You And Me

Part 41

Jack

'Ik heb afleiding nodig' mompelt Rayla. 'Ik zit de hele tijd met mijn gedachte bij het ziekenhuis'. De film is afgelopen en Rayla ligt met haar hoofd op mijn schoot. Ik speel met een plukje haar en staar naar de televisie. 'Wat wil je doen dan?'. Ze haalt haar schouders op. 'Iets wat mijn hoofd leegmaakt'.

Ze gaat rechtop zitten en kijkt me aan. 'Zullen we vast gaan oefenen voor de dansbattle?' vraagt ze. Ik knik. 'Is goed'. Ik pak mijn telefoon en kijk in mijn mailbox. De organisatoren van de dansbattle hebben iedereen een lijst met dansen gestuurd. Daarin staat welke dans je moet doen.

'Rayla' zeg ik als ik de lijst heb gevonden. Rayla komt tegen me aan zitten en kijkt mee naar de lijst. 'We beginnen met een duo dans' zegt ze en ik knik. 'Bye Bye Bye van N'SYNC' zegt ze. Ik knik weer. We bekijken de video. 'Oh dat moet wel lukken'. Rayla knikt.

Ze pakt mijn laptop en sluit die aan op de televisie. Ze opent via daar de lijst en het liedje en we beginnen met oefenen. Nou ja, nu nog alleen kijken. Als we het een beetje doorhebben, gaan we beginnen met het dansen.

'Jack?' vraagt Rayla na een tijdje. Ze zet de muziek op pauze en komt naast me zitten op de bank. 'Ja?'. 'Wat gaan we zeggen als mensen vragen waarom wij samen dansen?'. Ik denk even na. 'Want we kunnen natuurlijk niet zeggen "Omdat we een relatie hebben". Dat is geen optie'.

Ik schud mijn hoofd. 'Nee, da's inderdaad geen optie'. 'We kunnen zeggen dat ik al een kennis was van jouw familie?'. Rayla kijkt even voor zich uit en knikt dan langzaam. 'Dat kan wel, maar Cassidy...'. 'Zij kent toch niet alle kennissen van jouw familie?'. Ze schudt haar hoofd. 'Nee oke, dat klopt'.

Rayla zucht even en legt haar hoofd op mijn borst. Ik sla mijn arm om haar heen en wrijf over haar arm. 'Ik ben echt blij dat ik jou heb leren kennen' zegt ze en ik glimlach. 'Ik ben ook blij dat ik jou heb leren kennen'.

'Rayla, kan je je shirt eens uitdoen?' vraag ik. Ze kijkt me aan. 'Rustig maar, ik wil alleen maar kijken hoe je brandwonden eruit zien'. Ze glimlacht even en knikt dan. Ze trekt haar shirt over haar hoofd en legt hem naast haar op de bank.

Ik kijk naar de brandwonden op haar lichaam. Het ziet er een stuk beter uit, maar nog steeds niet heel erg fijn. 'Doet het nog zeer?' vraag ik. Ze schudt haar hoofd. 'Nee, niet meer zo erg'. Ik knik en bekijk ze nog eens. Het is een erg groot oppervlak, en de helft is al meer een litteken. Maar er zijn ook nog wat wonden die niet helemaal dicht zijn.

'En de jouwe?' vraagt Rayla. 'Zo ongeveer hetzelfde'. Ze knikt. 'We hebben in ieder geval permanente herinneringen' grinnikt ze. Ik lach even. 'Jep, maar of die zo leuk zijn weet ik niet'. Ze trekt haar shirt weer aan en gaat dicht tegen me aan zitten. 'We delen ze wel samen' zegt ze en kijkt me aan.

Ik laat mijn ogen over haar lichaam glijden en kijk haar dan aan. 'Dat wel'. Ze trekt een mondhoek even omhoog en bijt op haar lip. Ik huiver even en druk dan zacht mijn lippen tegen de hare aan. Rayla geeft me een lange kus en glimlacht tegen mijn lippen aan.

'Ik ben moe' mompelt ze en haalt haar lippen van de mijne af. 'Ga dan even liggen, meis'. Ze knikt. 'Mag ik in jouw bed?'. 'Tuurlijk'. Ze staat op en pakt mijn hand. Ze trekt me overeind en neemt me mee naar mijn slaapkamer.

'Wil je bij me liggen?' vraagt ze als ze zich omkleed. Ik knik en trek mijn shirt uit. Ze steekt haar hand uit als teken dat ik het moet geven. Ik grinnik en gooi mijn shirt naar haar toe. Ze trekt het aan en kruipt in bed.

Ik ga naast haar liggen en ze nestelt zich tegen me aan. 'Weet je nog bij het schoolfeest, dat we tegen elkaar aan werden geduwd?' vraagt ze. Ik knik. 'Ja, dat weet ik nog. Daarna rende je naar buiten en ging ik je achterna'.

Ik glimlach als ik terug denk aan dat moment. Het was niet zo leuk, maar als het niet was gebeurd lagen wij hier nu niet zo samen in mijn bed.

'What if we rewrite the stars' zingt Rayla zacht. 'Say you were made to be mine'. Ik zing met haar mee. 'Nothing can keep us apart. And you'll be the one I was meant to find'.

Glimlachend sluit ze haar ogen. 'Ik hou van je' zegt ze. 'Ik hou ook van jou, Rayla. Heel veel'.

Rayla is in slaap gevallen. Ik stap uit bed en pak een shirt uit de kast die ik aantrek. Ik ga naar beneden en zet de televisie en mijn laptop uit, waarna ik mijn laptop weer opruim in de kast. Ik ruim nog wat spullen op in de keuken en woonkamer en ga dan op de bank zitten. Jasper heeft me geappt.

Jasper: Ey broertje, zin om binnenkort weer eens langs te komen?

U: Hey Jas, ja tuurlijk. Wanneer komt uit?

Jasper: Wanneer jij kan. Ik ben altijd thuis. Anne haalt de kinderen op van school altijd dus je kan altijd aankloppen.

U: Ik kom volgend weekend wel. Ik heb dit weekend al plannen en mijn vriendin heeft zojuist gehoord dat ze longkanker heeft.

Jasper: Oh das naar! App maar als je kan komen. Beterschap met je vriendin.

U: Dankje, doe de groeten aan Anne, Oliver en Jane.

Jasper: Doe ik.

Ik leg mijn telefoon weer weg en zucht. Het is nog steeds raar om te geloven dat Rayla longkanker heeft. Het is zo'n ernstige ziekte, en dan moet het haar treffen. Ze is zo'n lieve, leuke en spontane meid, waarom moet zij het hebben? Ik ga op de bank liggen en staar naar het plafond, denkend aan Rayla.