Want You Back

Prologue

✿✿✿

DISCLAIMER

This is a work of fiction. The names, characters, incidents, places, and events depicted in this story are fictitious. Any similarity to actual persons, living or dead, or to actual stories is purely coincidental.

✿✿✿

2 years ago

"FUCK! WHAT IS THIS?! YURI?! HARRIS?! WHAT THE FUCK IS THIS?!"

It seems like my heart was breaking little by little after seeing his mad face in front of us. I can't say the three words that keeps flowing in my mind.

'let me explain'

I want to shout. I want to talk to him but my mouth betrayed me and no word came out there.

I feel like I'm the weakest woman in the world. I'm speechless. I can't say anything.

✿

It's been two years since she broke his heart.
She doesn't know if it is accident or coincidence.

And now she's back and take what is really for her.

Is her decision to go back here and bring peace or just another chaos? She's not gonna be affected of the pain that Austin did to her.

After a several years, she returned. She came back.

She returned to show him that she's no longer weak. She's different from the past, hindi na siya yung nagpapa apekto sa sakit na nararamdaman. Hindi na siya yung babae na konting sakit ay iiyak ka agad. She's nothing but a numb.

Numb? Nasa dugo na siguro ng Zaccaria ang pagiging manhid.

And all she want is her ex boyfriend. She wants him back.

✿

Jaze Yuri Zaccaria

Pag-apak ko ng Airport ay hinubad ko ka agad ang leather jacket ko, di na siguro ako sanay dito sa Pilipinas. Ramdam ko na naiinitan ako dito sa panahon dito, pinunasan ko naman ang tumatagaktak na pawis sa noo ko. I sigh then grab my baggage at lumabas na ng airport. Pagkalabas ko ay tumingin tingin muna ako sa paligid. Shit, this is it. Lahat ng kinamumuhian kong tao ay nandito. Nakakamiss sobra. Note the sarcasm please. Ngumiti ako ng pilit. This time. Kakayanin ko na kahit ano pa ang sakit na madudulot ko ngayong nasa Pilipinas nanaman ako.

Balak ko sanang mag intay ng taxi pero sa di inaasahang pangyayari ay may nabunggo akong tao pagka lingon ko.

"Gomennasai-i mean, sorry." Napakamot ako ng ulo. Nasanay ako ng Japanese words sa Japan. Two years din akong nandoon kaya mahihirapan nanaman siguro ako mag adjust.

"J-Jazey?" Nagtaka ko noong tinawag niya ako kaya napalingon ako sa gawi niya na siyang ikinagulat ko.

"Vincent?" Tanong ko. Napanganga ko. Lalo siyang gumwapo, ilang years lang ako nawala tapos ang hot niya na.

"Oh God, it's you! Wait shit.. What the hell Jazey? Rose Gold seriously?" I smiled.

"Come on Vincent. Hindi ka pa ba nasanay. I always dyed my hair in any colors." Sabi ko pero nagulat ako ng yakapin niya ako.

"Fuck you Jazey for leaving us. Fuck you for making us worried but to think na ganyan pala ang kakalabasan ng pagbabalik mo, just wow. You're unpredictable." Sabi niya then I laugh. "I mean you look stunning well even before but hey! Ibang iba ka na ngayon. Akala ko hindi kita makikilala just fuck you Jazey, I miss you." Sabi niya sa'kin saka pinisil pisngi ko.

"Kanina mo pa ko finafuck diyan. But I miss you too, so much. Where's Courtney?" Pag iiba ko ng usapan. At binitbit naman ni Vincent ang mga bagahe ko papuntang kotse niya.

"In my penthouse. Kanina ka pa niya iniintay, hindi siya nakasama kasi nilalagnat siya." Nalukot ang mukha ko sa sinabi ni Vincent.

"Kailan pa naging sakitin si Courtney? Is she okay? Hindi naman ba siya inaapoy ng lagnat?" Sabi ko ng makapasok sa kotse.

"She's freaking fine. Wag kang mag alala. Ako naman ang nag aalaga sakaniya so don't worry okay?" Sabi ni Vincent at nag drive na. Napatango naman ako.

"Dederetso tayo sa penthouse mo? Pero Vincent you know na baka nandoon si-"

"Hey, Jazey. My brother is not there. Hindi na siya nakatira sa penthouse ko dahil may sarili siyang condo. Just relax." Napahinga naman ako ng malalim. Hindi pa ata ako handang makita siya ulit.

"Alright then." Sabi ko at kinapa ko ang phone ko dahil vibrate ng vibrate.

"Who's that?" Tanong ni Vincent habang nag dadrive.

Napatingin naman ako sa phone ko saka napangiti. "It's Harris." Sagot ko at di ko na pinakinggan pa si Vincent magsalita at agad sinagot ang tawag.

"Hey Jaze. Ogenki desu ka?"

"I'm fine, Harris. Namiss agad kita." Malungkot na sabi ko sa kabilang linya.

"Sino bang hindi makakamiss sa'kin? I'm fucking handsome as hell." Natawa naman ako sa sinabi niya. Kung katabi ko si Harris ngayon malamang nabatukan ko na 'to.

"Naputol ata linya. Hello Harris are you there? Hello? Hello?"

"Shut up Jaze. Alam mong gwapo ako kaya mo nga ako sinagot noon eh." Natawa naman ako sa sinabi niya saka napailing.

"Wow ah. Sinagot nga kita pero come on. That was just a dare for fucking two months." Narinig ko pa ang pagtawa niya sa kabilang linya.

"Anyway, kooun o inorimas. I know you can do it. Trust me okay?" Sabi ni Harris. I sigh.

"May pa goodluck goodluck ka pa diyan. Pektusan kaya kita? Bakit kasi hindi ka sumama sa'kin dito sa Pilipinas. Hindi na ako sanay."

"Makakauwi rin ako diyan just wait. May inaayos lang ako dito at susunod ako sa'yo diyan."

Napangiti naman ako sa sinabi niya. "That's what I'm talking about. Arigatou!"

"Dou itashimashite. Basta if you need something, just call me okay?"

"I will, Harris." Sabi ko at binaba na ang tawag. Napatingin naman ako kay Vincent at tumingin rin sa labas. Nakatigil na pala kotse na sinasakyan namin.

"Oh, andito na pala tayo. Let's go, miss ko na si Courtney." Sabi ko kay Vincent na nakatingin parin sa'kin.

"N-nagkabalikan kayo ni Harris?" Naguguluhang tanong niya na siyang ikinangiti ko ng malungkot.

"Alam mo ang sagot diyan. Tara na." Sabi ko at lumabas na ng kotse at nagtungo na sa penthouse ni Vincent.

Goodbye, Japan. Hello, Philippines. It's been a while. Huminga ako ng malalim then smiled. Welcome home myself.