✔️ɴɪᴇ ᴢᴀᴘᴏᴍɴɪᴊ ᴍɴɪᴇ ᴏᴋᴇʏ? ; ɪᴡᴀᴏɪ

Part 2. *

Dwójka chłopców szła chodnikiem. Minęli rzędy domów stojących wzdłuż ulic. Chmury nadal były jasnoszare, nie groziły rozlaniem nad nimi ich zawartości. Powietrze było chłodne, a Iwaizumi mocniej przycisnął marynarkę do piersi. 

Oikawa  przerwał ciszę. 

"Zdecydowałeś już, dokąd chcesz pójść?" zapytał.

Hajime pokręcił głową. 

"Jak idziemy do centrum handlowego," kontynuował. "Możemy zaprosić zespół."

Iwaizumi spojrzał na swoje stopy.

Tooru szturchnął go łokciem, mówiąc:

"Możemy wszyscy spędzać wolny czas, tak jak kiedyś."

To sprawiło, że chłopak się uśmiechnął.

"Tak." zdecydował ""Chciałbym."

"Dobra, więc. Zadzwonię do nich i zobaczę, kto może przyjść."

<> <> <>

"Więc, Watari jest nie dostępny, a Kentaro nie odbiera telefonu, ale wszyscy inni mówią, ze mogą przyjść. Spotkamy się z nimi po drodze."

"Oczywiście, że Kyotani się nie odezwie. To w końcu on." mruknął Iwaizumi.

"Może ty spróbujesz do niego zadzwonić?"

Hajime skrzywił się.

"Nie potrzebuję takiego zepsucia jak on, który zrujnuje mój dzień."

Oikawa wybuchnął śmiechem.

"Shittykawa, proszę. Ja mówię poważnie." zbeształ go.

"Okej, okej, Iwa-chan" lekko uderzył się w policzki.

"Gotowy?"

"Tak."

<> <> <>

Dotarli do centrum, kiedy zaczęło padać. Przedzierali się pod nawiasem górnej części budynku.

"Mieliśmy szczęście, co?" Iwaizumi skomentował, ale Oikawa nie słuchał.

"Powiedzieli, że będzie padać o drugiej." drwił "Jest wpół do pierwszej! Co to za śmieci?" 

Zaczął krzyczeć na niebo. "O drugiej masz wielką ulewę! Nie wpół do pierwszej! Masz szczęście, że nie zmokłem! Nie chciałbyś, żeby całe piekło się wyrwało, racja?"

Iwaizumi uderzył go w głowę.

"Ludzie się gapią, Trashykawa. Zamknij się."

Oikawa zmarszczył brwi.

"To bolało, Iwa-chan!" nadąsał się.

"Masz szczęście, że nie skopałem ci tyłka do Dubuque."

"Dubuque? Co to jest?"

"Nieważne. To odniesienie do książki."

Iwaizumi westchnął, przewracając oczami.

"Oikawa?"

"Tak?"

"Zamknij się."

<> <> <>