Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Urodziła się najpewniej w 1605r. jako pierwsza córka i być może pierwsze dziecko Mahpeyker Kösem Haseki Sultan i sułtana Ahmeda, jako mała dziewczynka, możliwe, że sześcio-lub siedmiolatka, została wydana za mąż za Nasuha Paszę, znanego ze swojej przebiegłości i okrucieństwa. Baki Tezcan twierdzi, że ten ślub miał nie tylko podłoże finansowe, ale też dynastyczne, matka dziewczynki jako matka księcia Mehmeda, szukała człowieka, który pomógłby jej w posadzeniu syna na tronie. Pochodził on z Dramy i został zabrany od rodziców w imię systemu dewszirme, aby służyć na dworze. Jego brat, Hassan Aga był janczarem. W 1604r. został on wezyrem i gubernatorem Sivaş, jednak dwa lata później odesłano go jako gubernatora do Diyarkabiru, gdzie miał stanąć na ślubnym kobiercu z córką Mir Chana, kurdyjską księżniczką Cennet Hatun. Miał on już wtedy dzieci z Sevrenaz Hatun, ponoć pokojówką pałacową. W 1612r. po powrocie z kampanii na wschodzie ożenił się z córką Ahmeda, lecz małżeństwo nie zostało skonsumowane, ze względu na wiek dziewczynki. Według jednej z wersji chciał on uprawomocnić swoje małżeństwo z księżniczką, czemu przeciwdziałać miał kızlar ağası wraz z Şeyhülislamem Efendim. W październiku 1614r. wojsko okrążyło jego pałac, na rozkaz swojego teścia został on zabity na oczach młodej żony stojącej w oknie i trzymanej przez jednego ze strażników. Natomiast według G.Goodwina sułtanka najpewniej wcale nie widziała swojego pierwszego męża, a jego śmierć miała inny powód - został uznany za zdrajcę. Inna wersja mówi, że Nasuh był wdowcem po poślubionej w 1612r. Kösem, która urodziła się ok. 1606r. i zmarła w marcu 1612r. w Stambule. Po śmierci pierwszego męża miała zostać zaręczona z człowiekiem,który zmarł gdy osiągnęła 16 lat, tuż przed ślubem...jednakże potem została wydana przez ojca czy też przyrodniego brata, bowiem można spotkać z różnymi datami, za Karakaşa Mehmeda Paszę. To małżeństwo nie trwało nawet rok, bowiem dygnitarz zginął pod Chocimiem we wrześniu 1621r. Nie wiadomo też czy zostało ono skonsumowane, jednakże gdy dziewczynka dowiedziała się o ślubie, padła na podłogę i zaczęła płakać, Ahmed chciał zareagować, ale jej matka uświadomiła go, że córka płacze ze szczęścia. Jej brat Murad IV ożenił ją z Hafizem Ahmedem Filibeli Paszą, człowiekiem, który liczył sobie co najmniej 60 lat, a ich ślub odbył się 27 marca 1627r. Hafiz był człowiekiem lubianym przez kilki sułtana .Na nieszczęście młodej kobiety zginął on 10 lutego 1632r. podczas tłumienia rewolty janczarów przeciw bratu Ayşe, Muradowi. Miesiąc po tym strasznym wydarzeniu została zaręczona z Murtaz Paszą, kolejnym gubernatorem Diyarkabiru. Z nieznanej nam przyczyny człowiek, który został posłany z posagiem sułtanki do Diyarkabiru, miał być zabity. Murtaz należał do ludzi schorowanych i starych, więc miał nie być w stanie przyjechać do stolicy i zrobił to dopiero po 3 latach, dlatego też ślub miał miejsce w 1635r. Ayşe miała nie chcieć spędzić z nim nocy poślubnej, o czym doniosła swojej siostrze, a niefortunnie dodarło to do uszów ambasadora weneckiego, który zanotował to skrupulatnie w swoim raporcie. Wiadomo natomiast, że księżniczka wysłała mu upominki ślubne. Pasza w następnym roku wyprawił się wraz z szwagrem na wschód i tam zakończył swoje życie. Piątym mężem sułtanki był Silahdar Ahmed Pasza, który zięciem Mahpeyker został w 1639r. Uchodził powszechnie za osobą dysponującą wielką fortuną. Lecz gdy wrócił w 1642r. do stolicy po wypełnieniu powierzonychmu zadań w Damaszku i Halep, został aresztowany, a jego majątek nie uchronił się przed konkwistą. Kilka miesięcy potem został zwolniony z aresztu, lecz w 1644r. zmarł, a kobieta znów została wdową. Następnym "szczęściarzem" był Voynuk Ahmed Pasza, ożeniony z 40 letnią siostrą padyszacha, w marcu 1645r., wiódł dostatnie życie, lecz pewnego dnia spadł na niego sułtański gniew, przez co przeniesiono do do Edirne, jednak w następnym roku najpewniej udało się mu wrócić do łask, ponieważ uczestniczył w kreteńskiej kampanii wojennej. Zginął na morzu 29 lipca 1649r. Przez kolejne 5 lat sułtanka pozostała wdową. W 1654r. Jej bratanek Mehmed IV przywołał do stolicy Ibşira Mehmeda Paszę, jedynego mężczyznę, jaki naprawdę chciał poślubić Ayse. Ibşir zdobył również uznanie Mercana Agi, zaufanego sułtanki. Mehmed IV rad był z takiego obrotu sprawy, natomiast zapał Mehmeda Paszy jednak ostygł tak szybko jak się pojawił. Oddał więc swój los pod opiekę Allaha. Pewnego razu przybywszy do Üskudaru odmówił spotkania z padyszachem, więc szef czarnych eunuchów i Ebu Said Efendi zostali wysłani do pałacu narzeczonej, gdzie za prezentowali Ibşira z pięknym futrem z soboli oraz sztyletem wysadzanym klejnotami i zaprosili go w "skromne" progi w imieniu sułtanki, a tam już czekali na niego paszowie z gratulacjami. W trakcie jego powrotu do Üskudaru setka owiec została złożona w ofierze za pomyślność małżeństwa. Następnego dnia pasza znów nie chciał zjawić się przed obliczem sułtana, tłumacząc się powrotem do Anatolii. W tym samym dniu janczarzy godnie go powitali, a on musiał udać się do Stambułu z 80000 swoich żołnierzy, którzy szli z nim w procesji do pałacu ciotki padyszacha. Rok później, gdy stał się wezyrem pojął za żonę Ayşe. Ceremonia odbyła się 28 lutego 1655r. Pewnego dnia gdy wracał z Anatolii sułtanka kazała wydać wielki bankiet na cześć męża i innych dostojników. Odbył się on w namiotach podczas składania ofiar ze zwierząt. Niektórzy twierdzą, że ślub z Mehmedem Paszą nie miał miejsca, a jej ostatnim ślubem był ślub z Voynukiem Paszą, natomiast inni wymieniają jeszcze Sulejmana Paszę jako jej męża (1656). Nie mamy wielu wiadomości o tym małżeństwie, bo sułtanka zmarła dwa lata po ślubie z Mehmedem w 1657r. Miała jedno dziecko, najpewniej z trzecim mężem, które zmarło jako niemowlę. Ponoć świat nigdy nie ujrzał bardziej nieszczęśliwej sułtanki. W 1618r. w Okczubaszy sułtanka wybudowała fontannę. Niektórzy przypuszczają, że księżniczka była najbardziej znienawidzoną córką swej matki, co czym ma świadczyć wiele małżeństw.
