Behind her Smile

Chapter 7

Nagising nalang ako na nasa loob ako ng isang puting kwarto at nagkahiga sa hospital bef. Maingat akong umupo at nagulat ng may biglang gumalaw sa ibabaw ng kamay ko.

Napabaling ang tingin ko sa kamay ko at nagulat na kamay pala ni Zeon ang gumalaw kanina. Kinusot nya ang mga mata nya at tiningnan ako ng puno ng pagaaalala.

"Thank god, you're awake." inilapit nya sa labi nya ang aking kaliwang kamay at hinalikan ito.

"W-w-what happened?" nanghihina kong sabi at dahan dahang umupo. Inalalayan nya ako hanggang sa makaupo ako. Bumuntong hininga sya bago umupo sa gilid ng hospital bed.

"Nahimatay ka daw kanina dahil sa kakaiyak pero nung chineck ka... hindi yon ang dahilan kung bakit ka nahimatay." kumunot ang noo ko habang iniintindi ang sinabi nya.

"Then? Ano ang dahilan kung bakit ako nahimatay?" tiningnan nya ako na para bang nagaalinlangan sa sasabihin nya at isasagot saakin.

"You're pregnant." saad nya.. wHAT?!

"WHAT?!?!" sigaw ko sakanya. that's. THAT'S IMPOSSIBLE. Is he kidding me?

"Are you kidding me? Dahil di nakakatawa ang biro mo. Umayos ka." sinuri ko ang mukha nya at napabuntong hininga.

"Sa tingin mo ba magbibiro ako, Mrs. Garner? I'm not joking, babe." seryoso nyang sabi saakin at napatulala ako ng wala sa oras bago sya muling titigan.

"As far as i remember, we haven't, basta yon! Maliban nalang kung ginapang mo ko habang tulog ako!" binigyan nya ako ng 'are-you-serious' look at inirapan ko lang sya.

"Look, as far as i remember, meron nangyari saatin. And what are you talking about? Ikaw? gagapangin ko? Baka nga di ko pa nahahawakan paa mo nasipa mo na ako palabas ng kwarto eh." nakangisi nyang sabi na nagpakulo sa dugo ko. binato ko sya ng unan at pinaghahampas ang braso nya.

"Wala nga kasi!! Bakit wala akong maalala!! Damn you! May pinainom ka siguro saaking gamot pangpatulog para magawa mo ang gusto mo! God!" totoo naman eh diba! baka may pinainom sya saaki para magapang nya ako! To think na kaya nya yung gawin!

"Love, alam kong malaki ang galit mo saakin pero utang na loob, wag mo naman akong pag bintangan ng ganyan. Dahil kahit anong mangyari, hinding hindi ko yon gagawin sayo. I respect you so much, you know that." i took a deep breathe and looked away. 

"Pero paano... hindi ako naikama ng kahit na sinong lalaki, and that's for sure!!" i sound defensive but who cares!! I'm just telling the truth huhuhuhu

"You sound...." tinaasan ko sya ng kilay na syang nagpangisi sakanya.

"I sound what?" pinipigilan nya ang kanyang ngiti at umiling na lamang saakin. I screamed because of frustration. He hold my hand tight at hinawakan ang aking baba para mapaharap sakanya.

"I'm just kidding you. hehehehehe." nanlaki ang mata ko at pinagkukurot sya. walanghiyang 'to! Sinasabi ko na nga ba't pinagtitripan lamang ako eh!!!!

"Walanghiya ka!!! AYAW KITANG MAKITA!! LUMAYAS KANG HAYOP KA!!! WAG KANG MAGPAPAKITA SAAKIN!!! PESTE KAAAAAAAAAAAAAA" tawang tawa sya habang papalabas ng kwarto. hindi pa man nagtagagal ng ilang minuto ay bumukas na naman ito. sisigaw na sana ako ulit pero nang makita kong si doctor jimenez ang pumasok ay itinikom ko ang aking bibig at umayos ng pagkakaupo.