Harry Styles - texting ✔️

13

Droga nie była daleka. Po chwili chodzenia, naszym oczom ukazał się budynek ze... ścianką wspinaczkową.
- Nie wierzę! Lukey! Przyniosłeś mnie na ściankę wspinaczkową! - darłam się jak małe dziecko. W sumie to jestem dzieckiem. No ale nie małym.
- Nie musisz dziękować - wyszczerzył się.
- Ale dziękuję, Lukey. - Dałam mu buziaka w policzek i klepnęłam go w ramię. - Berek! - krzyknęłam i pognałam przed siebie. Gdy chciałam otworzyć drzwi budynku, wpadł na mnie, przez co oboje się wywaliliśmy. Leżał na mnie, a ja chichrałam się tak głośno, że parę przechodniów zwróciło na nas uwagę, ale nie przejmowałam się tym. 
- Złaź ze mnie, grubasie - wrzeszczałam i udawałam poważną, ale zdradzał mnie wielki uśmiech na mojej twarzy.
- Już, już, księżniczko. - Podał mi rękę i pomógł wstać. Weszliśmy do środka. Może wam się zdawać, że zachowujemy się jak para. W sumie... to bardzo możliwe, że tak to właśnie wygląda. Ale nigdy nie byliśmy i nie będziemy razem. Jest dla mnie jak brat. A ja dla niego jak siostra. Ale wracając do wspinaczki. Gdy weszliśmy do budynku, zostawiliśmy zbędne rzeczy w szafkach. Założyliśmy liny i mogliśmy zacząć się wspinać.
- To co? - zaczął. - Ścigamy się na górę? Ja wygram. - Uśmiechnął się kpiąco.
- No chyba nie. - Odwzajemniłam spojrzenie.
- Trzy, dwa, jeden, START! - Zaczęliśmy się wspinać. Wystartowałam trochę później, bo noga mi się zaklinowała. Wchodziłam na górę naprawdę szybko, ale Hemmings wygrywał, przez moje późniejsze wystartowanie. - Ha! Pierwsze miejsce!
- To nie fair!
- Po prostu nie umiesz przegrywać - zrobił przerwę - dzbanie.
- Ha. Ha. Bardzo śmieszne. - Zrobiłam naburmuszoną minę. - Rewanż - zażądałam.
- Zawsze - wyszczerzył się głupio. Tym razem wystartowaliśmy w tym samym czasie. No i oczywiście wygrałam.
- No i co, mistrzu? To ja jestem ta lepsza. - zaśmiał się.
- Zawsze. - Dał mi buziaka w policzek i zszedł na dół. Awww. Stary, słodki Hemmings.

💞✨💞
Trochę krótki, ale chyba może być