SEHER VAKTİ

5.Saldırı...

  Multimedya ; Bengü 'Yorma'

(Bölüm şarkısı yukarıda var. Ben dinleyerek yazdım sizde dinleyerek okuyun☺️.)

Besmeleyle başlayalım🕋🕋🕋

Duyduğum cam kırılma sesiyle gözlerimi yavaşça araladım. "Bismillahirrahmanirrahim ." Odamın camı kırılmıştı . Üzerimdeki pikeyi aralayıp ayağa kalktım. En son akşam yemeği yemiş  pijamalarımı giyip uyumuştum. Umut amcamlardan daha inatçı çıkmış Mineyle beraber konağa girmeyi başarmışlardı.  Üst üste gelen silah patlama sesleriyle yatağın dibine çöktüm. Kulaklarımı ellerimle kapatıp ufak bir çığlık attım. Odamın kapısı açıldı "Kızım..." Sesin geldiği yöne baktım . Kapıyı açmış etrafa bakan annemi görmemle kapıya doğru emekleyerek ilerledim. Annemin ellerini tutarak ayağa kalktım. "Anne ne oluyor dışarıda ?" Hafif geriye doğru gidip beni baştan aşağı süzdü "İyimisin ?" Başımı salladım "İyim iyimde ne oluyor aşağıda , bu seslerde neyin nesi böyle ?" Annem yutkunup konuşmaya başladı "Mineyi öldürmeye gel..." Üst üste gelen seslerle annemle birlikte yere oturduk . Annemin korktuğunu görmek canımı acıtıyordu elimi annemin yanağına koydum "Sen bekle burda ." Yavaşça tıpkı bir bebek gibi emekleyerek çekemceye yaklaştım  , babamın silahını aldım . Anneme doğru ilerlerken sinirle bana baktı "Kızım o elindeki ne ?" Gülümsedim ,eğer onlar bu konağa saldırı yapacak kadar cesaretlendiyseler o zaman bedellerinide ödiyceklerdi. "Anne kalk." Annemi ayağa kaldırıp odadan çıkardım. Tamam kavga dövüş pek sevmem ama damarlarımda Toprak aşiretinin kani akıyordu . Koridorda annem teyzemi görünce naif ses tonuyla konuştu "Sen bekle ben teyzeni getireyim sakın o silahın tetiğini çekme." Elimdeki silaha baktım . Çok şükür ki babam bana silah kullanmayı öğretmişti .

'Siz şimdi görürsünüz.'

Annem teyzemin yanına giderken bende merdivenlere yöneldim.

"Seher."

Yukarıdan seslenen kişiye baktım. Mineyi tutmuş halde bana bakan Umut abiyi görmemle yanına gittim.

"Sen Mineyi çiftliğe götür sakla."

Merdivenlerden inip Mineyi bana doğru itti"Bende şu adamlara haddini bildirip gelirim ama sakın ben söyliyen kadar çıkmayın çiftlikten ."
Başımı salladım. Minenin kolundan tutup merdivenlerden aşağı indim. Kimse yoktu merdivenlerde. Biz arka bahçenin kapısına gelene kadar Mine tek kelime bile etmemişti fakat korktuğu her halinden belliydi . Arka bahçenin kapısını açıcakken Mine seslendi "Yine yardım ediyorsun, farkındamısın ?" Başımı çevirip Mineye baktım . Evet yine yardım ediyordum ama Umut abim götür dedi bende götürmeliydim. Umursamadan kapıyı açtım. Karşımda durmuş bana silah çeken bir adam vardı.

Üzerinde kot bir pantolon , tişört ve deri ceket vardı lakin yüzü pek belli olmuyordu . Ayın ışıkları yüzüne vurunca yemyeşil gözleriyle bana bakıyordu . Bu adamın Erdem olduğunu görmemle Mineyi arkama doğru ittim. Siyah saçları yüzüne düşmüş siyah kaşları çatılmıştı . Silahı tamda başımda tutmuştu . Tetiği çekse beynimi dağıtabilirdi.

'Sen ne duruyorsun çeksene silahı APTAL!'

Beynimin verdiği komutla bende silahı çektim . Tek kaşını kaldırıp 'Gerçektenmi,bunu yapamazsın .' bakışları atarken bende biraz cesur olmaya çalıştım. Bu adam farklı bakıyordu . Karşılaşmak hiç iyi olmamıştı.Gözlerini içine bakmamak için eline baktım . Her an bir hareket çekip elimdeki silahı alabilirdi ama ben bunun olmasını istemiyordum . Minenin titrek nefesi ensemle buluşurken yutkundum . Seher Vaktinde bu adamın gözleriyle karşılaşmak değişik bir histi. Bir an his diyarına düştüm. 

"Arkana sakaldığın kızı bana ver sana hiç bir şey olmasın ."

Sert ve bir o kadar emir tonunda ki sesi beni ürkütmüştü . Bir an korktum . Umut abim Mineyi bana emanet olarak  vermeseydi 'al götür 'derdim herhalde. "Vermiyorum." Başımla arkamı gösterdim "Alabiliyorsun gel al."
'Bu kadar cesur olamana gerek yok Seher.'