Finale 4 kala|46.Bölüm🎈

2.8K 127 53
                                    

Multi: Kumsal

Herkese Selamın Helloo

Bu arada evet OSMANİYE'de yaşıyorum.Bildiniz. Ben öyle diğer ünlü yazarlar gibi İstanbul'da falan yaşamıyorum yani. Sıradan ponçik, küçük bir yerde yaşıyorum. Aslında Osmaniye papucumun küçüğüde neysee.

Birde arkadaşlar benim hatalarımı yargılayanlar var! Yaa her insan hata yapabilir, her insanın kusuru vardır. Kitabımda hata arayacağınıza okumayın daha iyi. Bu aralar bir depresyondayım zaten. Her şey üstüme üstüme geliyor. Lütfen yapmayın.

ÖNEMLİİİİİ

Aşklarım,ballarım birtanelerim cerrah içinde #1 olmuşuz yaa ne kadar mutlu oldum anlatamam. Cidden ağladım anasını satayım. Evin içinde koşturuyorum annem bakıyor falan wdskxjsdkljdsl. Bana destek veren herkesi çook ama çook seviyorum. İyi ki varsunuz lan

Her neyse çok konuşmadan bölüme geçicem. 

İyi okumalar...

Gözlerimi açtığımda karşımda dikilen insanlar bana meraklı gözlerle bakarken doktor olduğunu anladığım kişi tebessümle:

- Uyandı, tam 3 gün oldu. Ama hayati tehlikesini atlatmış durumda.

dediğinde ben gözlerimi devirip odayı incelemeye başladım.

Neredeyim lan ben?

Bunlar kim?

Bana ne oldu?

Hafif yaşlı bir kadın yanıma oturdu ve:

- Kızım iyi misin?

dedi  bana sarılmadan ben korkuyla geri çekilirken:

- Sen kimsin?

diye sordum. Herkes şaşkınlıkla gözlerini büyütürken doktor:

- Kaza'da kafasını çok şiddetli bir şekilde çarpmış. Geçici hafıza kaybı olabilir. Çıkış işlemlerinizi halledebilirsiniz. İyi günler dilerim.

dediğinde sarışın bir kız:

- Bana bak lağım faresi kılıklı. Hafızanı kaybetsende beni unutamazsın. Neyse, ben Kumsal. Bu Doruk, bu Nilay, bu Berk, bu annen, bu Mert, şu ikili Cemre ve Uzay. Ve son olarakta şu küçük tontik bebek Öykü.

derken adının Doruk olduğunu öğrendiğim kişi:

- Ben senin nişanlınım. 

diyerek yanıma oturduğunda kaşlarımı çatıp:

- Ben sizi tanımıyorum. Lütfen uzaklaşın.

dediğimde Doruk kafasını sallayıp ayaklanırken:

- Yok, bu herkesi unutsa da beni unutmazdı.  bence ameliyathanedeki doktor beynini başka yere takmış olabilir.

***

Evim olduğunu öğrendiğim yere geldiğimizde arabadan inip koluma yapışan Mert'in kafasına vurdum ve:

- Sadece senin adını hatırlamam ne normal değil mi?

dediğimde Mert şaşkınlıkla:

- İnanmıyorum beni hatı-

derken ağzını kapatıp:

- Sus, doktorla anlaşma yaptım. Herkese hafızamı kaybettiğimi söyleyecekti. Ve bende Doruk'a büyük bir oyun oynayacaktım.

diyerek hızla ilerlemeye başladım. Mert fısıldayarak:

Psikopat Sevgilim ✔Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin