor het eerst in haar leven geen enkele keer onderbroken. Ik was er blij mee, het was alsof er een last van mijn schouders af was. 

We weten nu ongeveer drie maanden dat ze zwanger is en ik kon niet blijer zijn. Vooral toen ze het me vertelde. Ze leek bang te zijn voor mijn reactie, wat nergens voor nodig was. Ik heb speciaal voor haar het bedrijf een beetje aan de kant geschoven, zodat ik zoveel mogelijk van de zwangerschap mee kon maken. Ik wou er zijn voor zowel Joy als voor onze toekomstige zoon, want zeg nou zelf een kind krijgen iets dat écht van jou is is toch het meest geweldige gevoel op aarde? Ik werkte overigens nog wel, net zoals Joy ook al wou ik dat dus totaal niet.. helaas is Joy veelte koppig wat ik bij voorhand al kon vertellen. 

Joy en ik zijn nu op honeymoon en onze band is zwaar verbeterd, waardoor ik het nu meer dan zeker weet; ik hou van haar.

The end

__________________________

Ik heb zojuist dit hele hoofdstuk opnieuw geschreven, feels good man