SEHER VAKTİ

10; "Artık Üzülmek yok."

Multimedyadaki bölümle çok uyumlu bence izleyin.😉 Ha bu arada multidekini siz değerli okurlarıma armağan ediyorum😊

Besmeleyle başlayalım🕋🕋🕋

  Eve geldiğimizden beri annem bir an olsun yanımdan ayrılmamıştı. Üzerimde sıradan bir tuniğim ve bir eşofmanım vardı. Yataktan kalkarken annem bana yardım etti. Lavaboya gidip yüzüme baktım. Annem merhemi sürdüğünden beri iye gittiğini söylüyordu fakat şuan yüzüm çok kötüydü. 'Demek önceki bundan daha kötüymüş'dedim annemden sırtımı açmasını istedim. Aynadan baktığımda gerçekten berbat gözüküyordu. Derin izler vardı. Bazıları kızarmış bazıları hala kabuk bile bağlamamıştı.

Eve geldiğimizde teyzem,yengem ve Sevda ablam bir kez yanıma uğramış geçmiş olsun dileklerinden sonra biraz kalıp yine gitmişlerdi. Amcalarım hiç gelemişlerdi. İnci bir kez telefon etmişti. İzin günü bittiği için erken gitmişti. Hem geçmiş olsun demiş hemde özür dilemiştim. Malum en son ayrılmamız hiç iyi olmamıştı. Onun dışında Esinde bir kez aramıştı geçmiş olsun dedikten sonra oda bir daha aramamıştı. Esranın geldiğini fakat içeri almadıklarını öğrenince annem odadan çıktı.

Esra çok iyi bir arkadaştı . Arkadaştan öte kardeşim gibiydi. Onunla geçirdiğim her gün şükür olarak geri dönüş yapıyordu Rahmân ve Rahîm olan Allah'a. Şimdi bir telefonumla çıka gelmişti. Sırf yardım istedim diye hiç şüphesiz 'yarın ordayım'demişti ve şuan burdaydı.

Kapı açıldığında Esra belirdi . Biraz durdu sonra koşarak yanıma geldi. Yatakta sırtım başlığa yaslıyken oturmuş vaziyetteydim. Bana sıkıca sarıldı, önce canım acısada bende zorlana zorlana ona sarıldım. Kendini geri çekip bana baktı "Canım arkadaşım , bu ne hal?" Üzerinde bir ceket vardı. Ceketini çıkarıp yatağın üzerine bıraktı. Sıradan bir Esra vardı karşımda. Bir thişört ve kot bir pantolon vardı. Beyaz ayakkabıları ve açık saçlarının üzerine hiç makyaj yapmamıştı.

"Nasılsın? Konuşsana ne oldu ? Anlat bana, lütfen." Dedi çatallı çıkan ses tonuyla. "Canım iymisin?" Esranın ablası Vildanda burdaydı. Yüzümü ellerinin arasına aldı. Kendisi Esradan üç yaş büyüktü. Bana ve Esraya İstanbul'da göz kulak olmuştu. Kendileri anne babasız büyümelerine rağmen ikiside çok iyi meslekler edinmişlerdir. Esradan ziyade yeşil gözlü ve beyaz tenliydi. Esra siyah gözlü, esmer güzeliydi ve siyah saçlıydı. Başımı salladım "İyiyim." Annem kapıda beklerken Vildan abla yanıma oturdu "Esraya beni getirmesini istemişsin bir sorunmu var?"

"Bir miras davamızı vardıda acaba yardımcı olur musunuz avukat hanım?"

Ben gülümserken Vildan ablada gülümsedi "Immm elbette miras davaları tam benlik."dedi gülümseyerek.

                        *******
Vildan abla sayesinde babamdan kalan tüm mirası almıştım . Annem bana yardımcı olmuştu. Kimseyi odama sokmamıştı, Çağatay ve Emir hariç. Emir elinde kırmızı güllerle Çağataysa beyaz güllerle girmişti içeri. Gülümseyerek "Arıza nasılsın bakalım?"demişlerdi bense onlara yine kızmış "Bana 'arıza' demeyin ." demiştim . Bana Umut abimin Mineye alıp buralardan gittiğini söylemişti. Kaçmamıştı, gitmişti. Birilerinin mutluluğu için birilerinin üzülmesi gerekiyor derler ya işte tamda bu durumdaydık. Ben zorla evleniyordum ama onlar aşk evliliği yapıyorlardı. Hıh Aşk evliliğiymiş. Benimkisi görücü usulü olucak , gördükçe sevicem işte, her ne kadar zorla evlensem bile. Biraz konuştuktan sonra tüm bu olanlar için özür dileyip  yanımdan ayrılmışlardı.

Vildan abla bir hafta kaldıktan sonra İstanbul'a dönmüş Esra'nın düğünüme kadar burda kalmasına izin vermişti. Annem Emre'nin ailesinin birazdan burda olucakalarını söylemişti. Bu bir hafta bendeki yaraların kapanmasına ve olanları unutmama yaramıştı. Ama bir sorun vardı ki o da kalbimdeki izlerin hala en derinde saklı olmasıydı.