Opis postaci historycznych

Sułtan Ibrahim I

  Najmłodszy syn Ahmeda I oraz jego Haseki Kösem Mahpeyker Sultan. Jego narodziny miały miejsce 5 listopada 1615r. w Stambule. Spotkać można również daty październikowe. Już pierwsze lata życia upłynęły mu w kafes. Odseparowanie od świata zewnętrznego, brak kontaktu z ludźmi, aż w końcu strach przed śmiercią sprawiły, że już jako młody chłopak cierpiał na chorobę psychiczną. Po śmierci sułtana Murada, dzięki zapobiegliwości matki został sułtanem. Lecz gdy do jego komnaty zapukali urzędnicy, nie wpuścił ich bojąc się, że jest to podstęp brata, który już nieraz próbował go zabić, ale skutecznie zapobiegała temu ich rodzicielka dzięki chorobie syna. Aby wywabić niesfornego młodzieńca z klatki stara-nowa Valide Sultan kazała postawić jedzenie na drugim końcu pałacu. Pomogło. Wywabiony z pomieszczenia Ibrahim zażądał pokazania mu ciała zmarłego władcy. Dopiero gdy przeniesiono mu trupa Murada zgodził się objąć tron, a na wieść na jego śmierci krzyknął: " Hurra! Rzeźnik Imperium nie żyje!". Według notatek ambasadora Rajkota sam fakt, że nieprzyzwyczajony do ruchów konia władca siedział dziwnie w siodle wywoływał śmiech należy zaliczyć do pierwszych osobistych porażek padyszacha.
Pierwsze lata panowania szalonego sułtana należały do najspokojniejszych w jego brutalnej, acz krótkiej sułtańskiej karierze.
Echo zdobyczy sułtana Murada oraz względna pełność skarbca pomagały w utrzymaniu ładu. W tym czasie głównie skrzypce grał Kemankeş Kara Mustafa Pasza. Sprawy przybrały całkiem inny obrót za sprawą sułtanki matki. Ibrahim przez dłuższy czas nie wykazywał zainteresowania kobietami, można rzec-bał się ich. Dynastia mogła upaść, szczególnie, że w pierwszych miesiącach 1641r. sułtan poważnie zachorował. Wtedy na arenie politycznej pojawił się szarlatan rodem z carskiej Rosji, Cinci Hoca, który swoimi czarami miał zachęcić młodego władcę do współżycia oraz płodzenia dzieci.  Kara Mustafa przeciwny coraz sławniejszemu szejkowi odnosił się do niego z wyraźną niechęcią. Wykorzystała to Mahpeyker Sultan, aby dzięki sojuszowi z podstarzałym manipulatorem, janczarami, żonami syna oraz paszami zdobyć pozycję, jakiej odmówił jej Murad. Za radą Hüseyina Cinci Hocy skierowała zainteresowanie syna ku haremowi. Wkrótce na świat jeden za drugim przychodziły sułtańskie dzieci. Staruszek wykorzystał swoją pozycję do siania zamętu w państwie, najpierw zdobył dla siebie posadę kadiego, potem został kazaskerem. Ośmielił się wtrącać w sprawy państwa podpowiadając padyszachowi, kto zasługuje na dane stanowisko, a kto nie. W międzyczasie ujawnił się prawdziwy stan psychiczny Ibrahima. Zaczął nosić na brodzie drogą biżuterię, używać perfum o zapachu ambry, wykładać harem rosyjskimi futrami (często współżył na nich z niewolnicami), zażywać opium i rzucać perły i monety rybom. Jego uwadze nie uszedł również harem. Kazał sprowadzać eunuchom do ogrodu nagie dziewice, wchodził pomiędzy nie i gwałcił zachowując się przy tym jak ogier w stadzie grzejących się klaczy. Przez lata kolekcjonował zbiory ksiąg erotycznych i poradników. W ten sposób z impotenta stał się erotomanem. Pewnego dnia zobaczył narządy płciowe jałówki. Tak się nimi zachwycił, że polecił odlać ich kształt w złocie i znaleźć kobietę, która takowe posiada. Wybór padł na pochodzącą z Armenii, ważącą 150 kg mieszkankę stolicy. Zakochany w niej sułtan, preferujący otyłe przedstawicielki płci pięknej nazwał ją Şekerpare, co oznacza "Kostka Cukru". Szybko awansowała ona na stanowisko faworyty, będąc jednocześnie sułtańską...swatką. Padyszach zakochał się w córce Şeyhülıslama Efendiego, do tego stopnia, że nakazał swoje faworytce namówić ją do poślubienia go. Kiedy dziewczyna odmówiła, mimo otrzymania wielkiego diamentu, wściekły kazał porwać ją z łaźni i zamknąć w haremie, gdzie była przez niego regularnie hańbiona i bita. W końcu doprowadził do ślubu, w którym ze względu na