Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Mahpeyker Murada urodziła 27 lipca 1612r. Prawdopodobnie od lat młodzieńczych odznaczał się wielką ambicją i inteligencją. Za panowania stryja i brata życie upływało mu w kafes, czyli w znanej nam już "złotej klatce", w której przebywali również Mustafa I czy Ibrahim I. Tron objął 10 września 1623r, po abdykacji stryja Mustafy. Przez pierwsze lata jego rządów ster władzy trzymała jego matka Kösem wraz z Hafizem Ahmedem Paszą, Bułgarem z pochodzenia. Sam Murad należał do mężczyzn wysokich, silnych i barczystych, był dumny ze swoich gabarytów, dodatkowo wzorem nieżyjącego ojca upodobał sobie polowania i łucznictwo, był szalenie zakochany w nauce, pisał wiersze, dlatego też pozwalał na rozwój kulturowy Imperium, cechowała go też prawie dewocyjna religijność : muftiego Stambułu, Yahyę Paszazade zwykł zwać "swoim ojcem". Gdy wstąpił na tron liczył sobie 11 lat, państwo było w opłakanym stanie, korupcja, którą nie brzydziła się również jego matka była na porządku dziennym, bunty wybuchały niemal codziennie, przyjmuje się, że niefrasobliwy młody sułtan pozostawił nie z konieczności, lecz z wyboru władzę właśnie matce, by oddawać się orgiom i rozpuście, dopiero około 1630r. poczuł się na tyle pewnie, że zaczął dokonywać decyzji samodzielnie, nie umniejsza to jednak faktu, że regencja jego matki trwała jeszcze 2 lata, do 18 maja 1632r. Jedną z jego pierwszych decyzji było ścięcie wielkiego wezyra, którego oskarżano o pobicie swojej teściowej. Kiedy Murad dowiedział się, że pewien kadi Izniku, człowiek o wysokiej randze społecznej bogaci się ponad normę, wezwał go do siebie i zgładził - wieszając go. Nie spodobało się to Şeyhülıslamowi Efendiemu, który publicznie potępił decyzję władcy, ale nie było to warte zachodu, gdyż po wezwaniu do pałacu władcy został stracony. W maju 1632r. Stambuł ogarnęła krwawa rebelia wojskowa, janczarzy zdołali się dostać się do pałacu, zażądali głowy Hafiza Paszy oraz 16 innych urzędników, Murad zgodził się na ich postulaty, nawet zaakceptował ich kandydata na Wielkiego Wezyra, lecz potem w ramach zemsty kazał zgładzić 500 czołowych janczarów w koszarach, nowego Wielkiego Wezyra również kazał zabić, matkę odsunął od rządów, raz ponoć tak bardzo go zdenerwowała (choć jak wiadomo w okresie sułtanatu Mustafy i Osmana, bardzo zabiegała o zdrowie przyszłego sułtana, gdyż należał on do chorowitych dzieci), że wysłał ją do Starego Pałacu, często też mówi, że gdyby diabeł miał wybrać podobnego sobie, to padłoby na jego matkę, wielokrotnie też zastanawiał się czy podczas gdy jego matka myśli o nim, też boli ją głowa, jak Murada podczas wspominania rodzicielki. W 1632r. doszło również do dymisji Hüsreva Paszy, znanego jako pogromca Persów. Ciekawą postacią tego okresu jest bejlerbej Bośni, Abaza Mehmed Pasza, który w 1623r. rozpoczął nieudane powstanie przeciw młodemu padyszachowi, mimo to zachował przychylność władcy, dodatkowo w 1633r. rozpoczął on wojnę z Rzeczpospolitą, zwaną "wojną Abazy Paszy". W 1630r. doszło do odnowienia traktatu chocimskiego, zawarta została także inna umowa, na mocy której Tatarzy mieli zaprzestać najazdów, które były solą w oku Polski, zbiegowie krymscy mieli zostać odesłani natychmiast do Stambułu, a król polski (notabene ultra-katolicki Zygmunt III Waza) zobowiązywany był do wypłaty Tatarom 40.000 złotych polskich. Śmierć Wazy stanowiła okazję dla Turków, którzy w 1632r. zaczęli paktować z Rosją, a dokładniej z jej carem, Michaiłem Romanowem, który zaproponował wtedy plan działania, na podstawie którego Murad miał najechać nasz kraj od południa, zwiększało to szansę szybkiego zwycięstwa. Zadania podjął się ambitny Abaza Mehmed Pasza, oczywiście za wiedzą Porty Ottomańskiej. Za cel wziął sobie zajęcie Kamieńca Podolskiego, nakłonił do pomocy hospodara Mołdawii i Kandemira Mirzę,
