More Than A Game (COMPLETED)

Chapter 44: "One For Sorrow"

Dedicated to: @

➖➖ ➖➖ ➖➖ ➖➖

"Greg, sandali." Tawag ko sa kanya habang hinahabol sya. Ngunit dirediretso lang sya sa paglalakad.

"Gregory Zaragoza, stop!" Sigaw ko. Huminto sya pero hindi humarap sa akin. Nilakad ko ang pagitan namin at hinarap sya sa akin.

"What?" He spat angrily at me.

"Bakit mo ba ako nilayasan?"

"Hindi mo alam?" He said sarcastically. "I was so excited to see you para sana yayain kang lumabas dahil isang linggo din tayong hindi nagkita. We're bestfriends, remember? I rushed here from home just to find you lip-locked with that--that--douche! You were all over him that you didn't notice my presence. And I thought that you'll have at least a decency not to brag your relationship with him to my face. Pero hindi! Yeah, I am the bestfriend so I should understand, right?" Tumango tango sya at sa sarkastikong tinig ay dinagdag, "Sure, I perfectly understand."

I froze. Halatang halata ang galit at hinanakit sa hitsura at tinig nya. Ano ba ang gagawin ko o ang sasabihin ko?

"You don't have to be sarcastic on me."

"Ano ang gusto mong gawin ko? Magsaya?"

Uminit na ang ulo ko. "Akala ko ba nagkaintindihan na tayo. Hindi ko kagustuhang masaktan ka. Anong magagawa ko kung pagtinging kaibigan lang ang kaya kong ibigay sa iyo? Kasalanan ba yun? God knows how much I wanted not to hurt your feelings. Pero ikaw, naiisip mo ba na nasaktan ako sa mga akusasyon mo kanina? Hindi ko gustong ipamukha sa iyo ang relasyon namin ni David pero aksidente mo itong nalaman." Galit na sabi ko sa kanya.

He loooked hurt hearing those words that I wanted to kick myself for being the reason for that. Umiling sya bago lumakad ng tuluyan leaving me crying. Pinunasan ko ang luha ko at nagsimulang lumakad pabalik sa bahay namin.

Nang makapasok ako ng bahay ilang beses ko nireplay sa isip ko ang pagtatalong naganap sa amin ni Greg. Mali ba na sinigawan ko sya? Did he deserve the outbusrt that I threw at him? Is having a relationship with David so wrong kasi nasasaktan ko ang bestfriend ko? Darn it! I feel all emo again.

After beating myself by constantly slapping my face and pulling my hair, I stood up and went to my room para maligo at maghanda para sa date namin ni David. As soon as I was done with my shower I went out of the bathroom only to scream dahil nakakita ako ng taong nakaupo sa kama ko.

"What on earth are you doing in my room?"

Excited syang tumayo at hinatak ako at inupo sa dresser ko. "Because I was asked by your prince charming to do wonders for you." She answered with a wicked grin

Nanlaki ang mga mata ko sa takot. O, hindi! Wala akong planong maging Barbie doll. NOOOOOOOOOOO!!!!!!

"Tada!" Sabi ni Dana nang umalis sya sa tapat ng salamin para makita ko ang hitsura ko. OH.MY.GOSH!

"Wow. I look--" sabi ko na sinadyang ibitin ang sasabihin para inisin si Dana.

"Yes?" She waited excitedly.

"I look--"

"Beautiful!" Supply nya sa sasabihin ko.

Dana really did wonders on me. She curled my hair that it look bouncy and natural. Ang ganda ng pagkakamake-up nya sa akin, it was light and enhances my features very much that I look alluring. The dress that she picked for me was simple but elegant. Red knitted dress na three fourths na hanngang tuhod. Pinasuot din nya sa akin ang black stilletoes ko na hindi ko naman ginamit pa kahit minsan at tumugma ito sa suot kung dress.

"Janna, wala nang time. Nasa ibaba na si Luke at naghihintay para ihatid ka."

Malamang si Luke ang dahilan kung bakit nakapuslit sa loob ng bahay itong si Dana. "Okay, baba na tayo." Aya ko sa kanya.

Habang bumababa kami, she keeps on talking. "Siguradong magugustuhan mo ang date ninyo ngayong gabi. Actually, iyon ang inasikaso namin magkambal kaya maghapon kaming wala. Promise me that you'll give me the details, okay?"

Tumango na lang ako. So, that explains the reason kung bakit hindi nagpaalam sa akin si David kung saan sya nagpunta ngayong araw.

"Tara na, Janna?" Sabi ni Luke ng makababa na kami sa sala.

Tumango ako at kumapit sa braso nyang inioffer nya sa akin.
Nang nasa kotse nya na kami biglang nag-ring ang phone nya.

"Hello?" Sagot nya tapos nakinig sa kabilang linya at biglang nanlaki ang mga mata.

Ipinasa nya sa akin ang phone nya. Kinuha ko ito kahit nagtataka.

"Hello?"

"Janna, hija. Si Tita Mariel ito." Pakilala ng nasa linya. She is Greg's mother.

"Yes, tita? May kailangan po ba kayo sa akin?"

I could hear her crying on the other line. "Yes. Umuwi si Greg na mukhang problemado. Umakyat sya sa kwarto nya at hindi nagtagal ay nakarinig ako ng parang nabasag. I ran to his room and found out that he punched the mirror. He is bleeding profusely and crying, too. Ginamot ko na ang sugat nya but he keeps mumbling about losing you." Bumuntong hininga sya. "Please, can you come over? I think my son needs you."

Paano ba ito? Anong gagawin ko? "Uhmm, kasi Tita may plano po ako ngayong gabi. Pwede po bang bukas na lang ako pumunta?"

"Sorry. Nawala sa isip ko na baka may plano ka ngayong gawin. Pero kung makakapunta ka kahit pagkatapos ng plano mo, I will really appreciate it. He's locked himself in his room at natatakot ako na baka saktan nya ulit sarili nya." Sabi nya at nakarinig ako ng tila nabasag sa background.

I sighed. Anong problema ba ni Greg? How come nawala ang pagiging sensible nya all of a sudden? Nagtalo ang kalooban ko sa kung ano ba dapat ang gawin ko. Chris needed me sa mga oras na ito. Pero paano naman ang kailangan kong gawin sa oras na ito? I needed to be with David tonight to officially celebrate our relationship, right? Alam kong magagalit sya kung si Greg ang pupuntahan ko at hindi sya. Who will I choose? My bestfriend or my boyfriend?

Nagdesisyon na ako. "Luke, diretso tayo sa bahay nila Greg."

He gave me a symphatetic look. "Are you sure?"

I nooded. "David will understand, right? He loves me and he knows that I love him, too."

"I hope so." Sabi nya tapos may nag-dial sa phone nya tapos ibinigay ito sa akin. He mouthed 'David' so I guess he wants me to talk to him regarding this matter. Tumango ako bago kinuha sa kanya ang phone nya. It just keep on ringing. Pick up. Pick up. I silently prayed but to no avail.

To be continued...

VOTE, COMMENT, SHARE ^__^V